Κάτι το παράλληλο μπορεί να βελτιώσει αυτό που ήδη έχεις

Πονηρές σκέψεις κάνουμε όλοι. Tο επίθετο «πονηρός» είναι σχετικό, εντελώς υποκειμενικό και παράλληλα ασυμβίβαστο. Οι απόψεις διίστανται και όσο αυξανόμαστε και πληθαίνουμε τόσο περισσότερο θα διαφέρει ο τρόπος σκέψης μας. Ενίοτε όταν μιλάμε για σχέσεις η συζήτηση παίρνει μια πιο ρομαντική διάσταση. Γιατί όμως μια παράλληλη σχέση μπορεί να συμβάλλει κάποιες φορές στο να καλυτερεύει η ήδη υπάρχουσα; Ποιοι από εμάς το έχουμε σκεφτεί υπό αυτό το πρίσμα;

Όσοι είστε δεσμευμένοι, έχετε σκεφτεί ποτέ να ενδώσετε σε κάποιο φλερτ, να προχωρήσετε πέραν της φιλοφρόνησης και να ζήσετε μια εμπειρία (ή και περισσότερες); Τι ερωτήσεις είναι αυτές μπορεί να μου πεις, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχουν πρόσωπα που το έχουν κάνει και δεν υπάρχει κανένας λόγος να νιώθουν -ή μάλλον να νιώθουμε- ενοχές. Δεν είμαστε λίγοι αυτοί που έχουμε εξετάσει την πιθανότητα να ξεκινήσουμε κάτι παράλληλα με τη σχέση μας. Πολλοί το έχουμε κάνει κιόλας, άσε τι λένε.

Οι λόγοι πίσω από την επιθυμία για παράλληλη σχέση, για μια «περιπέτεια» όπως θα την ονόμαζαν οι ειδήμονες, είναι πολλοί. Όλα μπορούν να ‘ναι απόρροια της ανάγκης για αυτοεπιβεβαίωση. Η φιλαρέσκεια είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης ανά τους αιώνες. Καθένας θέλει να αρέσει και αυτό είναι θεμελιώδες για την ανθρώπινη ψυχολογία, τη διάθεση και την αυτοπεποίθηση. Παράλληλα σημαντικό ρόλο παίζει και η τάση που έχουμε ως όντα να μην ικανοποιούμαστε εύκολα. Ο άνθρωπος τείνει να αναζητά όλο και καινούριες εμπειρίες για να ικανοποιήσει τον εγωισμό και την περιέργειά του. Εν ολίγοις δεν είμαστε ευχαριστημένοι σχεδόν ποτέ και τείνουμε να θέλουμε όλο και περισσότερα πασχίζοντας γι’ αυτά.

Ας τα πούμε όμως λίγο πιο σταράτα. Η μοιχεία υπάρχει απ’ την εποχή που υπάρχει και ο γάμος. Μπορεί να ακουστεί παράδοξο αλλά μια παράλληλη σχέση πολλές φορές συμβάλει στη βελτίωση της ήδη υπάρχουσας. Όταν μπαίνει κανείς σε κάτι παράλληλο, αποκτά και καλύτερη εικόνα για τον εαυτό του. Τονώνεται η αυτοπεποίθησή του με λίγα λόγια, ενισχύεται η αυτοεκτίμηση και η εικόνα εαυτού. Η νέα κατάσταση  βοηθά στο να ευδοκιμήσει οποιαδήποτε σχέση διατηρεί το άτομο -επαγγελματική ή και ερωτική. Εάν κι εφόσον η περιπέτεια παραμείνει μια εμπειρία που απλώς πέρασε, η «μόνιμη σχέση» ενισχύεται και δυναμώνει.

Επιπλέον μια «παράνομη σχέση» βελτιώνει την απόδοση στον έρωτα. Ένας άνθρωπος ο οποίος «λοξοκοιτάει» έχει κυρίως στο μυαλό του την επαφή ή την προσοχή και την επιβεβαίωση. Συνήθως αυτά τα τρία πάνε μαζί με την ίδια την πράξη του έρωτα να είναι το περιτύλιγμα. Άσε που μαθαίνεις νέα κόλπα και μπορείς μετά να τα εφαρμόσεις με το ταίρι και να ανανεώσετε την ερωτική σας ζωή. Οποιοσδήποτε προβεί σε αυτήν την πράξει και το τελειώσει σύντομα και με επιτυχία, μπορεί να αποδώσει καλύτερα και στη μόνιμη σχέση που διατηρεί.

Επιπρόσθετα το ξενοκοίταγμα θα μπορούσε να λειτουργήσει ευεργετικά και με άλλους τρόπους. Το γεγονός ότι ξεφεύγει κανείς από το άτομο που θεωρεί δεδομένο και πάει σε ένα άλλο μπορεί κάλλιστα να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει αν πραγματικά θέλει να βρίσκεται στη συγκεκριμένη σχέση ή όχι. Με άλλα λόγια μπορεί η προσωρινή απομάκρυνση να λειτουργήσει ως τρόπος περισυλλογής για να σιγουρευτεί κανείς αν επιθυμεί όντως το ταίρι του και αν θέλει να επενδύσει σ’ αυτό ακόμη πιο ουσιαστικά.

Όντας σε παράλληλη σχέση, απομακρύνεται και η ανάγκη μας να ενθουσιαστούμε, να ξεφύγουμε απ’ τη ρουτίνα, να εξερευνήσουμε κάτι καινούριο. Μας φεύγει ο καημός ας πούμε και δε βρίσκουμε συνέχεια στραβά στη σχέση μας. Μετά από την παράλληλη σχέση ακολουθούν και οι σκέψεις για το αν θέλουμε να είμαστε με το άτομο που ήμασταν εξαρχής και μπορεί να καταλήξουμε να το εκτιμούμε πιο πολύ και να δεθούμε μαζί του ακόμη περισσότερο.

Ίσως κάποιοι το «βαφτίσουν» εξαπάτηση προς έναν άνθρωπο, ενώ άλλοι φυσική ανάγκη με παρονομαστή το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως ον που του αρέσουν οι πολλές εμπειρίες. Εδώ δεν είμαστε για να κρίνουμε την πράξη από ηθικής απόψεως, αλλά για να σκεφτούμε και μια άλλη διάσταση. Όταν είναι κανείς σε σχέση νιώθει πολλές φορές ότι το ζευγάρι πρέπει να είναι συνέχεια μαζί, να βγαίνουν μαζί, να τρώνε μαζί, να συμβιώνουν, να είναι δηλαδή αυτοκόλλητοι, όμως δεν πρέπει να τίθεται θέμα περιορισμού όταν αποφασίζει κανείς να μπει σε σχέση. Η καλύτερη μέθοδος είναι εκτός από ζευγάρι, τα άτομα να είναι και φίλοι. Αυτό το ξεχνάμε οι περισσότεροι όταν αποφασίζουμε να συνυπάρξουμε. Το να είσαι φίλος με τον άλλο είναι θεμελιώδες και πρέπει να υπάρχει αμοιβαία ειλικρίνεια σε κάθε θέμα, από μια απλή επιθυμία μέχρι ένα διάλειμμα ή ακόμη και το ίδιο το ξενοκοίταγμα.

Αν απολαμβάναμε περισσότερο μια σχέση αντί να αγχωνόμαστε γι’ αυτή κι αν είχαμε το θάρρος της γνώμης μας γενικότερα κι όχι μόνο στα πλαίσια μιας ερωτικής σχέσης, η ζωή μας θα ήταν πολύ πιο απολαυστική, με λιγότερο δράμα, περισσότερη ηρεμία κι ίσως πιο πικάντικη. Κι ό,τι σκέφτομαι εγώ, καθόλου απίθανο να το ‘χετε σκεφτεί κι εσείς… Ή όχι;