Το θέμα της ζήλιας είναι πάντα μια «καυτή πατάτα» στις σχέσεις. Απασχολεί και θα απασχολεί για όσο υπάρχουν άνθρωποι που ερωτεύονται και δημιουργούν δεσμούς. Έχουν γίνει πολλές έρευνες και αναλύσεις για τους λόγους που δημιουργούν τη ζήλια, για τα βαθύτερα ψυχολογικά αίτια που τη γεννάνε και για τις συνθήκες που την τρέφουν και την ανακυκλώνουν. Έχουμε αναγνωρίσει δίπλα μας -ή ακόμη και σε εμάς τους ίδιους- περιπτώσεις ζήλιας που οφείλονται σε σημαντικά εσωτερικά-υπαρξιακά ζητήματα κι αποτυπώνονται μέσω αυτής, έχουμε όμως δει και περιπτώσεις πιο απλής, επιφανειακής ζήλιας που συμβαίνει απλώς για να συμβαίνει. Συμπεριφορές που σχετίζονται λοιπόν με αυτό το αίσθημα, γίνονται πολλές φορές αντικείμενο κριτικής μιας και οι ακραίες εκφάνσεις του δημιουργούν προβλήματα που φτάνουν ακόμη και σε αδιανόητες πράξεις.

Από την άλλη, σε μια προσπάθεια να αποτινάξουμε από πάνω μας την ταμπέλα του ζηλιάρη συντρόφου, εάν εμείς είμαστε αυτός, ή για να οριοθετήσουμε τη συμπεριφορά του συντρόφου μας εάν εκείνος είναι ο «ζηλιάρης» πέφτουμε σε παρανοήσεις φτάνοντας στο άλλο άκρο. Δεν είναι λίγες οι φορές που πράξεις έχουν χαρακτηριστεί ως έκφραση ζήλιας ενώ στην ουσία τους μπορεί και να μην είναι. Σε πολλές περιπτώσεις μια αντίδραση μπορεί να απορρέει από το αίσθημα της έλλειψης σεβασμού που μπορεί να νιώσεις ο ένας σύντροφος από τη μεριά του άλλου κι αυτό είναι φυσιολογικό.

 

 

Παίρνοντας ένα απλό παράδειγμα· το να είναι ο σύντροφός μας τρομερά και υπερβολικά διαχυτικός πολλές φορές μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα μια ένδειξη ζήλιας και κτητικότητας αλλά η άμυνά μας σε μια συμπεριφορά που μας κάνει να αισθανόμαστε άβολα. Αυτό που εισπράττουμε εκείνη τη στιγμή μπορεί να είναι η έλλειψη σεβασμού προς το πρόσωπό μας και την υπόστασή μας δίπλα του. Αντίστοιχα σε άλλες περιπτώσεις, ή υπερβολή ένδειξη θαυμασμού για έναν άλλον ανθρωπο επίσης να μας φέρει σε δύσκολη θέση. Δεν είναι ο θαυμασμός αλλά ο τρόπος που εκφράζεται. Αυτό λοιπόν, δεν εμπίπτει στη ζήλια. Θέλεις ο σύντροφος που έχεις επιλέξει να είναι δίπλα σου να σε σέβεται σε όλες τις πλευρές τις σχέσεις σου. Δεν είναι μεμπτό να νιώσεις άσχημα όταν βλέπεις αυτό να συμβαίνει συχνά και να ποινικοποιείται η δυσαρέσκειά σου ως «σκηνή ζηλοτυπίας».

Ίσως η υπερβολή και τα άκρα να είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Πιθανόν να είμαστε περισσότερο έτοιμοι να κολλήσουμε ταμπέλες για συμπεριφορές από το να αναλύσουμε τι έχει ανάγκη ένας άνθρωπος για να νιώθει ηρεμία κι ασφάλεια. Το δύσκολο είναι να μπορέσουμε να σκεφτούμε πραγματικά και κάτι άλλο πέρα από τις δικές μας ανάγκες και να συνειδητοποιήσουμε πως αναπόφευκτα όταν είμαστε σε μια σχέση δεν μπορούμε να λειτουργούμε απόλυτα ως μονάδα όπως πριν από αυτή. Ναι, τα όρια εδώ μπορεί να είναι λεπτά γιατί βλέπουμε και περιπτώσεις που χάνουν εντελώς την ατομικότητά τους και δρουν πάντα με γνώμονα τον άλλον και όχι τον εαυτό τους. Αλλά εκεί είναι η χρυσή τομή η οποία όταν βρεθεί κάνει τα πράγματα απλά υπέροχα. Δυο μονάδες, ανεξάρτητες, που πραγματοποιούν τα θέλω τους σεβόμενοι τον άνθρωπο που είναι στο πλευρό τους. Δεν είναι τόσο δύσκολο.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Μαρία Αθανασοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου