Ναρκωτικό απ’ αυτά τα βαριά. Ναι, αυτός είναι ο κατάλληλος χαρακτηρισμός. Είναι ο μόνος που δικαιολογεί τα πάντα· το πάθος μου, τον εθισμό, την πώρωση. Ναρκωτικό του οποίου η παρενέργεια έχει μεγάλη διάρκεια κι όταν περάσει υπάρχει επιτακτική ανάγκη για άλλη μία δόση. Κι άλλη μία κι άλλη μία. Μη σου φαίνεται παράλογο, στο ατομικό φάσμα κάθε ερωτευμένου το παράλογο είναι λογικό, ξεχνάς;

Άλλοι εθισμένοι σε ουσίες, αλκοόλ, ποτά κι εγώ στη μυρωδιά σου. Έπεσα στα βαριά με τη μία. Να φανταστείς, δεν μπήκα καν στη διαδικασία να δοκιμάσω, ήμουν βλέπεις πεπεισμένη πως η επίδρασή του θα με άφηνε ικανοποιημένη και είχα δίκιο. Χαίρομαι που είχα δίκιο, γιατί και να ήθελα, πλέον, δεν μπορώ να το κόψω.

Εθισμένη κάργα, να ζητιανεύω δώσεις απ’ το λαιμό σου, απ’ το σώμα σου. Να χώνομαι στην αγκαλιά σου και να χάνομαι σ’ αυτή τη μυρωδιά. Να λείπεις και να κουβαλάω παραμάσχαλα ρούχα σου, μην τυχόν φύγει αυτή η μυρωδιά από πάνω μου, διαφορετικά, πώς θα αντέξω το υπόλοιπο της ημέρας μακριά σου; Να τα τρίβω στη μούρη μου, να βουτάω το πρόσωπό μου σ’ αυτά. Να τα φοράω. Να βρίσκω την ασφάλεια που χρειάζομαι μετά από κάθε φορτισμένη με αρνητικά συναισθήματα μέρα. Να ηρεμώ.

Μην μπερδευτείς όμως και πας και μου πασαλειφτείς με το άρωμά σου. Δε σε θέλω φορτωμένο με κεχριμπάρι, ρούμι, μπαχαρικά κι ό,τι άλλο βάζει ο εκάστοτε κατασκευαστής στην κολόνια του. Δεν είναι αυτή η μυρωδιά σου κι ομοίως, δε θα μπορούσε να ήταν κι ο εθισμός μου. Εγώ αναφέρομαι στη μυρωδιά που φοράς ανέκαθεν, που δεν τη βρίσκεις σε μπουκαλάκια και δεν πουλιέται με δόσεις στην αγορά. Αυτήν τη δική σου και μόνο δική σου.

Ήξερα, βλέπεις, πως αυτόν τον πρωτόγνωρο για εμένα εθισμό, μία φορά θα τον συναντήσω και δυστυχώς για εσένα, αποτελείς τη μόνη πηγή άντλησής του. Κι αυτό, γιατί ανάμεσα σε πολλά, άλλα σώματα σε ξεχώρισα κι ακόμα σε ξεχωρίζω. Γιατί αυτή η μυρωδιά με στιγμάτισε, σαν επτασφράγιστο μυστικό. Σαν μια αόρατη σφραγίδα τυπωμένη επάνω μου, να υποδηλώνει την πηγή κατάληξής μου. Σφραγίδα που φέρει την έγκυρη υπογραφή της εξάρτησής μου από εσένα. Αυτού του όλο και πιο πολύ, όλο και περισσότερο που έχω ανάγκη. Επιτακτική.

Άσε με λοιπόν να πάρω άλλη μία τζούρα απ’ το λαιμό σου και μη στερείς απ’ τον εθισμένο τη δόση του. Αφού ν’ απαλλαγώ δεν πρόκειται, και να γλυτώσω δε θέλω. Ιδρύματα Απεξάρτησης Ερωτευμένων δεν έχουν ανοίξει κι αν ρωτάς εμένα, δε χρειάζεται. Θα καταστραφεί ο κόσμος χωρίς αυτό το ναρκωτικό, χωρίς τον έρωτα, να το θυμάσαι. Τα έχουμε ανάγκη για να ξεφύγουμε απ’ το Μάτριξ.

Αφού την αγαπάω αυτή τη μυρωδιά, γιατί μου υπενθυμίζει συνεχώς την ύπαρξή σου στο πλάι μου, στη ζωή μου. Και πιο εθιστική και ομορφότερη μυρωδιά απ’ αυτή της αγάπης δεν πρόκειται να συναντήσεις. Είδες, αυτό ήθελα να πω και το έχασα μέσα σε τόσες λέξεις. Μυρίζεις αγάπη! Τη δική μας αγάπη. Και πιο βαρύ ναρκωτικό απ’ αυτό δε θα βρεις.

Γι’ αυτό σου λέω, άφησέ με, θα γείρω εδώ επάνω σου για λίγο και θα γίνω ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Θα δεις, στο υπόσχομαι. Μόνο άσε με.

Συντάκτης: Μαρία Διακουράκη
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου