Πόσο επικίνδυνος είναι ο σεξισμός της ελληνικής τραπ;

H trap μουσική είναι ένα φαινόμενο που παγκόσμια κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος ενώ εκατομμύρια funs ακολουθούν πιστά τους δημιουργούς της. Είναι αναμφίβολα κομμάτια με ξεσηκωτικό ρυθμό που πραγματικά σου δημιουργούν τη διάθεση να σηκωθείς, να χορέψεις και να αφεθείς σε κινήσεις που δε γνώριζες πως μπορεί να κάνει το σώμα σου. Ο παλμός της μουσικής αυτής σου χαρίζει μια αίσθηση ελευθερίας και κυριαρχίας ενώ νιώθεις πως ανεβαίνει η αυτοπεποίθησή σου και μόνο στο άκουσμά της. Δυστυχώς όμως δεν είναι απλά μια μουσική που μας ξεσηκώνει αλλά είναι θα λέγαμε χωρισμένη σε πολλά μικρά μανιφέστα σεξισμού.

Χρόνια τώρα η γυναίκα πλασάρεται μέσα από την τηλεόραση -και όχι μόνο- ως ένα εργαλείο ικανοποίησης ενώ ταυτόχρονα η εικόνα της χτίζεται με εμφανίσεις που κόβουν την ανάσα. Η trap έρχεται όχι απλά για να επιβεβαιώσει αυτόν τον στερεοτυπικό κανόνα αλλά για να τον θέσει ως απόλυτο γνώμονα της φυσικής ροής του κόσμου μαζί με κάθε άλλου είδους παρανομία όπως οι ουσίες και η λογική των γκάνξτερ.

Ένας ύμνος στη δόξα, τα λεφτά, την παρανομία, την επικράτηση του δυνατού, την προβολή της γκόμενας που τρέχει πίσω από κάποιον σκληρό, μάτσο άντρα ο οποίος φυσικά της χαρίζει τα χρήματα που εκείνη τόσο ποθεί ώστε να πουλήσει ακριβά τον τέλειο εαυτό της. Επίσης προβάλλεται τόσο αβίαστα η φιλοσοφία της αναγκαστικής υποταγής της γυναίκας σοκαριστικά απλά και φυσικά. Οι γυναίκες παρουσιάζονται ως έτοιμες να εκτελέσουν κάθε επιθυμία του αρσενικού κι αυτό φυσικά δεν το βλέπουμε μόνο στους στίχους.

Tα video clips που συνοδεύουν αυτά τα τραγούδια είναι η απόδειξη της άποψης που θέλουν να περάσουν. Γυναίκες ημίγυμνες σε περιπτύξεις με άλλους ή μεταξύ τους χαρίζουν ακόμη έναν βαθμό στην πατριαρχία και την αντίληψη που αναφέραμε ενώ αποτελούν άλλη μία σφαλιάρα στον φεμινισμό και στην αξία της ανθρώπινης ύπαρξης.

Δεν είναι τόσο απλό όσο μπορεί να νομίζεις. Εσύ ίσως γελάς και περνάς καλά χωρίς να δίνεις δεκάρα τι λέει αυτό που ξεστομίζεις, όμως βάλε καλά στο μυαλό σου πως αυτή τη στιγμή που μιλάμε υπάρχουν εκεί έξω 15χρονα που ψελλίζουν στίχους οι οποίοι καταπατούν κάθε δικαίωμα αυτοδιάθεσης και σεβασμού και μαθαίνουν πως οι γυναίκες υπάρχουν μόνο για ό, τι ικανοποιεί τους μονομερώς άντρες, πως οι ουσίες είναι τα εισιτήρια που θα σε πάνε στον κόσμο που ονειρεύεσαι κι εμείς αναρωτιόμαστε γιατί στα σχολεία η διακίνηση φωτογραφιών προσωπικών στιγμών αυξάνεται, γιατί δεν υπάρχει σεβασμός κι ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα.

Ένας λόγος που έχει φτάσει η κοινωνία μας σε αυτό το σημείο είναι γιατί όλοι σε παρόμοιες καταστάσεις αναφωνούμε «έλα μωρέ και τι έγινε» κι όμως έγινε. Ποτιστήκαν συνειδήσεις, δημιουργήθηκαν απόψεις και διαμορφώθηκαν όνειρα που μόνο αποτέλεσμα έχουν να βλάπτουν συνεχώς τον ψυχισμό των αδυνάτων και σ’ αυτό εννοείται ότι δεν εντάσσονται μόνο οι γυναίκες αλλά και μεγάλη μερίδα αντρών που δεν εμπίπτει στη φάρα εκείνων που περιγράφονται στα τραγούδια αυτά και δεν είναι αρκετά «σκληροί» ώστε να φέρουν τον τίτλο του άνδρα όπως «αρμόζει». Πιέζονται τα αγόρια να εκπληρώσουν το πρότυπο του απόλυτου αρσενικού και οι γυναίκες να γίνουν ο έρωτας επί γης κάθε τέτοιου ανδρείκελου.

Μην κλείνουμε λοιπόν τα μάτια μας σε μια βαθιά πληγή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στο βωμό μιας μόδας που μοναδικό σκοπό έχει να μας κάνει να χάσουμε κάθε αξιοπρέπεια και σεβασμό απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους. Η απάντηση λοιπόν στο αρχικό ερώτημα είναι η «παραπάνω απ’ όσο φαντάζεσαι ή έχεις καταλάβει».