Είναι ολοφάνερο από τον τρόπο που την κοιτάς. Μιλάει κι εσύ κοιτάζεις αποσβολωμένος τα χείλη της. Μερικές φορές δεν ακούς καν τι λέει, απλώς την παρατηρείς από την κορυφή ως τα νύχια.
Βρίσκεις τα πάντα πάνω της τόσο υπέροχα: τον τρόπο που κινείται, τα λαμπερά κυματιστά μαλλιά της, μέχρι και την ελιά δίπλα στο μάγουλο της την έχεις λατρέψει.
Εκείνη τον έχει εμπεδώσει καλά τον τρόπο που την κοιτάς. Πριν καταφέρει να ολοκληρώσει,δε, τη φράση της πετάγεσαι λέγοντας: « μωρό μου, τι ωραία που τα λες, είσαι καταπληκτική!»
Πώς να αντιδράσει κι εκείνη μπροστά στην παρέα σας; Σου σκάει ένα χαμόγελο, ίσως και ένα πεταχτό φιλάκι και συνεχίζει την κουβέντα της.
Στο δρόμο για το σπίτι δεν της αφήνεις λεπτό το χέρι.
Την άλλη μέρα το πρωί θα πάρεις πρώτος τηλέφωνο και αν δεν το σηκώσει θα ξαναπάρεις και θα ξαναπάρεις.
Πριν προλάβει να απαντήσει θα της ξεδιπλώσεις έναν μονόλογο πάθους, πρωί-πρωί.
Μια άλλη μέρα σε καλεί να βγείτε, μα εσύ έχεις κανονίσει με άλλη παρέα. Δεν μπορείς όμως να ακυρώσεις το μωράκι σου. Αναβάλεις ό,τι κανόνισες για να βρεθεί πλάι της και για ακόμη μια φορά οι φίλοι σου μένουν στο περιθώριο.
Ειλικρινά θα στο πω χωρίς ενδοιασμούς. Φίλε μου, σταμάτα εκεί που είσαι. Παίζεις την αξιοπρέπειά σου κορώνα-γράμματα, μου φαίνεται. Ξέρεις τι έχεις καταφέρει;
Έχεις γίνει δεδομένος.
Η συνέχεια είναι πλήρως απογοητευτική.
Η κυρία σου, έχει ήδη αρχίσει να συζητάει με τις φίλες της ότι τρέχεις πίσω της. Σε λίγο όμως θα μονολογεί πως έχει βαρεθεί, ότι δεν παίρνεις πρωτοβουλίες και ότι είσαι ένας μονότονος και συνηθισμένος τύπος.
Μια μέρα των ημερών, εύλογα, τα μάτια της θα φλερτάρουν με κάποια ξένα. Θα το φας το κέρατό σου και μετά θα ψάχνεσαι.
«Μα ήμουν κύριος απέναντί της, γιατί να μου το κάνει αυτό;» αναρωτιέσαι.
Παραήσουν, δηλαδή, εδώ που τα λέμε.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις έναν αμοιβαίο έρωτα, πόσο μάλλον να τον κρατήσεις γιατί απαιτεί θυσίες. Λογικό επομένως που προσπαθείς πολύ γι αυτό.
Επίσης συγχαρητήρια που ξέρεις να εκφράζεσαι, που είσαι ρομαντικός και δίνεσαι χωρίς δεύτερη σκέψη.
Αυτό δεν είναι κατακριτέο, το αντίθετο μάλιστα μιας και είναι σπάνιο στις μέρες μας.
Το γεγονός όμως ότι δεν κρατάς τίποτα για τον εαυτό σου, πραγματοποιείς στο σύντροφό σου όλα τα χατίρια, περιορίζεσαι για να είναι εκείνος μόνο καλά , αφιερώνεις σχεδόν όλο σου το χρόνο στο να είστε μαζί, δε σε κάνει μόνο ερωτευμένο. Η λέξη είναι ακατάλληλη για να εκφραστεί εδώ μέσα.
Αν θες πραγματικά να κρατήσεις τον έρωτά σου αναμμένο, πράγμα που ισχύει και για τα δυο φύλα, δεν αποτελεί λύση το να κάνεις σαν υστερικό όν.
Εμπιστοσύνη χρειάζεται να έχεις στον εαυτό σου και στις δυνάμεις σου.
Όταν δεν μπορείς να συναντηθείτε, μη σε τρώνε οι τύψεις, άνθρωπος είσαι. Δεν μπορείς, δεν έχει παρακάτω.
Βγες με τις παρέες σου, μόνος. Δεν είναι ανάγκη να σε ακολουθεί το αμόρε συνεχώς. Θες και τις προσωπικές σου στιγμές, όπως και να το κάνουμε.
Δώσε στον άλλον το περιθώριο να αναλάβει πρωτοβουλίες, να σε σκεφτεί. Μην προτρέχεις συνέχεια.
Δεν είναι ανάγκη να εκπληρώνεις σαν «μάγος» ή «καλή νεράιδα» αντίστοιχα, όλες τις επιθυμίες του αγαπημένου σου.
Κρατήσου στο ύψος σου. Βγάλε λίγο εγωισμό, δεν είναι κακό.
Όταν συμβαίνει κάτι άσχημο μεταξύ σας, όπως ένας δυνατός καυγάς για παράδειγμα, σταμάτα να παίρνεις όλο το βάρος των ευθυνών πάνω σου.
Ακόμα και αυτό δίνει την εντύπωση πως είσαι μονίμως διαθέσιμος και πως ο,οτιδήποτε συμβεί είσαι συγκαταβατικός και έτοιμος να συγχωρέσεις.
Ξέρεις, όμως, πως δεν είναι έτσι, γιατί έχεις κι εσύ καρδιά και πονάει. Μάλλον υποφέρει περισσότερο γιατί στην προσπάθειά σου αυτή, την λανθασμένη, να κάνεις ευτυχισμένο το σύντροφό σου, καταφέρνεις να τον ξενερώνεις τελικά.
Α, και κάτι τελευταίο. Μπορεί να ακουστεί κλισέ και αφελές αλλά χρειάζεται πού και πού.
Κάποιες φορές μην απαντάς ευθέως στις ερωτήσεις του άλλου, μη σηκώνεις αμέσως το τηλέφωνο. Άφησε λίγο μυστήριο.
Το ταίρι σου θα λάβει το μήνυμα ότι πρέπει να σε διεκδικήσει και θα κάνει πολλά περισσότερα πράγματα για σένα.
Δεν είναι πολύ καλύτερα έτσι;
Ο έρωτας θέλει τα μπαχαρικάκια του και τις κόνξες του για να φουντώσει. Πασπάλισέ τον κι εσύ με όσα μπορείς. Μετά δες τον να γίνεται πυρκαγιά και να σε καίει ολάκερο.
Έτσι αξίζει.
Συντάκτης: Κατερίνα Σκόνδρα
