Ζούμε στον κόσμο των πιθανοτήτων. Να πάρεις αποφάσεις, να πάρεις ρίσκο, να πάρεις τα βουνά; Σου δίνουν τις πιθανότητες και «ποντάρουν» σε σένα και στις όποιες επιλογές σου, ελπίζοντας να κερδίσουν το στοίχημα υπέρ σου, ή να μπορούν να σου ρίξουν ευθύνες σε περίπτωση που τους απογοητεύσεις.
«Δικό σου το μαχαίρι, δικό σου και το καρπούζι», έλεγαν οι παλιοί. Θα σου βγει γλυκό ή θα σου βγει «μάπα»; Ουδείς το γνωρίζει, απλώς σε περιμένουν στη γωνία. Η μία περίπτωση είναι όλες οι πιθανότητες να είναι υπέρ σου, η άλλη περίπτωση είναι να έχεις ίσες πιθανότητες επιτυχίας ή αποτυχίας και φυσικά, η τρίτη περίπτωση είναι όταν όλα ορθώνουν τείχος και σου εναντιώνονται.
Στις δύο πρώτες περιπτώσεις τα πράγματα είναι λίγο πιο ξεκάθαρα, όσον αφορά στην απόφασή σου. Στην τελευταία περίπτωση, σύμφωνα με το δικό μας poll, σου δίνουμε τέσσερις επιλογές κι εσύ κατατάσσεις τον εαυτό σου όπου κρίνεις ότι είναι πιο κοντά στην προσωπικότητά σου.
Αυτό που θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη, σίγουρα, είναι ο τομέας στον οποίο καλούμαστε να πάρουμε το ρίσκο. Τα κριτήρια λίγο-πολύ ίσως είναι ίδια, αλλά η δυναμική τους πιθανόν να μεταβάλλεται ανάλογα στο τι αφορά. Διότι, διλήμματα κι ερωτηματικά προκύπτουν συχνά στα επαγγελματικά, στα ερωτικά, στα οικονομικά, στα οικογενειακά, στα κοινωνικά (φιλίες, κοινωνικές εκδηλώσεις) και σε πολλούς άλλους τομείς.
Ο τρόπος που αποφασίζουμε για το οτιδήποτε, επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, αλλά κυρίως απ’ τον τρόπο που έχουμε γαλουχηθεί, απ’ την παιδεία μας κι απ’ τις κοινωνικές συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες ζούμε. Φυσικά, αυτό που υπερισχύει όλων, είναι η προσωπικότητα κι ο χαραχτήρας του καθενός από μας.
Ένα μεγάλο ποσοστό της τάξεως του 40%, είναι οι άνθρωποι που θέτουν τον εαυτό τους υπό σκέψη, όποτε καλούνται να επιλέξουν αν θα ρισκάρουν ή όχι. Σκέφτονται και ξανασκέφτονται την απόφασή τους και ζυγίζουν και ξαναζυγίζουν αυτές τις τόσο αρνητικές πιθανότητες και προβληματίζονται στο ενδεχόμενο της αποτυχίας γιατί θα ήθελαν πάρα πολύ να δοκιμάσουν, υπό την προϋπόθεση ότι όλα θα έχουν την έκβαση που επιθυμούν. Παραμένουν αναποφάσιστοι κι εξαντλούν κάθε χρονικό περιθώριο για να οριστικοποιήσουν την επιλογή τους, ελπίζοντας ότι πιθανόν κάτι θα αλλάξει κι οι πιθανότητες θα γυρίσουν με το μέρος τους.
Στο άλλο άκρο, με ποσοστό 28% έρχονται οι άνθρωποι που δε λογαριάζουν ούτε πιθανότητες, ούτε αντιξοότητες, ούτε καν μπαίνουν στη διαδικασία να μάθουν οποιαδήποτε «προγνωστικά» γιατί έχουν μάθει στη ζωή να ρισκάρουν και να κερδίζουν ή να χάνουν το ίδιο υπέροχα. Οι αποφάσεις τους δεν παίρνονται σύμφωνα με τα κριτήρια κάποιων άλλων, αλλά με βάση τις επιθυμίες τους και τους στόχους τους, γιατί για τους ανθρώπους αυτούς, εφικτό και ανέφικτο είναι έννοιες που χωρίζονται από μια πολύ λεπτή διάφανη κορδέλα που γουστάρουν να κόβουν κάθε φορά που εγκαινιάζουν την κατάκτηση ενός καινούριου στόχου.
Πολύ κοντινό ποσοστό, το 25%, καταλαμβάνουν οι ριψοκίνδυνοι της παρέας. Εκείνοι που ξέρουν εξαρχής ότι οι πιθανότητες είναι εναντίον τους, αλλά έχουν το θάρρος και το θράσος, να πάρουν το ρίσκο κι ας «φάνε τα μούτρα τους». Τολμούν να κάνουν το επόμενο βήμα παρά τις όποιες προειδοποιήσεις, αψηφώντας τους «κινδύνους» και τις απώλειες που μπορεί να προκύψουν, θεωρώντας ότι το «ταξίδι» αξίζει, ανεξάρτητα απ’ τον προορισμό. Οι εμπειρίες που θα αποκτήσουν αγωνιζόμενοι να φτάσουν στο τέρμα, είναι πολύ σημαντικότερες απ’ την όποια αποτυχία.
Το μικρότερο ποσοστό, στο 6%, ανήκει στους λιγότερο τολμηρούς. Για τους ανθρώπους αυτούς, η ηρεμία στη ζωή τους είναι ό,τι πολυτιμότερο. Δε θέλουν να ρισκάρουν τα κεκτημένα τους ή τα δεδομένα τους, σε καμία περίπτωση παρά μόνο, ίσως στην περίπτωση που όλες οι πιθανότητες θα ήταν με το μέρος τους κι η επιτυχία θα ήταν προκαθορισμένη κι εξασφαλισμένη. Δε θέλουν να αποτύχουν ή να δοκιμάσουν κάτι που θα είναι πέρα απ’ τον απόλυτο έλεγχό τους και θα τους προκαλέσει οποιαδήποτε αναστάτωση ή αλλαγή στις μέχρι τώρα συνθήκες της ζωής τους και της σκέψης τους.
Σε όποια απ’ τις τέσσερις ομάδες κι αν ανήκεις να νιώθεις όμορφα γιατί είναι ο τρόπος που λειτουργείς ως άνθρωπος κι αυτό σε κάνει ξεχωριστό.
Το θέμα βέβαια είναι ότι πολλές φορές χάνουμε πράγματα από φόβο και δισταγμό. Ποτέ δε θα μάθουμε τι βρίσκεται στην άλλη άκρη του τούνελ αν δεν το διασχίσουμε. Υπάρχει η περίπτωση να βρούμε εμπόδια και να πέσουμε σε σκοτάδι, ή όλα να είναι μια εύκολη και φωτεινή διαδρομή.
Μπορεί να έχουμε συνοδοιπόρους, μπορεί να είμαστε μόνοι, μπορεί να έχουμε προετοιμαστεί, μπορεί κι όχι. Το πιο σημαντικό και το πρώτο που πρέπει να αποφασίσουμε είναι αν θα μπούμε στο τούνελ, υπακούοντας στο ένστικτό μας, ή αν θα παραμείνουμε στάσιμοι κάτω απ’ την «ομπρέλα της ασφάλειας» υπακούοντας στη φωτεινή ένδειξη «Προσοχή κίνδυνος». Η απόφαση είναι δική μας.
Επιμέλεια Κειμένου Μελίνας Αγγελάκη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μελίνα Αγγελάκη
