Μην απαντάς κατευθείαν, σε κάνει δεδομένο. Μην πεις ότι τον σκέφτεσαι, θα νομίζει πως κόλλησες. Μην πεις ότι σου αρέσει, θα ψωνιστεί. Μην πεις ότι σου λείπει, άσ’ τον να σου προτείνει αυτός ραντεβού. Και δώσ’ του οι λίστες «πώς θα τον κάνεις δικό σου σε πέντε βήματα», κι άντε κι άλλες οδηγίες «κάνε τον να τρέχει από πίσω σου», κι άντε και τα γκάλοπ «τι τον ξενερώνει;». Άμα είναι, μωρό μου, να παίζουμε παιχνιδάκια μπας και θελήσει ο άλλος, άσ’ το. Δε μου κάνει ήδη.

Έχουν γίνει οι σχέσεις ένα παιχνίδι στρατηγικής κι εγωισμού. Πώς θα κολλήσει ο άλλος και ποιος θα ξεγυμνωθεί πρώτος συναισθηματικά. Μ’ άρεσαν τα παιχνίδια, ναι, δε λέω. Στο δημοτικό, άντε και λίγο στο γυμνάσιο. Όταν παίζαμε μήλα, ψείρες και κρυφτό. Κρυφτό∙ όσο μεγαλώνω τόσο το σιχαίνομαι αυτό το παιχνίδι.

Βλέπεις, είμαι απ’ τους ανθρώπους που προτιμούν τα ξεκάθαρα και τα ντόμπρα. Χωρίς εναντιωματικούς συνδέσμους. «Ναι, μεν, αλλά» και ούτω καθεξής. Μου αρέσουν τα αυθόρμητα. Μου αρέσει το ενδιαφέρον. Να το εκφράζω και να μου το εκφράζουν. Μου αρέσει η προσοχή. Και προ πάντων μου αρέσουν τα αληθινά. Αυτά που δεν πάλεψες με δόλιους τρόπους να κερδίσεις. Αυτά που δεν έπαιξες παιχνίδια για να παραπλανήσεις τον θεατή της παράστασης, προκειμένου να φτάσεις να τον κερδίσεις και να τον πάρεις με το μέρος σου.

Προτιμώ να βγω εκεί έξω και να είμαι απλά εγώ. Ο εαυτός μου. Ατόφια. Ξεκάθαρη. Χωρίς καλύμματα και πρόσθετα ψεύτικα χαρακτηριστικά που αλλοιώνουν την αυθεντικότητά μου. Σκοπός είναι να σου αρέσει αυτό που είμαι. Κι όχι κάτι ψεύτικο που θα παρουσιάσω για να σου κεντρίσω το ενδιαφέρον. Άμα δε σου αρέσω έτσι όπως είμαι, τι να σε κάνω;

Άλλαξαν οι εποχές. Έμαθαν όλοι να κρύβονται πίσω από ένα κινητό και να αγαπάνε μέσω εικονιδίων. Να παίρνουν γνώσεις για τον έρωτα μέσα από γκάλοπ. Ρε, βγες έξω και ζήσ’ το! Τι χαλάς τα μάτια σου πίσω από μια οθόνη. Δε θα σου μάθει αυτό το μαραφέτι την αγάπη. Άμα δε φας τα μούτρα σου κι άμα δεν πάθεις, πώς θα μάθεις;

Τι πάει να πει «Μη στείλεις. Άσε να στείλει»; Άμα γουστάρεις, στέλνεις. Και λες κι ότι θες να τον δεις κι ότι τον σκέφτεσαι κι όλα. Αν δεν αντιδράει θετικά σε όλο αυτό κι αν δεν πηγαίνει με τη δική σου ταχύτητα, ε, μάντεψε∙ απλά δεν είναι αμοιβαίο. Δε σου κάνει. Δεν κουμπώνει, βρε αδερφέ.

Τι μου λες τώρα για παιχνίδια κι εγωισμούς και χίλιες δυο θεωρίες του αέρα; Προτιμάς να απαρνηθείς αυτό που πραγματικά είσαι και να προσποιηθείς κάτι άλλο μήπως και κερδίσεις ποιον; Γιατί; Όχι! Λάθος τα μέτρησες. Πάμε λίγο πάλι απ’ την αρχή.

Θες να γίνεις ένα με το σύνολο; Δικαίωμά σου. Θες να πάρεις μέρος κι εσύ στο κρυφτό. Άντε εμπρός πήγαινε. Θα μου επιτρέψεις να μείνω εδώ πίσω να μετράω. Στο 10 έφυγα. Μην περιμένεις να ψάξω να σε βρω.

Ό,τι θέλει να μείνει κρυμμένο, άσ’ το κρυμμένο. Γιατί να ψάχνω να βρω κάτι που δε θέλει να βρεθεί;

Συντάκτης: Ελπίδα-Μαρία Κουτσοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη