Για τους φίλους από τη δουλειά που γίναμε οικογένεια

Συναντάμε εκατομμύρια ανθρώπους. Κάποιους τους προσπερνάμε, άλλους τους κρατάμε στους γνωστούς μας κι άλλους τους επιλέγουμε χωρίς πολλές σκέψεις για να τους κάνουμε φίλους μας. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε κι ανάλογα με την ενέργεια, την αύρα κι εκείνο το κάτι που μας βγάζει ο άλλος, κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους που συναντάμε κι από εκείνους διαλέγουμε τους φίλους μας. Όσο περνούν τα στάδια και μεγαλώνουμε, τόσο μικραίνει ο κύκλος με τους κοντινούς μας ανθρώπους.

Κι έτσι, αποκτούμε φίλους που βρίσκονται σ’ εκείνη από το πρώτο στάδιο, βράχοι ακλόνητοι, να μας στηρίζουν και να μας ακολουθούν σε κάθε μας βλακεία, φίλους που βρισκόμαστε απλώς για να κάνουμε παρέα, να βγούμε για ένα ποτό και να περάσουμε καλά χωρίς πολλές βαθιές σχέσεις, φίλους που κάποτε ήταν καλά εδραιωμένοι στη ζωή μας μα δεν υπάρχουν πια σ’ αυτήν και φίλους που με το που τους γνωρίσαμε νιώσαμε λες και τους ξέραμε από πάντα. Όλες οι φιλίες μας ήταν κι είναι εξίσου σημαντικές, παρ’ όλα αυτά καθώς επιβιβαζόμαστε στο τρένο της επαγγελματικής ζωής, οι άνθρωποι που γνωρίζουμε μέσα από τη δουλειά μας και τους οποίους διαλέξαμε ν’ αποκαλέσουμε φίλου μας, ίσως και να παίζουν τον πιο σημαντικό ρόλο σ’ εκείνη.

Καταρχάς, θ’ αναφέρω ότι είναι απίθανο να κάνουμε παρέα και να έχουμε το ίδιο δέσιμο με όλους τους ανθρώπους που δουλεύουμε μαζί. Κάθε εργασία είναι σαν μια μικρή κοινωνία κι όπως στον κόσμο έξω από τη δουλειά μας διαλέγουμε τους φίλους μας, έτσι και μέσα στο γραφείο μας διαλέγουμε εκείνους που θα έρθουμε πιο κοντά. Μ’ εκείνους τους ανθρώπους, τους συναδέλφους μας αν θέλετε τον σωστό όρο, καταφέρνουμε να δημιουργήσουμε μια σχέση φοβερά ουσιαστική. Είναι οι άνθρωποι με τους οποίους περνάμε τις περισσότερες ώρες της ημέρας μας μαζί κι εκείνοι που αισθάνονται, γνωρίζουν και καταλαβαίνουν όλα όσα συμβαίνουν καθώς βρισκόμαστε στο γραφείο με τον καφέ στο χέρι να φανταζόμαστε ότι βρισκόμαστε σε κάποιο εξωτικό νησί.

Οι φίλοι εκείνοι ή οι work buddies μας όπως λένε και στο χωριό μου, είναι ο λόγος για τον οποίο γίνεται η εργασία μας λιγάκι πιο υποφερτή. Ο λόγος για τον οποίο χαλιόμαστε όταν άλλη μια Δευτέρα δεν έτυχαν τα ωράριά μας μαζί, κι ο λόγος που το οκτάωρο μοιάζει πολλές φορές σαν την εξάωρη εργασία που θεσμοθετήθηκε τα τελευταία χρόνια στη Σουηδία.

Οι φιλίες που φτιάχνουμε κατά τη διάρκεια της δουλείας μας έχουν ένα άλλο δέσιμο. Είναι λες και για κάποιο λόγο έπρεπε να βρεθούμε σ’ εκείνον τον συγκεκριμένο χώρο εργασίας όλοι μαζί και να κάνουμε ο ένας για τον άλλον τη μέρα πιο ομαλή. Διότι, όπως κι αν το δούμε, οι άνθρωποι εκείνοι βρίσκονται στον ίδιο «χορό» με μας, καταλαβαίνουν και κατανοούν όλα όσα συμβαίνουν, μιλούν με τους ίδιους όρους κι ανησυχούν για τα ίδια πράγματα. Είναι εκείνοι που θα γκρινιάξουν μαζί σου τη στιγμή που το αφεντικό θ’ ανακοινώσει τις νέες του αποφάσεις, που θα γιορτάσουν τις επιτυχίες και τα επαγγελματικά σου επιτεύγματα, εκείνοι που θα σε στηρίξουν και θα σε ξελασπώσουν, αν χρειαστεί.

Για εκείνους τους work friends μιλάμε, που γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι της εργασίας μας και που τις πλείστες φορές θα γίνουν και φίλοι έξω απ’ αυτήν. Ακόμα κι όταν η δουλειά που κάνουμε δεν είναι ακριβώς εκείνη που θα επιθυμούσαμε, ακόμα κι όταν είναι η δεύτερή μας δουλειά, μια προσωρινή ή μια άσχετη, είναι σίγουρο ότι αν δεν είχαμε τους κατάλληλους ανθρώπους γύρω μας να μοιραζόμαστε τα πιο απλά κατά τη διάρκειά της, καμία μέρα δε θα περνούσε αβίαστα.

Κι έτσι, καθώς περνάνε οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια, σ’ εκείνο το ίδιο γραφείο δένεσαι. Δένεσαι, όχι επειδή αναγκαστικά βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο μαζί τους, αλλά επειδή μοιράζεσαι επαγγελματικές και προσωπικές σου στιγμές, επειδή τους ζεις, επειδή όλοι μαζί έχετε ένα τεράστιο κοινό: τη δουλειά σας κι αυτή είναι που σας έφερε κοντά κι εκείνη που σας δίνει τροφή για να κάνετε το δέσιμό σας πιο γερό.

Τελικά, τίποτα δεν έχει περισσότερη σημασία από το περιβάλλον στο οποίο εργαζόμαστε κι όταν λέμε περιβάλλον δε μιλάμε μόνο για τον χώρο και κατά πόσο το γραφείο ταιριάζει αισθησιακά με τα δικά μας γούστα, αλλά για τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μας. Χωρίς να το καταλάβουμε, εκείνοι θα είναι οι άνθρωποι με τους οποίους θα μοιραστούμε το συρραπτικό, το κουλούρι, τις δυσκολίες και τις χαρές μας.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!