Πόσο μας βοηθάει τελικά η ιδέα μιας δεύτερης ζωής;

Θα έχεις ακούσει σίγουρα τη γνωστή ατάκα «μία ζωή την έχουμε» ή άλλες του τύπου «δεύτερη ζωή δεν έχει, κοίτα να χαρείς την πρώτη». Είναι σίγουρα μια συμβουλή που δίνουμε σε φίλους, όταν περνάνε δύσκολα και προσπαθούμε να τους εμψυχώσουμε να ζούνε την κάθε στιγμή. Συμβουλή που παίρνουμε κι εμείς ή δίνουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας για να τον παροτρύνουμε να αφήσει πίσω τις δεκάδες σκέψεις για το μέλλον και να επικεντρωθεί στο παρόν. Εν τέλει όμως δε μάθαμε ποτέ, είναι όντως μία η ζωή;

Πολλοί άνθρωποι στον κόσμο ανεξαρτήτως θρησκείας πιστεύουν σε μία δεύτερη ζωή. Αυτό το ζήτημα έχει απασχολήσει κατά καιρούς την κοινή γνώμη αλλά κι ερευνητές που προσπάθησαν να βρουν μία απάντηση στην ερώτηση αυτή. Όμως είναι σχεδόν ακατόρθωτο να απαντήσουμε, γιατί κανείς δεν μπόρεσε να γυρίσει όταν έφυγε για να μας πει. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές ιστορίες ανθρώπων που υποστηρίζουν ότι έχουν ξαναζήσει στο παρελθόν και θυμούνται γεγονότα από την παλιά τους ζωή, αιτιολογώντας τα. Σίγουρα τέτοιες καταστάσεις μας σοκάρουν και είναι δύσκολο να τις αποδεχτούμε. Οι απόψεις πάνω στο συγκεκριμένο κομμάτι διίστανται και το αιώνιο ερώτημα αυτό θα παραμείνει άλυτο. Όμως, μας κάνει καλό να πιστεύουμε ότι θα ξαναζήσουμε;

Αδιαμφισβήτητα, το να πιστεύουμε ότι έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία πάνω στον πλανήτη, μας δίνει περισσότερη ελπίδα και μας βάζει στη διαδικασία να δικαιολογούμε γεγονότα αλλά και πράξεις. Επεξεργαζόμαστε και την απώλεια από διαφορετική οπτική γωνία. Όταν φεύγει ένας άνθρωπος από τη ζωή, η πληγή είναι μεγάλη και δύσκολα καταφέρνει να κλείσει γι’ αυτούς που μένουν να θυμούνται. Νιώθοντας όμως ότι η ψυχή του ανθρώπου που αγάπησες μένει, παίρνεις μία μικρή δόση χαράς κι ελπίδας ακόμα κι αν πρόκειται για το απόλυτο πλασίμπο.

Η ίδια θεωρία μιας δεύτερης ζωής, συνδέεται και με το κομμάτι της θείας δίκης κάπως πιο έμμεσα. Η ίδια θεωρία, συνδέεται με το λεγόμενο κάρμα, όπου όλες σου οι πράξεις και τα λεγόμενα, στο τέλος γυρνάνε πάλι πίσω από εκεί που ξεκίνησαν, άρα θα υποστείς τις συνέπειες, αν όχι σε αυτή τη ζωή, σε μια επόμενη. Μία τέτοια θεωρία ίσως καθησυχάζει γιατί σου παίρνει το βάρος της αυτοδικίας, από την άλλη όμως μπορεί να λειτουργήσει απίστευτα αγχωτικά, νιώθοντας διαρκώς υπόλογος σε μια φανταστική μετέπειτα δίκη με σένα στο σκαμνί του κατηγορούμενου.

Από μία άλλη οπτική, το να πιστεύουμε ότι θα ξαναζήσουμε μάς βοηθάει, άραγε, να ζήσουμε στο έπακρο την τωρινή μας ζωή; Που εδώ που τα λέμε, η τωρινή μας ζωή είναι, αδιαμφισβήτητα, περισσότερο σίγουρη. Ίσως, μία τέτοια θεωρία, για κάποιους λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας και δημιουργεί μια ζωή που μοιάζει με εκκρεμότητα. Γεννάται μια ιδέα που αποσκοπεί στο να μην κάνουμε όλα αυτά που θέλουμε, στο να χαλαρώσουμε και να γευτούμε την τωρινή μας κατάσταση, κάπως ράθυμα. Ίσως παραμελήσουμε λιγάκι κατ’ αυτόν τον τρόπο τις δικές μας καθημερινές υποχρεώσεις και επικεντρωθούμε στις προσωπικές μας ανάγκες και επιθυμίες πολύ πιο εγωιστικά. Αμελώντας λοιπόν όσα συμβαίνουν τώρα, είτε μας ευχαριστούν είτε όχι, ζούμε με την προσδοκία μιας συνέχειας που πιθανόν να μας κάνει κακό αντί καλό.

Όπως και να έχει, είναι ένα αναπάντητο και αιώνιο ερώτημα που θα προβληματίζει το μυαλό των ανθρώπων για πολλά χρόνια ακόμη. Ωστόσο, υπάρχουν και οι εκδοχές που υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη πεποίθηση έχει βοηθήσει τη μερίδα εκείνων που πιστεύουν σε μια δεύτερη ζωή, να βελτιώσουν την ψυχολογία τους. Βλέπουν περισσότερο αισιόδοξα τις καταστάσεις, δεν πνίγονται στην καθημερινότητα και δεν αφήνουν ένα γεμάτο πρόγραμμα να επηρεάσει τις δικές τους προσωπικές ανάγκες. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που δεν αφήνονται να πιστέψουν σε φανταστικά σενάρια και ζουν την απόλυτη πραγματικότητά τους, με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Ο καθένας, αντιμετωπίζει και αφουγκράζεται διαφορετικά τις έννοιες, όμως το θέμα είναι μέσα από αυτές να βλέπουμε πάντοτε την αισιόδοξη πλευρά και τα θετικά στοιχεία. Άλλωστε, μια ζωή την έχουμε. Ή μήπως όχι;