Έχουμε πήξει στα δειλά αντράκια! Και για να σε προλάβω άντρα αναγνώστη, που είσαι έτοιμος να αρχίσεις κι εσύ τις κατηγορίες προς το γυναικείο φύλο, να ξεκαθαρίσω πως δεν μιλάω προφανώς για όλο τον αντρικό πλυθησμό κι εσύ με τη σειρά σου, έχεις τα δίκια σου για μερίδιο του γυναικείου.
Μιλάω γιά εκείνους τους άντρες που από το στοματάκι τους ακούω την απίστευτη φράση: «Φοβάμαι».
Τι φοβάσαι ακριβώς; Να αγαπήσεις; Να κάνεις σχέση; Να δεθείς με έναν άλλο άνθρωπο; Να ακολουθήσεις την καρδιά σου; Να μοιραστείς;
Ναι, σου απαντούν και συνεχίζουν ότι πληγώθηκαν μία φορά κι από τότε φοβούνται μήπως και ξαναπάθουν το ίδιο. Συγγνώμη πλάκα μου κάνετε; Ναι, μόνο εσείς πληγωθήκατε, ναι μόνο εσείς φάγατε τα μούτρα σας, μόνο εσείς παίξατε και χάσατε.
Άχου τα μωρέ να το κάνουμε μάκια να περάσει το βαβά.
Κι εμείς πονέσαμε και πέσαμε στα πατώματα αλλά δε σας βάλαμε όλους στο ίδιο τσουβάλι κι όταν μας ξαναχτύπησε ο έρωτας την πόρτα τον καλοδεχτήκαμε και του στρώσαμε και το κόκκινο χαλί. Βλέπεις τη διαφορά μας;
Καταρχήν ας το πάρουμε από την αρχή. Έστω οτι είσαι αυτός ο φοβισμένος κακομοίρης που πληγώθηκες και δεν αντέχεις να ξανακάνεις σχέση,να ανοιχτείς και να δεθείς. Ωραία. Κάτσε στα αυγά σου. Γιατί συνήθως δεν κάθονται.
Ας δοκιμάσω πάλι, σκέφτεται και ξεκινάει μια σχέση, οπού η εκάστοτε γυναίκα δεν έχει ιδέα οτι κάπου εκεί στον μήνα, άντε δίμηνο θα της ξεφουρνίσει το τέλος.
Γιατί αρχίζει το δέσιμο σιγά σιγά ντε, κι αρχίζει να φοβάται ντε. Τι σου φταίει λοιπόν η κοπέλα και την ανακάτεψες στις φοβίες σου; Γι’ αυτό λέω άπαξ κι είσαι από δαύτους να κάτσεις στα αυγά σου, κι αν σε πιάνουν καύλες να παίρνεις μία επαγγελματία να τελειώνει η υπόθεση, γιατί μετράμε θύματα και είναι κρίμα.
Να περάσουμε λίγο και στη συνέχεια. Υποτίθεται λέω οτι είσαι ο άντρας της υπόθεσης. Άν-δρας. Αν δε δρας τι να σε κάνουμε;
Ο άνδρας είναι εκείνος που πρέπει να σε προστατεύει. Να σε καθησυχάζει όταν φοβάσαι, να σου παρέχει ασφάλεια και σιγουριά. Είναι εκείνος που πρέπει να μπορείς να στηριχτείς πάνω του σε μία δυσκολία. Να λες έχω τον άντρα μου και δεν φοβάμαι τίποτα.
Σαν πολλά δεν μας αναθέσατε; θα πουν κάποιοι. Σόρρυ ρε φιλαράκι όχι εμείς, η φύση βασικά και οι πρόγονοι σου που τιμούσαν αυτή τη φύση.
Ναι, οι εποχές άλλαξαν και το φεμινιστικό στοιχείο μας πήρε και μας σήκωσε. Εσείς όμως πώς ακριβώς ευνουχιστήκατε; Είμαι γυναίκα και θα δουλέψω, και θα μοιραστούμε τα έξοδα, και τις δουλειές του σπιτιού θα μοιραστούμε, αν το θες γιατί κουραζόμαστε εξίσου, αλλά δεν γίνεται φίλε μου εγώ να είμαι έτοιμη για όλα κι εσύ να κάνεις πίσω με τη δικαιολογία οτι φοβάσαι.
Μην ακούσω για εποχή της κρίσης που μας κυριεύει το άγχος και στο όνομα αυτού χάσαμε τους ρόλους μας. Υπήρξαν πολύ χειρότερες εποχές, με πραγματικούς κινδύνους κι ο άντρας ήταν εκεί κολώνα και ατρόμητος και ιππότης και πρίγκιπας κι όπως αλλιώς θες πες το. Ούτε για τραυματικές εμπειρίες παιδικών χρόνων.
Θες αλήθεια να μιλήσουμε για τις εποχές που οι γονείς δεν προλάβαιναν, όσο κι αν ήθελαν, να δώσουν την αγάπη τους στα παιδιά; Υπήρξαν λοιπόν πολύ χειρότερες συνθήκες ζωής, γι’ αυτό άσε αυτή την καραμέλα, έχει χάσει την γεύση της. Στην εποχή μας πού ακριβώς θάφτηκαν όλα αυτά που ορθά πράττει ένας άντρας; Κάπου μαζί με τα παντελόνια σας μάλλον.
Ειλικρινά δεν θα ήμουν τόσο απόλυτη και θυμωμένη εάν αυτό ήταν η εξαίρεση του κανόνα, αλλά πλέον είναι ο κανόνας και φτάσαμε να λέμε «μπράβο» στους άντρες που κάνουν το αυτονόητο και να τους θεωρούμε ως κάτι σπάνιο.
Θεωρώ πως ως άνθρωποι και οι δύο θα λυγίσουν και θα φοβηθούν σε περιπτώσεις και τότε ο ένας από τους δύο θα πρέπει να είναι πιό δυνατός από τον άλλο. Και η γυναίκα θα στηρίξει τον άντρα όποτε αυτός το χρειαστεί. Όχι όμως σε μόνιμη βάση. Γιατί, θα σας πω ένα μυστικό, όσο ανεξάρτητη και δυναμική κι αν είναι η σημερινή γυναίκα, πάντα γοητεύεται και χρειάζεται έναν πιο δυναμικό από εκείνη άντρα.
Είναι η φύση μας τέτοια και είναι και η δική σας ανάλογη. Φέρτε τους ρόλους πίσω. Φέρτε τους άντρες πίσω. Μας λείψανε!
Και ειλικρινά δεν έχουμε καμία διάθεση να έχουμε εμείς τους όρχεις, αρκετά έχουμε στο κεφάλι μας, αρκεί να τους έχετε εσείς!
Συντάκτης: Βούλα Ραπτούδη
