Πολλές φορές οι άνθρωποι απαιτούν το σεβασμό με τρόπο που κανείς ποτέ δε θα επιθυμούσε να τους τον δώσει. Φορούν γραβάτες και κουστούμια, ρούχα ακριβά κι επιβλητικά. Υψώνουν τις φωνές τους και σε κοιτούν με βλέμμα αυστηρό για να σε φοβίσουν. Και μοιάζουνε γελοίοι.
Θα το έχεις ακούσει ξανά, μα ίσως και να είναι ό,τι πιο σωστό έχει ειπωθεί. Το σεβασμό πρέπει να τον κερδίσεις, και για να κερδίσεις κάτι, χρειάζεται κόπος.
Γι’ αυτό το λόγο δεν μπορεί να γίνει κι η άποψή σου αποδεκτή όταν εσύ δεν αποδέχεσαι την άποψη των άλλων. Φυσικά είναι καλό να πιστεύεις σε κάτι και να το υπερασπίζεσαι, μα το να αγνοείς όλες τις άλλες απόψεις απλά και μόνο επειδή δεν είναι δικές σου οδηγεί μέχρι και στο φανατισμό. Πρέπει να μάθεις να ακούς, να δέχεσαι, να συγκρίνεις κι ίσως και να αναθεωρείς κάποιες φορές.
Οι άνθρωποι που δεν έχουν ανοιχτά τα αυτιά τους σε νέες προτάσεις είναι αυτοί που εμποδίζουν την ανάπτυξη. Ο λαός σε μια χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα έχει το δικαίωμα να αποφασίζει αυτός για πολλά σημαντικά θέματα μέσω της ψήφου του. Αν λοιπόν η απόφασή του είναι κάποια φορά λανθασμένη αλλά παρ’ όλα αυτά οι πολίτες αρνούνται να αλλάξουν γνώμη τότε η χώρα θα καταλήξει να κάνει το ίδιο λάθος ξανά και ξανά. Όταν δεν υπάρχει περιθώριο για αλλαγή, δεν υπάρχει και για ανάπτυξη.
Αλλά και σε επίπεδο σχέσεων κι επικοινωνίας είναι πολύ δύσκολο να αντέξει ένας δεσμός δύο ανθρώπων που δεν μπορούν να δουν τα πράγματα καθόλου διαφορετικά από ό,τι συνήθιζαν. Οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται στο διάλογο και μια βασική αρχή του σωστού διαλόγου είναι να ακούς τι έχει να σου πει ο απέναντί σου και να του απαντάς πάνω σε αυτό για το οποίο μίλησε. Δεν είναι εφικτό να επιβιώσει μια σχέση όταν δεν υπάρχει συνεννόηση τουλάχιστον σε ένα μικρό βαθμό.
Έχεις γνωρίσει τέτοια άτομα άραγε; Αν όχι, να χαίρεσαι. Να τα αποφεύγεις, είναι ό,τι χειρότερο. Σε πνίγουν στην προσπάθειά τους να σου επιβληθούν και να φανούν άριστοι. Έχουν άδικο και το ξέρουν, αλλά θα προσπαθήσουν να μην το καταλάβεις εσύ ώστε να μη φανεί πως κάνανε λάθος – λέξη άγνωστη στο λεξιλόγιό τους.
Ο εγωιστικός του χαρακτήρας θα σε ενοχλεί στα νεύρα ενώ η κατάληξη της κάθε συζήτησης –όπου και θα έχεις φυσικά λάθος– θα σε κάνει να νιώθεις άσχημα για τον εαυτό σου και τα «πιστεύω» σου.
Αν λοιπόν τύχει να πας να μιλήσεις σε κάποιον από αυτούς, μη διστάσεις. Είναι άνθρωποι κολλημένοι, θα προσπαθήσουν με κάθε μέσο να σε αποπροσανατολίσουν απ’ το στόχο σου. Θα αλλάξουν θέμα αν τα βρούνε σκούρα, έχοντας πάντα πει την τελευταία κουβέντα. Θα φωνάξουν πάνω από τη φωνή σου για να μην ακουστείς, γιατί αν ακουστείς μπορεί και να τους πείσεις πως έχουν άδικο και δεν το θέλουν. Παρ’ όλα αυτά άκου τις απόψεις τους, μετά θα έχεις περισσότερα επιχειρήματα για να τους κερδίσεις.
Επιμέλεια Κειμένου Ζωής Τεκέλογλου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ζωή Τεκέλογλου
