Το καλοκαίρι είναι η εποχή που άλλοι συνδέουν με διακοπές, θάλασσα, παγωτά, άλλοι με δουλειά κι άλλοι με κέρδος (για να μην πούμε αισχροκέρδεια), πατώντας πάνω σε ένα κοινωνικό στερεότυπο που καλά κρατεί.

Κάθε Μάιο, περίπου, κέντρα αδυνατίσματος, μαγικά φίλτρα για απώλεια βάρους, σολάριουμ, κρέμες για την εξάλειψη της κυτταρίτιδας κάνουν την εμφάνισή τους και μάλιστα αισθητή την παρουσία τους στο τηλεοπτικό μας πρόγραμμα ή στο σερφάρισμά μας στο διαδίκτυο. Σαφώς και καλά κάνουν. Αφού έχουν πιάσει τον παλμό της κοινωνίας κοιτούν να επωφεληθούν από αυτόν.

Θα ήταν, λοιπόν, πολύ πιο εύκολο να πούμε πως πρέπει απλά να αγαπάμε τον εαυτό μας όπως είναι, κάτι που ισχύει κατά κράτος, όμως γιατί να προσαρμοζόμαστε εμείς και να δημιουργούμε άμυνες απέναντι σε άλλη μια λάθος νόρμα της κοινωνίας και να μην την εκμηδενίσουμε ολωσδιόλου;

Αποτελεί αναντίρρητο γεγονός πως υπάρχουν πολλά τείχη που διατηρούν αυτού του είδους τον κοινωνικό ρατσισμό ενεργό και σίγουρα έχουν κάποιο ρόλο. Τα κίνητρα ποικίλουν, από οικονομικά σε σεξιστικά. Οι διατροφικές διαταραχές στην ακμή τους μόνο και μόνο για ένα είδωλο, στο βωμό ενός προτύπου τόσο λανθασμένο όσο κι οι τρόποι για να φτάσεις σε αυτό.

Η αυτοπεποίθηση κι ο αυτοσεβασμός, ναι, όπως δηλώνουν και τα συνθετικά τους πρέπει να πηγάζουν από μέσα μας, όμως πόσο θάρρος χρειάζεται για να επιτευχθεί αυτό με ένα εξωτερικό περιβάλλον που βρίθει αμφισβήτησης κι απόρριψης για ένα ον που περήφανα στέκεται στα πόδια του κι αδιαφορεί για τους καλοθελητές-κακεντρεχείς;

Τα social media φυσικά αέναος εχθρός της διαφορετικότητας τοποθετούν κι αυτά το λιθαράκι τους ή μάλλον τον ογκόλιθό τους στα τείχη του κοινωνικού ρατσισμού που αναφέραμε προ ολίγου.

Δυστυχώς, πρέπει να κλείσεις τα μάτια σου και τα αφτιά σου παντού, θα πάρει πολύ χρόνο και πολλές απογοητεύσεις, όμως εν τέλει δεν έχουμε άλλη επιλογή απ’ το να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Ακούγεται συχνά σαν φράση, εύκολη να την πεις, δύσκολα και σπάνια όμως γίνεται πράξη.

Το σώμα μας είναι το σπίτι μας. Καθημερινά κάνουμε ένα βήμα πιο κοντά στην αυτοκαταστροφή μόνο και μόνο για να είμαστε αρεστοί. Είναι τρομακτική αυτή η εμμονή μας με την εικόνα μας, που λίγο-λίγο μας κατατρώει σαν σαράκι.

Μακάρι όλο αυτό να ήταν έστω μονόπλευρο, καθαρά σωματικό ή ψυχολογικό, είναι όμως και τα δύο. Πάντοτε οι συνέπειες μιας ναρκισσιστικής τάσης ξεκινάν απ’ το μυαλό μα εξιλαστήριο θύμα καταλήγει το σώμα μας, το σπίτι μας.

Υπάρχει ελπίδα; Έχουμε υπνωτιστεί σε τέτοιο βαθμό απ’ τη δύναμη της εικόνας που δεν ξέρω τι μπορεί να μας ταρακουνήσει και να μας ξυπνήσει. Όλα αυτά έρχονται και προστίθενται στα προβλήματα που γέννησε η ανισομερής ανάπτυξη του υλικοτεχνικού πολιτισμού έναντι του πνευματικού. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει το πνευματικό υπόβαθρο να αντεπεξέλθει και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που ο ίδιος δημιούργησε. Να αντισταθεί στα ένστικτα απληστίας κι εγωκεντρισμού που έχει αναπτύξει υπέρ του δέοντος κατά τα τελευταία χρόνια.

Έτσι αν το «είναι» αποκτούσε και πάλι δύναμη μέσω της γνώσης και της  ηθικής έναντι του κούφιου «φαίνεσθαι», ίσως ο άνθρωπος κατάφερνε να ξεπεράσει την επιφάνεια κι η ματιά του να διεισδύει πέρα από μια πλασματική καλοφτιαγμένη και κοπιαρισμένη εικόνα.

Φέτος το καλοκαίρι, επομένως, μη νοιαστείς αν δεν είσαι στα πλάνα των ειδήσεων στις παραλίες, αν το μαγιό που αγόρασες απ’ το ίντερνετ δε δείχνει ακριβώς όπως στο μοντέλο, αν δεν πέτυχες το τέλειο μαύρισμα κι αν η σωματοδομή σου δε συνάδει με τη μόδα της εποχής. Τα πρότυπα ομορφιάς είναι ό,τι πιο προσωρινό κι ευμετάβλητο υπάρχει στον κόσμο. Αξίζει λοιπόν να παίζεις το παιχνίδι αυτό αλλάζοντας και ταλαιπωρώντας το σώμα σου ώστε να χωράει ακριβώς στο εκάστοτε πλαίσιο που άλλοι έχουν σχηματίσει;

Όχι και μην το προσπαθήσεις καν, δώσε αξία στον εαυτό σου που θα παραμένει ακόμα κι όταν η πρώτη εντύπωση της εξωτερικής εμφάνισής γίνει καπνός. Κάνε τους άλλους να επιθυμούν να σε γνωρίσουν, να σε μάθουν βαθύτερα κι όχι απλά να σε κοιτάζουν.

Μη φοβηθείς, οι σχέσεις μας με τους άλλους αποτελούν καθρέπτη του εαυτού μας. Ένα κενό δοχείο, ένα είδωλο, μια επίπλαστη ομορφιά θα προσελκύσει τους αντίστοιχους ανθρώπους. Και κάνεις δε θέλει δίπλα του τέτοιους ανθρώπους.

Συντάκτης: Νικολέττα Δημητρίου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη