Shibari ή αλλιώς ιαπωνικό δέσιμο. Θα βιαστούν πολλοί να το κατηγοριοποιήσουν στη λίστα με τα φετίχ και τα αλλά σαδό- παιχνίδια που δυο ενήλικες, συναινούντες άνθρωποι επιλέγουν να προσθέσουν στην ερωτική τους ζωή για να την εμπλουτίσουν.

Το Shibari όμως δεν είναι ένα απλό φετίχ, είναι μια ολόκληρη νοοτροπία. Το Shibari έχει τις ρίζες του στον αρχαίο ιαπωνικό πολιτισμό και χρησιμοποιούνταν από τους samurai, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν σχοινί για να ακινητοποιούν και να αιχμαλωτίζουν αντιπάλους και εγκληματίες στη μάχη. Στις αρχές του 20ου αιώνα το Shibari γίνεται αντικείμενο ερωτικών εικόνων και ζωγραφιών.

Το ιαπωνικό δέσιμο είναι η πιο καλλιτεχνική μορφή  της κατηγορίας των ερωτικών δεσιμάτων. Έχει συγκεκριμένη αισθητική και σκοπός του αποτελέσματός του είναι η συμμετρία και η απόλαυση των ατόμων που εμπλέκονται σε αυτό το παιχνίδι, του ατόμου που δένει και του ατόμου που δένεται. Κάθε κόμπος και κάθε σχοινί στο κορμί του δεμένοι υποδηλώνει χαρακτηριστικά όπως η ηδονή, η δύναμη και η ευαλωτότητα.

Η διαφορά του Shibari με τα άλλα ερωτικά παιχνίδια που είναι ευρέως γνωστά είναι ότι η πράξη δεν είναι σκοπός ή το ζητούμενο. Βασική αφορμή για μια τέτοια ενασχόληση είναι ο προσωπικός περιορισμός, από την πλευρά αυτού που δένεται, αυτού που δένει ή και από τις δυο πλευρές. Εναλλάσσοντας τις τεχνικές που χρησιμοποιεί ο δέτης αποσκοπεί είτε στον περιορισμό και την ακινητοποίηση είτε στον πόνο είτε στο παιχνίδι. Ο ερωτικός ενθουσιασμός και ο δημιουργικός αισθησιασμός είναι δυο μορφές που συγχέονται με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργήσουν εικόνες στατικές ή εικόνες με κίνηση, επικοινωνώντας έτσι συναισθήματα και σκέψεις στους αποδέκτες αυτής της μορφής τέχνης.

Όπως όλα τα πράγματα έτσι και το Shibari για να είναι ασφαλές πρέπει να γίνεται και να εφαρμόζεται με γνώμονα την κοινή λογική και τις απαραίτητες γνώσεις πάνω σε αυτό. Υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες που πρέπει να τίθενται σε εφαρμογή, οι οποίοι διδάσκονται από γνώστες της συγκεκριμένης τέχνης και χρειάζεται επιπλέον πάντα μια σωστή επικοινωνία μεταξύ των εμπλεκόμενων κατά τη διάρκεια της πράξης αυτής. Το αλκοόλ, οι ουσίες ή οτιδήποτε μπορεί να θέσει σε κίνδυνο οποιοδήποτε μέλος είναι απαγορευτικά. Επίσης πέρα από τους ρόλους που έχει ο καθένας σε αυτή τη διαδικασία, πρωταρχικό ζητούμενο είναι ο σεβασμός στα προσωπικά όρια και τις ανάγκες των ατόμων αυτών.

Ο τρόπος που ο καθένας επιλέγει να χρησιμοποιήσει οτιδήποτε για την προσωπική του ευχαρίστηση ή το τι αντικείμενο θα έχει αυτό που θα χρησιμοποιήσει είναι ξεκάθαρα προσωπική υπόθεση. Όπως προαναφέρθηκε, όπου εμπλέκονται συναινούντες ενήλικες που σέβονται ο ένας τον άλλον, τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί προσβλητικό ή ειδεχθές.

Το τι μπορεί να θεωρηθεί τέχνη ή το τι μπορεί να συγκινήσει έναν άνθρωπο, το τι προτιμήσεις έχει όπως και ο τρόπος που θα τις εκφράσει και θα τις εξωτερικεύσει είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός, από τη στιγμή που δε φέρνει σε δύσκολη θέση κάποιον άλλον άνθρωπο ή δε χρησιμοποιεί αθέμιτα μέσα για τον μυήσει σε αυτά. Αυτή είναι η βασική αρχή όχι μόνο για τέτοιες τεχνοτροπίες αλλά για όλα τα πράγματα στη ζωή. Και είναι και ο μόνος κανόνας που θα έπρεπε να εφαρμόζεται κατά γράμμα πάντα.

Συντάκτης: Λίνα Καράτση
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου