Οι παιδικοί φίλοι επιστρέφουν

Φιλία από κούνια. Μαζί στο νηπιαγωγείο, μαζί στο σχολείο, μαζί στο τένις, μαζί και στα αγγλικά. Δεν ήταν λίγες οι φορές που περνάγατε μαζί όλη σας τη μέρα παίζοντας, χορεύοντας, διαβάζοντας, κι όταν ερχόταν το βράδυ εκλιπαρούσατε τους γονείς σας να κοιμηθείτε μαζί, πότε στο ένα σπίτι και πότε στο άλλο. Κι όλη αυτή η τρέλα για το «μαζί» επεκτεινόταν και στους γονείς σας και τα αδέρφια, αφού κάθε γιορτή και δεύτερο σαββατοκύριακο σας έβρισκε όλους παρέα.

Τέτοιες φιλίες μας εντυπώνονται στη μνήμη και μας ακολουθούν για πάντα. Διότι κάναμε πολλά πρώτα βήματα μαζί με κάποιον. Μαζί πήγαμε πρώτη φορά στο μάθημα γαλλικών, στο αγαπημένο μας άθλημα, μαζί συμμετείχαμε για πρώτη φορά στη θεατρική ομάδα του σχολείου, μαζί ερωτευτήκαμε το όμορφο πλάσμα στο δημοτικό, μαζί πήγαμε στα πρώτα μας πάρτι, μαζί βάλαμε για πρώτη φορά make-up ή ζελέ στα μαλλιά και πήγαμε για ψώνια. Κι ακριβώς επειδή είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι την πρώτη φορά που κάνουμε κάτι νέο, δε γίνεται να ξεχάσουμε ποιον είχαμε δίπλα μας. Μπαίνοντας στην εφηβεία, λέμε «το παιδικό μου φιλαράκι» και σκάμε από περηφάνια. Πιστεύουμε πως αυτός ο δεσμός θα μείνει αναλλοίωτος, για πάντα.

Υπάρχουν τέτοιες φιλίες που όντως κρατάνε, κι είναι πολύ τυχεροί όσοι τις διατηρούν και στα (πολύ) ενήλικά τους χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, η διαρκής τριβή κι αναπόφευκτη σύγκριση μεταξύ των παιδιών (τροφοδοτημένη από τυχόν ανταγωνισμό μεταξύ γονέων) φέρνει προστριβές κι αλλοιώνει, καμιά φορά, τέτοιου είδους σχέσεις. Η φίλη που εσύ θεωρούσες σαν αδερφή ίσως και να συμπεριφερθεί με τρόπο που δεν περιμένεις. Μπορεί να αρχίσει να σε αποφεύγει στο σχολείο, για να κάνει παρέα με άλλα άτομα που θεωρεί πως της ταιριάζουν καλύτερα, μπορεί να φλερτάρει με το αγόρι που σου αρέσει, για να δείξει πως εκείνη μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα και μπορεί να σου κρύβει πράγματα απ’ τη ζωή της, γιατί δε θέλει να τα μάθεις και τα διεκδικήσεις κι εσύ.

Στην αρχή, θα απογοητευτείς κι ίσως να αναρωτηθείς αν έφταιξες εσύ κάπου και την οδήγησες σε αυτή της τη συμπεριφορά. Ίσως προσπαθήσεις να της μιλήσεις κιόλας. Όπως και να ‘χει, τέτοιες καταστάσεις υπάρχει περίπτωση να αφήσουν μια αρκετά άσχημη γεύση στην εξιδανικευμένη φιλία που νόμιζες πως είχες. Κι ενώ τα χρόνια της ενηλικίωσής σας προσπάθησες να διατηρήσεις μια κάποια επαφή, για χάρη της παιδικής σας φιλίας, εκείνη έδειχνε με κάθε δυνατό τρόπο πως δε θέλει.

Κι ενώ εσύ το ‘χεις πλέον αποδεχτεί, έχεις κάνει άλλωστε τις παρέες σου, κι έχεις αποφασίσει πλέον πως δεν ταιριάζεις με αυτό το άτομο, που πολύ θα ήθελες στη ζωή σου, με κάποια αφορμή εμφανίζεται πάλι στην καθημερινότητά σου. Ξαφνικά θέλει να κρατήσετε επαφή, σου στέλνει μηνύματα, έρχεται να σε επισκεφθεί εκεί που βρίσκεσαι, ενώ μέχρι τώρα πραγματικά ούτε να το διανοηθεί να κάνει ταξίδι για ‘σένα. Ξαφνικά παθαίνει μία έκρηξη αγάπης προς το πρόσωπό σου, υπενθυμίζοντάς σου τις στιγμές σας ως παιδιά, λέγοντας πως τέτοιες φιλίες σαν τις δικές σας δε σβήνουν, γιατί είναι πολύ δυνατές.

Κι εσύ νιώθεις ένα κενό. Δεν μπορείς να ανταποδώσεις αυτά τα λόγια όχι επειδή δε θα ήθελες να συμβαίνει, απλά επειδή κάτι έχει σπάσει. Η σχέση σας έχει χάσει πλέον το χρώμα που είχε όσο μεγαλώνατε μαζί, έχει χαθεί η αίσθηση της προτεραιότητας που εσύ της έδινες κάποτε κι είναι και κάποια γυαλιά που δεν ξανακολλάνε, όσο και να το επιθυμούμε. Διότι, παρά το γεγονός πως γενικά ως άνθρωποι είμαστε πλήρως εύθραυστοι, ειδικά η παιδική μας ηλικία είναι πολύ τρυφερή κι είναι η περίοδος που δεν ξεχνάμε πώς μας έκανε κάποιος να νιώσουμε.

Και, παρόλο που δεν κρατάμε κακία στα παιδικά μας φιλαράκια, όπως κι αν κάποτε φέρθηκαν, δυστυχώς δεν μπορούμε να τα αφήσουμε να πάρουν την ίδια θέση που είχαν κάποτε, γιατί μας απέδειξαν πως δεν την αξίζουν. Διατηρούμε μαζί με την ευγένειά μας, μία τυπική σχέση λόγω της περασμένης οικειότητας και των αναμνήσεων, αλλά ως εκεί. Αν ήταν πραγματικοί φίλοι θα το αναγνώριζαν από μόνοι τους ότι η φιλία σας είναι διαχρονική κι η σχέση σας σημαντική, δε θα χρειαζόταν καμία αφορμή να τους το υπενθυμίσει.