Δυο ξένοι που μοιράζονται τον ίδιο χώρο

Μπαίνεις μέσα σ’ ένα μπαρ. Μπορεί δίπλα σου να έχεις χίλιους ανθρώπους, λείπει όμως από εκεί ο πιο σημαντικός. Ξαφνικά προβάλει μέσα στο βάθος. Χαμογελάς. Κι κάπως έτσι, χίλιοι άνθρωποι ίσον κανένας, μόνο εκείνος έχει σημασία για σένα.

Είναι πολύ λογικό τα πάντα να περιστρέφονται γύρω από αυτόν τον άνθρωπο. Οι μέρες κυλούν αβίαστα φανταστικές. Περνάτε αμέτρητο χρόνο μαζί. Ο κόσμος γύρω σας χαζεύοντάς σας, λίγο ζηλεύει την ευτυχία που έχετε πλάσει. Ξεχειλίζει, βλέπεις, από τα βλέμματά σας. Έχεις ερωτευτεί. Θέλεις συνέχεια να βρίσκεσαι κοντά του. Το σύμπαν συνωμότησε για να βρεθείτε και να ζήσετε έναν επίγειο έρωτα. Πλέον δυσκολεύεσαι να θυμηθείς τον εαυτό σου πως ήταν πριν από αυτόν. Σ’ έχει στιγματίσει. Σ’ έχει αλλάξει.

Κι εγώ, με όση δύναμη διαθέτω, σου λέω να το ζήσεις, να το ζήσεις όσο περισσότερο κι όσο ομορφότερα μπορείς! Και μην κάνεις ποτέ σου το λάθος να θεωρήσεις κάτι δεδομένο. Γιατί, δυστυχώς, η ζωή παίζει ύπουλα παιχνίδια μέσω των ανθρωπίνων σχέσεων. Τη μια σε ανεβάζει, την άλλη σε ρίχνει κάτω στα τάρταρα γελώντας με τα χάλια σου. Μη φοβάσαι να δοθείς, να ανοιχτείς. Παίξε κι ας χάσεις. Κι ο έρωτας ένα παιχνίδι είναι.

Πέρασαν μήνες. Πέρασαν χρόνια. Χρόνια δίπλα σ’ έναν άνθρωπο που είχε γίνει κτήμα σου. Ήταν όλος δικός σου. Χωρίς καμία αναστολή. Για πες μου, τώρα. Πού είναι το χαμόγελο σου; Πού είναι εκείνη η λάμψη που είχες στο βλέμμα σου κάθε φορά που τον αντίκριζες; Τι έγινε; Τι άλλαξε; Γιατί φεύγεις μακριά του;

Σίγουρα, υπάρχουν αμέτρητοι παράγοντες που φτάσατε ως εδώ. Υποχρεώσεις και ρουτίνα. Οι υποχρεώσεις μας τρέχουν συνεχώς. Προσπερνούν και νικούν οτιδήποτε είναι στο διάβα τους. Είναι στο χέρι σου, να βάλεις ένα φρένο και να θέσεις όρια και προτεραιότητες σε ανθρώπους και καταστάσεις που πραγματικά έχουν περισσότερη αξία για εσένα. Αν, επίσης, στο τέλος της ημέρας συνειδητοποιείς ότι όλα κυλούν καθημερινά στο ίδιο μοτίβο με χθες και συνεχίζεις να μένεις πιστός θεατής της κατάστασής σου, είσαι άξιος της μοίρας σου. Έτσι και ο έρωτας θα σου φερθεί με τον ανάλογο τρόπο, δείχνοντας το δρόμο που πραγματικά σου αρμόζει. Την έξοδο.

Μπορεί η αιτία να ήταν ένας καβγάς. Διαφωνίες είχατε σίγουρα και μάλιστα συχνές. Είστε δύο εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, είναι επόμενο να συγκρούονται οι απόψεις σας. Αν όμως, μέρα με τη μέρα που περνά η κάθε διαφωνία μετατρέπεται σε καβγά, τότε κάτι πάει λάθος. Αποκλείεται να μην το είχες δει κι εσύ. Το παραμικρό σε ενοχλούσε. Για το παραμικρό τσακωνόσασταν. Κρατούσες έχθρα για μέρες, ενώ πρώτα δεν μπορούσες λεπτό μακριά του.

Και κάπου εκεί γίνεται ακόμη πιο θλιβερό το βλέμμα σου. Μπαίνεις μέσα στο σπίτι σας. Μπορεί δίπλα σου να έχεις έναν άνθρωπο κι εσύ αναζητάς χίλιους ανθρώπους. Δε χαμογελάς. Κοιτάς δεξιά και αριστερά, και το μέσα σου εκλιπαρεί για λίγη βοήθεια. Παραμένετε εκεί, σχεδόν αμίλητοι. Αυτό ήταν, λοιπόν. Η αρχή του τέλους.