Aυτά που είναι ακόμη μισά ενώ τα ήθελες ολόκληρα

Λίγο πριν φτάσεις στα πρώτα –άντα αναλογίζεσαι πού ήσουν, πού είσαι και πού θα ήθελες να φτάσεις. Είναι σαν να κάνει το μυαλό έναν αυτόματο απολογισμό. Κοιτάς πίσω σου και βλέπεις όλη τη νιότη σου απλωμένη στα πόδια σου. Σχολείο, χιλιάδες μαθητικές αναμνήσεις ξεπηδούν και χαμογελάς στη θύμησή τους. Εφηβικοί έρωτες που έμειναν χαραγμένοι επάνω στα πράσινα θρανία και κοπάνες που πίστευες πως δε θα τις μάθει κανείς. Πρόσωπα γνώριμα τότε που σήμερα δεν τα αναγνωρίζεις πια. Παιδικές φιλίες που εξελίχθηκαν σε αληθινούς συμπαραστάτες. Θυμάσαι και τα όνειρά σου κάπου εκεί ανάμεσα, όλα τα «θέλω να γίνω» που βροντοφώναζες κι ίσως να τα κατάφερες. Ίσως και να άλλαξες πορεία κι επάγγελμα και να διαπρέπεις κάπου αλλού.

Και τότε περνάς στα ωραιότερα καταγεγραμμένα χρόνια όλων μας: τα φοιτητικά. Σκέφτεσαι την πρώτη μέρα της εισόδου σου στο άγνωστο αμφιθέατρο και τα παγωμένα βλέμματα όλων. Χιλιάδες άγνωστα πρόσωπα να κάθονται αμυντικά ο ένας δίπλα στον άλλον και να κυριαρχεί η σιωπή. Γρήγορα θυμάσαι τα πρώτα ξενύχτια και τη γνωριμία με την πόλη. Μεγάλες παρέες με δυνατά γέλια να αντηχούν μέσα σε cozy φοιτητόσπιτα. Ποτά, τσιγάρα και μουσική να σε καθηλώνουν ώστε να σημειώνεις ακόμη ένα για Σεπτέμβρη! Έπειτα η αποφοίτηση, τα περήφανα βλέμματα των γονιών σου και το δυνατό σου χτυποκάρδι για το κλείσιμο ενός υπέροχου κύκλου αλλά και το άνοιγμα ενός νέου μεγαλύτερου. Μπορεί να κοιτάς το πτυχίο στην κορνίζα και να αναθεματίζεις πού και πού, αλλά σίγουρα ξέρεις καλά πως τα κατάφερες και χαμογελάς.

Και ξαφνικά επιστρέφεις στο σήμερα. Μπορεί να ασχολείσαι με αυτό που σπούδασες ή με αυτό που αγαπάς ή ίσως με κάτι άλλο κι απλώς να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή για να ανοίξεις τα φτερά σου. Κοιτάς γύρω σου και δε βλέπεις όλα τα όνειρά σου να έχουν πραγματοποιηθεί. Θυμώνεις και κατηγορείς τον εαυτό σου ότι δεν ήταν ικανός να πραγματοποιήσει όσα έθεσες ως στόχο, ή ότι δεν έχεις παλέψει αρκετά για να τα κατακτήσεις. Συγκρίνεις τον εαυτό σου με φίλους και γνωστούς και αναζητάς πού έχασες το πολυπόθητο πλεονέκτημα κι έμειναν μισά αυτά που πάντα ήθελες ολόκληρα.

Θα ακουστεί κλίσε και χιλιοειπωμένο αλλά πότε δεν είναι αργά για να ξεκινήσεις, ή να συνεχίσεις την προσπάθεια. Το ότι δεν έχεις φτάσει εκεί που θέλεις ίσως απλά να δείχνει ότι προσπαθείς και προχωράς. Νιώσε ευτυχία με κάθε επιτυχία σου ακόμη και για τον ετήσιο κουμπαρά για ταξίδια που έχεις καταφέρει να κάνεις ή για το ότι προχθές πέτυχες την τέλεια καρμπονάρα. Τα παιδικά μας όνειρα είναι ντυμένα από αθωότητα κι αγνωμοσύνη για το τι συμβαίνει πραγματικά στον έξω κόσμο και στον καθημερινό στίβο. Ίσως εκείνα τα χρόνια που έφτιαξες το προσωπικό σου όνειρο να είναι τυλιγμένα με ευχάριστες αναμνήσεις αλλά δώσε κι ένα χέρι στον σημερινό σου εαυτό για όλα όσα έχεις αποκτήσει, γιατί αυτός αγωνίζεται καθημερινά.

Κάθε ηλικία είναι μια έναρξη για έναν αριθμό παρακάτω, που μπορεί να είναι ο καλύτερός σου. Μηδενίζεις το κοντέρ κι ανεβαίνεις! Ακόμη και στα μαθηματικά, αν έχεις μηδέν και προσθέσεις ένα, ήδη έχεις αποκτήσει κάτι που δεν είχες πριν. Δες το στάδιο που βρίσκεσαι κι όχι που είχες υποθέσει πως θα έπρεπε να βρεθείς. Άλλωστε, το μηδέν το έχεις αφήσει πίσω σου τη μέρα που γεννήθηκες.