Όταν τον πρωτοείδα κόλλησα στο υπέροχο φωτεινό χαμόγελό του και σοκαρίστηκα ολίγον με το μπλε των μαλλιών του, αν και κατέληξα πως ήταν μια πετυχημένη απόχρωση που του πάει πολύ. Λάτρεψα το εκκεντρικό αλλά κατά τ’ άλλα στιλάτο και προσεγμένο ντύσιμό του και αναρωτήθηκα ποιος είναι, ψάχνοντας τον λίγο παραπάνω και βάζοντας να ακούσω τα τραγούδια του.

Good Job Nicky το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο και Νικόλας Βαρθακούρης το πραγματικό και για να μην αναρωτιέστε -αν και πιστεύω πως όλοι πλέον το γνωρίζετε- είναι ο δεύτερος γιος του Γιάννη Πάριου και της Σοφίας Αλιμπέρτη. Του έδωσα το πρώτο συν όταν κατάλαβα πως επέλεξε να μη διατηρήσει κανένα από τα επίθετα που θα μπορούσαν να αποτελούν την πρώτη του είσοδο στο μουσικό στερέωμα αλλά να ξεκινήσει με το δικό του στίγμα. Επίλεξε αρχικά ως πρώτο καλλιτεχνικό ψευδώνυμο το Nick Vee και στη συνέχεια το Good Job Nicky, το οποίο και διάλεξε λέγοντας πως «Αντιλαμβάνομαι ότι κάνω καλή δουλειά, πριν μου δώσει κάποιος το μπράβο. Θα ήθελα να το δώσω εγώ πρώτος στον εαυτό μου».

Είναι μόλις 25 χρονών. Γεννημένος στην Αθήνα και στην περιοχή της Βούλας, αλλά με ένα νησιώτικο αέρα αυτόν της Πάρου, τόπου καταγωγής του πατέρα του, αλλά και τόπο διαμονής της μητέρας του τα τελευταία χρόνια και δικό του καταφύγιο -ησυχαστήριο. Για εκείνον η θάλασσα είναι η μεγάλη του λατρεία καθώς του προσφέρει γαλήνη και ρυθμό. Αρχικά ασχολήθηκε με το αγαπημένο του άθλημα το μπάσκετ φτάνοντας να ασχολείται επαγγελματικά ενταγμένος στην ομάδα του Παναθηναϊκού. Δυστυχώς ένας τραυματισμός τον ανάγκασε να σταματήσει και να σκεφτεί και ο ίδιος πως όλα για καλό γίνονται και τελικά το ατύχημα τον έφερε εδώ που είναι σήμερα. Συνήθως οι πετυχημένοι είναι και αυτοδίδακτοι και ο ίδιος είναι ένα τέτοιο κλασσικό παράδειγμα λέγοντας πως «Δε σπούδασα ποτέ, πέρα από το γεγονός ότι ευλογήθηκα να είμαι στο χώρο της καλλιτεχνίας, για να μπορώ να πω ότι έχω μια σπουδή πάνω στη μουσική. Έχω περάσει πολύ χρόνο με μουσική, αλλά σπουδές δεν έχω κάνει».

Το δεύτερο συν του το χαρίζω για την ειλικρίνεια των δηλώσεών του και τον τρόπο που αποφάσισε να ακολουθήσει τη δική του καριέρα χαράζοντας μια πορεία τελείως διαφορετική από αυτή του πατέρα του. Επέλεξε να ερμηνεύει αγγλικό στίχο, είναι κάθετος πως αυτό δε θα αλλάξει ποτέ αναφέροντας πως «δε θα ακούσετε ποτέ ελληνικό στίχο από μένα. Το όχι είναι με κεφαλαία γράμματα. Τον ελληνικό στίχο τον έχουμε καλύψει ως οικογένεια». Παρακολουθώντας τις συνεντεύξεις του με μπέρδεψε ευχάριστα η εναλλαγή των ελληνικών και των αγγλικών στο λόγο του,  κάτι το οποίο τον χαρακτηρίζει. Ο ίδιος γελάει λέγοντας πως μπορεί να έχει όποια προφορά θέλουμε και πως στην ίδια απορία απαντάει και η μητέρα μου με τη φράση «δεν ξέρουμε, απλώς ξύπνησε μια μέρα και ήξερε αγγλικά».

Αν και μικρός η καριέρα του γρήγορα εκτινάσσεται. Τα τραγούδια του ακούγονται στα ραδιόφωνα, η πρώτη του επιτυχία με το τραγούδι «January 8th» από την Cobalt Music τίναξε τα views στον αέρα φτάνοντας τα 700.000, βρίσκεται στην κορυφή των trends του Youtube και απέδειξε πως το νεανικό κοινό τον λατρεύει.

To 2022 ξεχώρισε από την ειδική επιτροπή που συστάθηκε από την ΕΡΤ για την επιλογή του καλλιτέχνη που θα εκπροσωπούσε την Ελλάδα στη Eurovision. Ήταν ένας από τους 5 καλλιτέχνες ο οποίος επιλέχθηκε αλλά τελικά ναυάγησαν οι επαφές του με την ΕΡΤ και δεν προχώρησε η συνεργασία. Παρόλα αυτά είναι μια ιδέα που του αρέσει πολύ και πιστεύει πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται οπότε περιμένει την κατάλληλη στιγμή.

Το τρίτο συν του το χαρίζω γιατί δηλώνει σχεσάκιας και παιδί της οικογένειας. Ο ίδιος έχει πει πως «Θέλω πολύ να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου, είμαι της σχέσης. Θέλω να κάνω σαν τρελός οικογένεια, αυτά είναι τα δυο μου όνειρα, να κάνω οικογένεια και καριέρα». Μ’ αρέσει ο τρόπος που δηλώνει τα πιστεύω και τις αλήθειες του. Απόλυτα συνειδητοποιημένος έχει χαράξει τις κόκκινες γραμμές του καταφέρνοντας να διαχωρίσει τους ρόλους «γονείς» και «διάσημοι γονείς». Έχει δηλώσει με περηφάνια για τον πατέρα του «Δυο λέξεις, ξεκάθαρα: Ιερό τέρας, αυτό είναι ο πατέρας μου. Πιστεύω ότι αν ήταν αγγλόφωνος, θα ήταν ανάμεσα στους καλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Αντιλαμβάνομαι πόσο έχει παλέψει για να φτάσει εκεί που βρίσκεται και είναι ονειρικό το γεγονός ότι ποτέ δεν έπαψε να έχει την ίδια δίψα για δημιουργία. Ζει για τη μουσική. Ο πατέρας μου είναι ο πατέρας μου, ο Πάριος είναι ο Πάριος, και το μεγαλύτερο μάθημα που έχω πάρει από εκείνον είναι ότι οφείλεις να δίνεις στη μουσική περισσότερα απ’ όσα θα πάρεις. Αν της φερθείς έτσι, θα σου το ανταποδώσει».

 Για τη μητέρα του Σοφία Αλιμπέρτη πιστεύει πως «έχει ένα εξειδικευμένο αυτί, ένα εκπληκτικό ταλέντο να ξέρει τι θα χτυπήσει και τι όχι. Ο τρόπος που μου μεταδίδει αυτήν την αγάπη και τη χαρά είναι αυτός ο τρόπος της. Να μου λέει αντικειμενικά την αλήθεια. Το τι πιστεύει αντικειμενικά ότι θα γίνει. Όταν της δώσω να ακούσει μουσική μου, παύει να είναι μητέρα μου, γίνεται συνεργάτης μου. Είναι πάρα πολύ αντικειμενική και διορατική. Αυτοί οι δύο άνθρωποι ήρθαν κοντά και δημιούργησαν κάποιον που ελπίζει κάποια στιγμή να κάνει την οικογένειά του και την πατρίδα του περήφανη. Η μητέρα μου είναι άνθρωπος που προσεγγίζει το συναίσθημα. Θα μου πει με πείθεις εδώ, έχεις ερμηνεύσει εδώ, δεν έχεις ερμηνεύσει εδώ. Και δόξα τω Θεώ είμαστε σε ένα πολύ καλό επίπεδο αυτή τη στιγμή. Δε μου λέει τίποτα πια. Μόνο, με παίρνει τηλέφωνο, μου λέει «Αχ βρε Νικόλα» και μου το κλείνει».

Τελευταία του συνεργασία, αυτή με τον Κωνσταντίνο Αργυρό όπου τον παρακολουθήσαμε να συμμετέχει στη φάση των knockouts στο The Voice και να μας χαρίζει μια ανεπανάληπτη κατά γενική ομολογία όλων στιγμή, επί σκηνής, όπου μαζί με τον φίλο του Κωνσταντίνο Αργυρό τραγούδησαν ντουέτο το «My way» του Φρανκ Σινάτρα παράλληλα με τη διασκευή του τραγουδιού του Γιάννη Πάριου «Δε μετανιώνω».

Στον μουσικό ουρανό υπάρχουν αστέρια, αστεράκια και κομήτες που πέφτουν και χάνονται. Ο Νικόλας Βαρθακούρης ή Good Job Nicky είναι ένα αστέρι που φαίνεται πως γεννήθηκε για να μείνει. Είτε στον ουρανό της χώρας του είτε σε ένα παγκόσμιο όπου του αξίζει μια θέση. Και όσο και αν ο ίδιος λέει πως η μουσική του είναι «γυμνή», ένα είναι σίγουρο, πως έχει «ντύσει» μέχρι τώρα πολλά όνειρα.

Πηγή φωτογραφίας

Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου