Όταν έχεις επιλέξει ένα από εκείνα τα κάπως πιο ελεύθερα επαγγέλματα, όπως τα καλλιτεχνικά και συγκεκριμένα για παράδειγμα το θέατρο, είσαι εξοικειωμένος με το γεγονός ότι από εποχή σε εποχή οι συνθήκες κι οι συνάδελφοί σου αλλάζουν κι ανανεώνονται.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, είναι άκρως γοητευτικό το ότι η ζωή σου μέσω του επαγγέλματος που ακολουθείς γεμίζει διαρκώς με νέες εικόνες κι ανθρώπους. Κατ’ επέκταση η καθημερινότητά σου γίνεται εκ των πραγμάτων λίγο πιο απρόβλεπτη απ’ ό,τι ήδη είναι, το μέλλον σου φαντάζει ακόμη πιο ανεξερεύνητο κι οι εμπειρίες που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν πολλαπλασιάζονται παίζοντας με εκατοντάδες διαφορετικές πιθανότητες, συνδυασμούς και σενάρια.

Η εναλλαγή των καταστάσεων και των προσώπων που σε περιβάλλουν αποτελεί μια καλή ευκαιρία απόδρασης από τη ρουτίνα που ίσως συναντά κανείς σε πιο σταθερές δουλειές. Γι’ αυτό και συνήθως επαγγέλματα χωρίς σταθερή βάση αποτελούν στοιχείο μιας πιο περιπετειώδους ίσως ιδιοσυγκρασίας ανθρώπων οι οποίοι αποζητούν περισσότερο τις αλλαγές από την ασφάλεια και θα μπορούσαμε να πούμε ότι διαρκώς μάλλον ψάχνονται κι αναζητούν χωρίς απαραιτήτως να ξέρουν πάντα το τι.

Είναι ιντριγκαδόρικο το να ξέρεις πως ύστερα από το πέρας της τωρινής σου δουλειάς, η επόμενη θα αφορά ένα νέο project με καινούργια άτομα μέσα από τα οποία θα κληθείς να γνωρίσεις ξανά κόσμους ολόκληρους και –ποιος ξέρει– ίσως κάποια ιδιαίτερα ξεχωριστή για σένα προσωπικότητα ικανή να σου κεντρίσει λίγο παραπάνω την προσοχή από όλους τους υπόλοιπους.

Σίγουρα το να έχεις διατηρήσει επαφές ή ακόμη και να έχεις συνάψει σταθερές φιλίες ή κι έρωτες με κάποιους από τους προηγούμενους, όχι μόνο δεν είναι απαγορευτικό, αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι πολύ όμορφο, αφού μεγαλώνοντας γινόμαστε όλο και πιο επιλεκτικοί, πράγμα που μας δυσκολεύει αρκετά και στην απόκτηση νέων πιο μόνιμων συναναστροφών. Ωστόσο, δεν αναιρεί μια νέα γνωριμία την παλιά κι αυτό είναι που σου προσφέρει ένα επάγγελμα με τόση ευελιξία. Νέες επιλογές σε κάθε επίπεδο και μια ελπίδα ότι μέσα σε τόσους ανθρώπους αυξάνονται οι πιθανότητες να βρεθούν κάποιοι πιο κοντά στη δική σου φάση, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει.

Ωστόσο, ένα τέτοιας φύσης επάγγελμα δε θα μπορούσε να το υποστηρίξει ο καθένας. Κι αυτό γιατί εκτός από τα θετικά του έχει και τα αρνητικά του όπως κάθε κομμάτι της ζωής μας γενικά. Η σταθερότητα για πολλούς είναι συστατικό που προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια τόσο πρακτική όσο και ψυχολογική. Δεν αντέχουν όλοι την αποσταθεροποίηση που έρχεται σε κάθε μεταβατικό στάδιο ώσπου να βρεθούν τα πατήματα μεταξύ των νέων μελών μιας ομάδας, η οποία μόλις έχει συσταθεί ξανά από την αρχή.

Ειδικά αν με τους προηγούμενους υπήρξε η πολυπόθητη χημεία και το κλίμα ανάμεσα στους συναδέλφους ήταν υγιές αποτελεί ρίσκο από μόνο του το ότι δε γνωρίζει κανείς από πριν σε τι ανθρώπους θα πέσει κάθε επόμενη φορά. Είναι λογικό, λοιπόν, για ορισμένους η διαρκής εγρήγορση του καινούργιου να λειτουργεί πιεστικά και να καταλήγει αρκετά ψυχοφθόρα.

Παρ’ όλα αυτά όσοι έχουμε επιλέξει να ασχοληθούμε τελικά με κάτι τέτοιο παρά τα όποια ρίσκα, ξέρουμε κατά βάθος μέσα μας ότι σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά με πιο συμβατικές συνθήκες μάλλον θα βαριόμασταν. Γι’ αυτό κι ο καθένας θα έπρεπε να μπορεί να επιλέγει το επάγγελμά του σύμφωνα με το τι πραγματικά τον καλύπτει και του εξάπτει την έμπνευση και το ενδιαφέρον.  Αν μη τι άλλο είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής όλων μας και στο τέλος της ημέρας οι συνθήκες που επικρατούν στο εργασιακό μας περιβάλλον καθορίζουν αρκετά την ψυχολογία μας.

 

Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα