«Κάτω απ’ το makeup και πίσω απ’ το χαμόγελο, είμαι απλά ένα κορίτσι που θέλει τα πάντα. Δε με πειράζει να ζω σ’ έναν αντρικό κόσμο, αρκεί να μπορώ να είμαι μία γυναίκα μέσα σ’ αυτόν».
Είναι μία από τις καλύτερες φράσεις της που έχουν καταγραφεί στο μεγάλο βιβλίο ιστορίας του Χόλιγουντ κι η οποία την αντιπροσωπεύει πλήρως. Η Μέριλιν Μονρόε ήταν πάντα ένα κορίτσι χαμογελαστό και τσαχπίνικο μπροστά στις κάμερες. Το χαμόγελό της αφόπλιζε, τα μάτια της εξέφραζαν όλη τη θηλυκότητα και την έντονη προσωπικότητά της. Τα χείλη της, βαμμένα κόκκινα, ήταν το σήμα κατατεθέν της, που έκαναν όλον τον αντρικό πληθυσμό να παραληρεί.
Η Μέριλιν ήταν το σύμβολο της απόλυτης γυναίκας και του σεξ τη δεκαετία του ‘50. Είχε ένα άστρο που λίγες θα κατάφεραν ποτέ να το φτάσουν.
Πίσω από την κάμερα, όμως, ήταν ένα πονεμένο πλάσμα, ένα αγρίμι με αθεράπευτες πληγές. Η μητέρα της ήταν μια ακραία προσωπικότητα, ακατάλληλη για να γίνει μητέρα και συχνά νοσηλευόταν σε διάφορα ψυχιατρικά ιδρύματα, ενώ πατέρα δε γνώρισε ποτέ. Αυτός ήταν ο κυριότερος λόγος που πάντα έκανε σχέσεις με άντρες πολύ μεγαλύτερους από εκείνη.
Ήθελε να γίνει αστέρι του Χόλιγουντ από μικρή κι έκανε τα πάντα για να το καταφέρει, αφού όπως ομολογεί κι η ίδια, ήθελε τα πάντα.
Ο αντρικός κόσμος ήταν το πάθος της. Η Μέριλιν δεν άντεχε στιγμή τη μοναξιά της. Πάντα ήταν μαζί με κάποιον. Πάντα, όμως, έμπλεκε σε ερωτικές ιστορίες που ποτέ δεν είχαν αίσιο τέλος.
Ο πρώτος της γάμος, που έγινε σε πολύ μικρή ηλικία, μόλις 16 ετών τότε η Μέριλιν, έληξε σύντομα. Όταν εκείνη ξεκίνησε την καριέρα της ως μοντέλο σταμάτησε να τον ελκύει πια ως γυναίκα. Δεν ενέκρινε την επιλογή της αυτή. Η Μέριλιν είχε δηλώσει πως αισθανόταν πολλές φορές να βαριέται μαζί του και να νιώθει εγκλωβισμένη. Ο γάμος αυτός την είχε φέρει σε σημείο απόπειρας αυτοκτονίας και κατηγόρησε τη μητέρα της ότι την είχε εξαναγκάσει να τον παντρευτεί.
Αυτή ήταν μόνο η αρχή, γιατί η Μέριλιν έκανε τη μια αρρωστημένη σχέση μετά την άλλη. Υστερική όπως ήταν, νοσηλεύτηκε αρκετές φορές όπως κι η μητέρα της σε ψυχιατρικά ιδρύματα. Πάθαινε συχνά κρίσεις κι η συμπεριφορά της ήταν ανεξέλεγκτη.
Ο δεύτερος γάμος της ήταν με τον διάσημο Τζο Ντι Μάγκιο, παίχτη baseball των Yankees. Αρχικά η Μέριλιν ήταν αρνητική στη γνωριμία τους, γιατί πίστευε πως θα ήταν πολύ φαντασμένος λόγω της φήμης του. Παρ’ όλα αυτά τη γοήτευσε και σύντομα παντρεύτηκαν.
Ίσως, όμως, ήταν ο πιο ατυχής γάμος της ζωής της. Ο Τζο ήταν μαζί της πολύ ζηλιάρης και κτητικός και συχνά την παρακολουθούσε για να είναι σίγουρος πως δεν τον απατάει. Όταν η Μέριλιν γύριζε τη χαρακτηριστική σκηνή στην οποία της σηκώνεται το λευκό φόρεμα και φαίνονται τα προκλητικά σέξι εσώρουχά της, ο Ντι Μάγκιο έγινε έξαλλος με την απήχηση που είχε στο κοινό.
Ο καβγάς που ακολούθησε έμεινε κι αυτός στην ιστορία του Χόλιγουντ. Η Μέριλιν σε παραλήρημα υστερίας χώρισε τον Τζο. Η πράξη αυτή ,όμως, υπήρξε απλώς μια αφορμή καθώς όπως ομολόγησε κι η ίδια στο δικαστήριο, ο Τζο της ασκούσε επανειλημμένως ψυχολογική αλλά και σωματική βία. Δεν ήταν λίγες οι φορές που πήγαινε στα γυρίσματα και κάλυπτε τις μελανιές της με make-up.
Η σχέση τους θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί σαδομαζοχιστική. Η Μέριλιν τον λάτρευε, παρά τη βιαιότητα του χαρακτήρα του, γιατί στα μάτια του έβλεπε τον άντρα που ήξερε να την ελέγχει και να τη φροντίζει σαν μικρό παιδί. Ήταν η πατρική φιγούρα που της έλειπε. Αλλά και το σεξ μαζί του ήταν ανεπανάληπτο γι’ αυτή. Ο χωρισμός τους την ισοπέδωσε ψυχολογικά και μέσα σε λίγες μέρες βρέθηκε να νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική.
Ο τρίτος γάμος της ήταν με το διάσημο συγγραφέα Άρθουρ Μίλλερ. Ήταν ίσως ο μόνος άντρας που την αγάπησε με όλη τη σημασία της λέξης. Όμως η Μέριλιν είχε γίνει ακόμα πιο δύστροπη απ’ ό,τι ήταν. Απαιτητική, εγωίστρια, αλλαζονική. Οι κρίσεις υστερίας είχαν αυξηθεί και μετά την απώλεια του παιδιού που κυοφορούσε, κατέρρευσε εντελώς.
Η Μέριλιν ζούσε την ερωτική της ζωή γεμάτη ίντριγκα και παράφρονες καταστάσεις. Ήθελε να την ελέγχουν αλλά και να περνάει το δικό της. Ήθελε την αμέριστη προσοχή κι όταν δεν την είχε έκανε σαν πεντάχρονο κακομαθημένο κοριτσάκι. Ήταν αφόρητη αλλά και οι επιλογές της με εξαίρεση τον Μίλλερ δεν ήταν οι καλύτερες.
Έκανε συχνά παράνομους δεσμούς και γινόταν πολύ προκλητική. Ο πιο γνωστός ήταν αυτός με τον Τζον Κέννεντυ ενώ διατηρούσε δεσμό και με τον αδερφό του. Φαινόταν συχνά να «παίζει» με τους άντρες και να είναι αδιάφορη, αλλά αυτό που επιζητούσε ήταν να τραβάει τα φώτα πάνω της όπως έκανε και στον κινηματογράφο.
Πόσο πόνο όμως κουβαλούσε μέσα της μόνο εκείνη το ήξερε. Το πιο λαμπρό άστρο είχε μια ψυχή αθώα και παιχνιδιάρα. Αγαπούσε με την ψυχή της αλλά ο πληγωμένος συναισθηματικός της κόσμος δεν της επέτρεπε να σταθεί σε καμία ερωτική σχέση για πολύ καιρό. Αυτοκαταστρεφόταν και κατέστρεφε και τους άλλους. Γιατί όποιος ερωτευόταν τη Μέριλιν παθιαζόταν μέχρι το μεδούλι κι ως γνωστόν τα μεγάλα πάθη οδηγούν σε μεγάλα λάθη.
Θύελλα η προσωπική ζωή της κι αυτή η θύελλα την οδήγησε στο άδοξο τέλος της. Μα έφταιγε κι η κοινωνία. Η Μέριλιν μέσα απ’ τις δυσκολίες της ζωής είχε γίνει πολύ δυνατή, σε σημείο να ξεπερνά τις φαλλοκρατικές αντιλήψεις της εποχής. Αυτή ήταν η βαθύτερη αιτία που την έκανε να αντιδρά έτσι, να είναι επαναστατική. Οι ατάκες της φανερώνουν ένα πνεύμα πολύ προχωρημένο σε σχέση με τις άλλες γυναίκες τότε. Στην κοινωνία του σήμερα, η ζωή της θα φαινόταν απλή και φυσιολογική.
Όπως και να έχει όμως, ήταν μια γυναίκα που το όνομά της δε θα ξεχαστεί ποτέ. Ήξερε να ζει έντονα και δεν αρκέστηκε σε μια βαρετή και μίζερη ζωή. Της αξίζουν συγχαρητήρια, γιατί κατάφερε όσα επιθυμούσε: να γίνει η πιο διάσημη του κινηματογράφου και να έχει δίπλα της όσους άντρες ήθελε. Κάθε γυναίκα θα τη ζήλευε. Η εικόνα που έφτιαξε και το ταπεραμέντο της είναι και θα είναι για πάντα μοναδικά.
Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνας Σκόνδρα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Κατερίνα Σκόνδρα
