Όταν συνειδητοποιείς ότι οι μέρες που απέμειναν  για να δεις το σύντροφό σου είναι λίγες, η χαρά αρχίζει να φαίνεται στα μάτια σου και δεν μπορείς να την κρύψεις. Γνωστοί και άγνωστοι μπορούν να δουν αυτή τη σπίθα, αυτή την ευτυχία στο βλέμμα σου.

Ανυπομονείς τόσο πολύ, που γίνεται η μόνη σου σκέψη και φαντάζεσαι κάθε στιγμή ότι βρίσκεσαι εκεί. Το μυαλό σου έχει ήδη προσγειωθεί εκεί στη σκέψη.

Προσπαθείς να τακτοποιήσεις τα πάντα από μέρες πριν και κάθε νύχτα δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς απ’ την ανυπομονησία σου. Σκέφτεσαι και αναλύεις συνεχώς τι θα γίνει μόλις δεις τον άνθρωπό σου μετά από καιρό. Τι θα έχετε να πείτε, τι αφήσατε πίσω. Προσπαθείς να σκεφτείς τρόπους για το πώς να συνεχίσεις τα πάντα με μια φυσιολογική ροή, λες και δεν πέρασε μια μέρα.

Κι όταν πια απομένουν μόνο μερικές ώρες για να συναντηθείτε νιώθεις ότι μοιάζουν με αιώνες. Είναι τραγική ειρωνεία, να έχετε αντέξει μέρες και μήνες μακριά, αλλά οι τελευταίες ώρες αναμονής να σας φαίνονται ακόμα πιο βασανιστικές.

Πιάνεις τον εαυτό σου συνεχώς να βλέπει το ρολόι και νιώσεις πως ο δείκτης έχει κολλήσει. Η ώρα δεν προχωρά και μέσα σ’ ένα λεπτό υπάρχουν τα διπλάσια δευτερόλεπτα στη φαντασία σου.

Οι ώρες που ίσως περιμένεις μέσα στο λεωφορείο ή το αεροπλάνο είναι ανυπόφορες, γιατί απ’ την ανυπομονησία σου δεν μπορείς να συγκεντρωθείς. Σκέφτεσαι ξανά και ξανά τη σκηνή που θα συναντηθείτε. Νιώσεις να τρέμεις απ’ τη χαρά σου, μόνο και μόνο στη σκέψη της πρώτης αγκαλιάς μετά από καιρό. Έχετε τόσα πολλά να πείτε, μικροπράγματα που παραλείψατε στο τηλέφωνο.

Θέλετε τόσο πολύ ν’ απολαύσετε ο ένας τον άλλον επιτέλους από κοντά. Σας έχει λείψει ν’ απολαμβάνετε αθόρυβα τον άνθρωπό σας να κοιμάται στην αγκαλιά σας. Όλα αυτά διαδραματίζονται, όλο και πιο έντονα με εικόνες στο μυαλό και των δύο σας, ειδικά τις τελευταίες ώρες πριν συναντηθείτε.

Ιδρώτας και άγχος σε βάζουν σε σκέψεις. Νιώθετε περίεργα και είναι λογικό να μπείτε σε δεύτερες σκέψεις, για το αν η απόσταση άλλαξε αυτό που είχατε μεταξύ σας.  Ίσως να τριγυρίζουν καχύποπτες σκέψεις στο κεφάλι σας, όμως αν έχετε κρατήσει αυτή τη μαγεία από απόσταση, σημαίνει ότι μπορείτε να κάνετε πολλά πράγματα μαζί. Η υπομονή για μια σχέση εξ αποστάσεως θέλει ανθρώπους με κότσια που πραγματικά ν’ αγαπιούνται μεταξύ τους.

Η αγωνία κορυφώνεται τη στιγμή που τον αντικρίζεις από μακριά. Κανείς δεν μπορεί να περιγράψει αυτή τη στιγμή. Ούτε τα δάκρυα ευτυχίας ούτε τα χαμόγελά σας. Ποιος είναι σε θέση εξάλλου να κρίνει δύο ανθρώπους, που όταν είναι μαζί, είναι ο ορισμός της ευτυχίας; Δύο άνθρωποι που στερούνται τα πάντα μακριά ο ένας από τον άλλον, αλλά συνεχίζουν να είναι χαρούμενοι.

Τα λόγια είναι τόσο φτωχά μπροστά σε δύο ερωτευμένους που άντεξαν και πάλεψαν στο χρόνο για να βρίσκονται μαζί, επειδή έχουν ανάγκη ο ένας να βρίσκεται στη ζωή του άλλου.  Η ευτυχία βρίσκεται σ’ αυτές τις μικρές στιγμές. Στις ζόρικες ώρες ανυπομονησίας για να δεις επιτέλους τον άνθρωπό σου, στο πρώτο άγγιγμα μετά από καιρό, στην πρώτη αγκαλιά.

Στην κάθε μικρή και μεγάλη απόσταση που μηδενίζεται για να βρίσκεστε μαζί.

 

Συντάκτης: Δημητριάνα Μπόσκοβικ
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου