Οι επιθυμίες των ανθρώπων δεν έχουν τελειωμό.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε, γεννιούνται και οι επιθυμίες μας, μεγαλώνουν μαζί μας και σταματούν μόνο όταν η καρδιά μας σταματήσει.
Οι επιθυμίες μας είναι εκείνες που μας ορίζουν. Τα πάντα στη ζωή μας γυρίζουν γύρω από αυτές. Εμείς οι ίδιοι γυρίζουμε γύρω από αυτές. Νιώθουμε πως κάνουμε βήματα μπροστά κάθε φορά που ένας στόχος μας κατακτάται. Γιατί από μικροί μία φράση ακούγαμε συνέχεια: Να κυνηγάς τα όνειρά σου.
Και εμείς κάναμε όνειρα όλο και περισσότερα, όλο και μεγαλύτερα. Και συνεχίζουμε.
Επιθυμούμε συνεχώς πράγματα που πιστεύουμε ότι θα καλυτερέψουν την ποιότητα της ζωής μας, τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους, τη σχέση μας με τους εαυτούς μας κι αυτό δεν είναι κακό. Κακό είναι οι επιθυμίες μας να καταστρέφουν τις επιθυμίες του άλλου και κακά τα ψέματα τα περισσότερα ωραία σπίτια χτίστηκαν γκρεμίζοντας τα παλιότερα.
Έχετε διαβάσει το παιδικό βιβλίο «Το δέντρο που έδινε» του Silverstein Shel ;
Αυτό το παραβολικό παραμύθι είναι ίσως ο καλύτερος και πιο σύντομος τρόπος -λίγες μόλις σελίδες- για να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που συνεχώς επιθυμούν και ζητάνε και σε εκείνους που βάζουν στην άκρη τις δικές τους επιθυμίες για να εκπληρώνουν τις επιθυμίες των άλλων. Μπορεί στον κόσμο του Shel στο όμορφο αυτό παραμύθι το γενναιόδωρο δέντρο, η μηλιά, να εκπλήρωνε όλες τις επιθυμίες του αγοριού από την μεγάλη κι ανιδιοτελή της αγάπη, αλλά στον κόσμο μας η ανιδιοτέλεια είναι το πιο δυσεύρετο πράγμα και συμβαίνει συχνά να εκπληρώνουμε τις επιθυμίες των άλλων, υποκινούμενοι από τη μαλακία που δέρνει τον εγκέφαλό μας.
Και ναι! Παραδεχόμαστε ότι είναι λάθος αυτή η συμπεριφορά, αλλά το να είσαι εσύ εκείνος που ζητά από τον άλλον συνεχώς να εκπληρώνει ό,τι θες, είναι ακόμη πιο τραγικό. Κυρίως όταν όλοι οι άνθρωποι έχουν φτιαχτεί για να μπορούν να δίνουν. Εκτός κι αν εσείς έχετε απάλλαχθε από αυτό το χάρισμα.
Μπορεί ο άνθρωπος να μη σταματήσει ποτέ να ζητά. Ακόμη κι εκείνοι που υπηρετούν τις επιθυμίες σου, βαθιά μέσα τους θα επιθυμούσαν να είχανε τη δύναμη να σου πουν πως τα κάνουν όλα αυτά από ενδιαφέρον, φόβο, σκοπό ή ακόμη κι ανιδιοτέλεια αν σου κάτσε τέτοιο λαχείο.
Η επιθυμία όμως κάνει τον άνθρωπο να προχωρά, να πετυχαίνει, να εξελίσσεται, αλλά από την άλλη από τη στιγμή που μπήκε μια επιθυμία στο κεφάλι μας, έχει καταφέρει να μας αλλάξει κιόλας. Με ποιον τρόπο; Μα ποτέ πια δε θα είμαστε όπως πριν τη νέα μας επιθυμία, γιατί τώρα ξέρουμε πως αν δεν εκπληρωθεί αυτό που μόλις ποθήσαμε, κάτι θα μας λείπει, σε κάτι θα υστερούμε, σε κάτι θα έχουμε αποτύχει.
Ρώτα μια fachion victim πώς νιώθει χωρίς ούτε μια Louis Vuitton τσάντα στη ντουλάπα της και ρώτα κι εμένα πώς νιώθω που δεν έχω τελειώσει ακόμη τη συλλογή από κάθε βιβλίο, βίντεο και συνέντευξη του Χρόνη Μίσσιου. Κι ενώ διαθέτω έναν στοιχειώδη νου που μπορεί ν’ αντιληφθεί πως ακόμη κι αν συγκέντρωνα όλα τα στοιχεία της συλλογής μου, δε θα ένιωθα πλήρης γιατί μια άλλη επιθυμία θα αντικαθιστούσε την παλιά, δεν μπορώ με τίποτα να εμποδίσω την δημιουργία της νέας.
Ή μήπως μπορώ;
Και καλά, εντάξει να θες μια τσάντα ή ένα βιβλίο. Αν επιθυμείς σχεδόν «άρρωστα» καταστάσεις, θέσεις, ακόμη και ανθρώπους;
Το έχουν πει νωρίτερα πιο σοφοί από εμάς: «Περισσότερα δάκρυα χύνουμε όταν οι προσευχές μας εισακούονται, παρά όταν δεν εισακούονται». Η αιτία των πόνων μας είναι οι επιθυμίες μας. Αν δεχόμασταν ό,τι η ζωή μας φέρνει και επιθυμούσαμε μόνο να είχαμε το χάρισμα να διακρίνουμε τι να κρατήσουμε και τι ν’ αφήσουμε, δε θα ήτανε όλα λιγότερο αγχωτικά και περισσότερο χαρούμενα;
Σύμφωνα με τον Πλάτωνα η ψυχή αποτελείται από τρία μέρη: Το επιθυμητικό, το θυμοειδές και το λογιστικό. Το λογιστικό αφορά τη λογική, το θυμοειδές τον έντονο συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου και το επιθυμητικό, όλα εκείνα που θέλουμε.
Για να περιγραφεί λοιπόν, η μορφή της ψυχής, ο Πλάτων φτιάχνει τον μύθο του άρματος. Παρουσιάζει την ψυχή σαν ένα άρμα που το σέρνουν δυο άλογα και το διευθύνει ένας ηνίοχος. Τα δυο άλογα είναι το επιθυμητικό και το θυμοειδές. Ο ηνίοχος είναι ο νους και εναπόκειται στη δεξιοτεχνία του ηνίοχου να δαμάζει και να κατευθύνει τα άλογα έτσι ώστε να υπάρχει αρμονία σε μια ψυχή.
Στις επιθυμίες μας λοιπόν, πρέπει να υπάρχει μέτρο και «μετρητής» είναι μόνο ο νους.
Πριν επιθυμήσεις κάτι λοιπόν, σκέψου.
Είναι πραγματικά ευτυχισμένος εκείνος που το έχει;
Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
