Σύμφωνα με τον Andrew Heywood, σε ένα από τα συγγράμματά του περί πολιτικής επιστήμης, οι έννοιες οι οποίες περιβάλλουν την πολιτική είναι αφηρημένες, καθώς οριοθετούνται διαφορετικά για τον καθένα από εμάς κι ακριβώς γι αυτόν τον λόγο γίνονται αντιπαραθέσεις. Επίσης, ένα από τα “όπλα¨πειθούς σε έναν πολιτικό λόγο είναι η επίθεση στο ήθος του αντιπάλου, κι αυτό το μάθαμε από τα λυκειακά ίσως και μετέπειτα χρόνια από τον Αριστοτέλη και θεωρητικά καταλάβαμε τι σημαίνει, μέχρι να δούμε τη σκληρότητά του να συμβαίνει μπρος στα μάτια μας.

Σήμερα για άλλη μια φορά, έπειτα από το λογύδριο του Δημάρχου Βόλου (προφανώς με τις ευλογίες όλων όσων τον χειροκροτούσαν), ερχόμαστε αντιμέτωποι ξανά με δήθεν χιούμορ, με υπονοούμενα για τη σ3ξουαλική ζωή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτή τη φορά δεν ήτο κάποιος θεσμικός παράγοντας, αλλά ο δημοσιογράφος Βασίλης Χιώτης, που ανέφερε χαρακτηριστικά σε ραδιοφωνική εκπομπή ερωτώμενος για το πού θα πάει φαντάρος ο κος. Κασσελάκης, εφόσον νωρίτερα είχε μάθει πως θα καταταγεί στην Καλαμάτα: «Τι σώμα θα είναι τεθωρακισμένα, μηχανικό; Δεν ξέρω, επειδή βγάζει καλά σύκα θα πάει στην Καλαμάτα, δεν ξέρω ρε παιδί μου.» Από πότε η δημοσιογραφία και δη εκείνη του πολιτικού ρεπορτάζ, όπου υπό κανονικές συνθήκες είναι το υπέρτατο λειτούργημα, καθώς βοηθάει στο να μαθευτεί η αλήθεια στον κόσμο, γίνεται με αποχρώσεις κίτρινου, για να είμαστε ειλικρινείς, βαθύ κίτρινου; Από πότε κάνουμε gossip αστειάκια για πολιτικούς αρχηγούς και την ταυτότητά τους, χωρίς καμία απολύτως αιδώ;

Βέβαια ο εν λόγω δημοσιογράφος δεν είναι η πρώτη φορά που ξεφεύγει, καθώς έχει προβεί πάλι σε πετυχημένη δήλωση-ανάλυση στο δυστύχημα των Τεμπών όπου έβαλε στο ζύγι τις ζωές των παιδιών με το πολιτικό κόστος (αλλά πάει ξεχάστηκε κι αυτό). Για ποιον λόγο να κρίνεται κάποιος από τη σ3ξουαλική του ζωή και να γίνεται η αιτία χλευασμού, όταν την ίδια ώρα οι πολίτες μαστίζονται από ακρίβεια σε βασικά αγαθά, σε ηλεκτρικό , σε βενζίνη, σε ενοίκια. Για ποιον λόγο δεν κρίνεται ο εκάστοτε κος. Κασσελάκης, για τον πολιτικό του λόγο, για τις κινήσεις που κάνει η δεν κάνει (τις πολιτικές και μόνον αυτές) και κρίνεται για την ερωτική του ζωή και μόνο;

Επίσης, δε βγάζω άμοιρη ευθυνών την ίδια την κοινωνία, όπου επιζητεί τέτοιου είδους δηλώσεις για να ταυτιστεί, χωρίς να καταλαβαίνει το διττό κακό που κάνει· πρώτον δε θα γίνει καλύτερη η ζωή κανενός με το να ασκείται τέτοιου είδους πολιτική, την ώρα που ένα ενοίκιο για ένα σπίτι σχεδόν 50 τετραγωνικών, ξεπερνά το παραπάνω από το μισό ενός μέσου μισθού και πάει λέγοντας. Έπειτα, δε βοηθά την ίδια τα παιδιά, τους εφήβους ευρύτερα τους ανθρώπους, η διαπόμπευση των οποιονδήποτε ανθρώπων απλά και μόνο επειδή είναι ομοφυλόφιλοι. Δε θεωρείται διαφορετικότητα καθότι είναι άνθρωποι όπου πρέπει να ζήσουν κανονικά, χωρίς να φοβούνται τον δημόσιο χλευασμό ή ακόμα και για ζωή τους.

Στη χώρα που θρηνήσαμε τον Βαγγέλη Γιακουμάκη κι ορκιστήκαμε πως θα σταματήσουμε την βία, τέτοια αστειάκια δε χωρούν, ίσα ίσα ταΐζουν στο στόμα ένα φίδι που θρέφεται από το μίσος καλύπτοντας τά ουσιαστικά και τα σημαντικά προβλήματα που έχουμε. Συνεπώς, όσοι έχουμε δημόσιο λόγο καλό θα ήταν να προσέχουμε τι λέμε και πώς, διότι με μια αναφορά της λέξης «συγνώμη», δε γίνεται αυτόματα διόρθωση των πραγμάτων, αλλά το κακό έχει γίνει ήδη.

Συντάκτης: Αμέλια Έβανς
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου