Πόσο αλόγιστα κρίνουμε κάποιον ως «τοξικό»;

Είναι πολύ σπουδαίο το να μπορεί κανείς να είναι αντικειμενικός στις σχέσεις και τις συναναστροφές του. Οι ανθρώπινες σχέσεις βλέπεις δεν είναι κάτι απλό εφόσον αποτελούνται από τόσο πολύπλευρες προσωπικότητες οι οποίες αλληλεπιδρούν. Είναι θα λέγαμε μάλλον αδύνατο να καταφέρει κάποιος να πετύχει έναν άνθρωπο ταυτόσημο μαζί του στα πάντα. Ακόμη κι αν σε βασικά ζητήματα ταιριάζουν δυο άτομα πολλές φορές οι λεπτομέρειες μπορεί να κάνουν αργά ή γρήγορα τη διαφορά. Εξίσου αδύνατο είναι, όμως, να βρεθεί κι ένας άνθρωπος αλάθητος.

Συνηθίζουμε να ονομάζουμε τοξικούς τους ανθρώπους εκείνους που κάνουν άμεσα ή έμμεσα τη ζωή μας δύσκολη -και καλά κάνουμε εφόσον όντως η τοξική κατάσταση ξεκινάει από εκείνους βάσει κάποιων συμπλεγμάτων τους τα οποία μας κάνουν όντως κακό. Τοξικός είναι ο άνθρωπος εκείνος που δεν έχει καταφέρει να τα βρει με τον εαυτό του ούτε στο ελάχιστο γι’ αυτό και καταλήγει να βλάπτει τη δική μας ψυχολογία. Πολλές φορές οι τοξικοί άνθρωποι δεν περιορίζονται καν μόνο στον ψυχολογικό πόλεμο αφού ανάλογα με την περίσταση είναι ικανοί να σαμποτάρουν τον στόχο τους ακόμη και σε πρακτικό επίπεδο.

Τα αίτια μιας τέτοιας συμπεριφοράς είναι πολύ βαθιά κι έχουν τις ρίζες τους στα άδυτα της ψυχολογίας που συχνά κάνει λόγο για απίστευτες ανασφάλειες οι οποίες προσπαθούν με κάθε τρόπο να καλυφθούν πίσω από προσωπεία αυτοπεποίθησης και υποτιμητικές συμπεριφορές. Ωστόσο θα ήταν άδικο να χαρακτηρίζουμε κάθε άνθρωπο που απλώς δε μας ταιριάζει τοξικό μόνο και μόνο επειδή δεν καταφέραμε να τα βρούμε μαζί του. Η κατάχρηση της λέξης τοξικός κάποιες φορές συμβαίνει όσο προσπαθούμε να καλύψουμε δικές μας αδυναμίες ή επιλογές οι οποίες δεν κατάφεραν να ευδοκιμήσουν.

Το να είναι κάποιος μαλάκας που βάζει συνεχώς τρικλοποδιές στους γύρω του σε σχέση με κάποιον άλλο που απλώς διαφωνεί μαζί μας σε πολλά είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Χρειάζεται ωριμότητα ώστε να μπορέσει κανείς να παραδεχτεί πως το ότι διαφωνεί σε μεγάλο βαθμό με έναν άλλον άνθρωπο –συνάδελφο, συγγενή, γνωστό, ή και σύντροφο- αυτό δεν κάνει αυτομάτως εκείνον όντως τοξικό.

Ακόμη κι αν κάποιος, κάπου, κάποτε μας πληγώσει άθελά του δε σημαίνει ότι είναι ένας εν γένει τοξικός άνθρωπος. Δυστυχώς οι άνθρωποι πληγώνουμε και πληγωνόμαστε καθημερινά όχι μόνο επίτηδες αλλά κι εξαιτίας των διαφορετικών οπτικών μας απέναντι στη ζωή και τα συναισθήματα. Κάποιος ο οποίος πληγώνει επίτηδες είναι όντως τοξικός. Κάποιος ο οποίος πληγώνει κι αδιαφορεί είναι τοξικός. Κάποιος ο οποίος επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη εις βάρος άλλων είναι τοξικός. Κάποιος που μας στενοχωρεί λόγω της διαφορετικής του αντίληψης ή κάποιος ο οποίος σφάλλει σε ανθρώπινο επίπεδο μια φορά από αδυναμία δεν είναι απαραιτήτως τοξικός.

Το να κατακρίνουμε, λοιπόν, αβέρτα τους ανθρώπους γύρω μας περιμένοντάς τους στη γωνία με μια δαμόκλειο σπάθη να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους σαν να ζούμε για τη στιγμή που θα παραπατήσουν και θα τους αποκεφαλίσουμε, είναι εξίσου ανώριμο και κομπλεξικό με την τοξική συμπεριφορά που τόσο απεχθανόμαστε. Η ενσυναίσθηση είναι απαραίτητο χάρισμα που μας βοηθάει να κατανοούμε τους γύρω μας ή έστω να τους σεβόμαστε ακόμη κι αν δεν μπορούμε να ταιριάξουμε μαζί τους.

Το τι μας επηρεάζει αρνητικά έχουμε δικαίωμα να το κρίνουμε μόνοι μας. Εκείνο που δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε είναι να χαρακτηρίζουμε αλόγιστα ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή δεν κατάφεραν με βάση τους εαυτούς τους να ανταποκριθούν στα δικά μας πρότυπα. Μπορείς να απομακρύνεις κάποιον αλλά όχι να ρίξεις πάνω του όλα όσα εσύ αδυνατείς να αντιμετωπίσεις.