Είναι πολλές οι ποιότητες που μπορούν να διακρίνουν έναν άνθρωπο, μοιράζοντας έτσι την ψυχολογία του σε μικρότερα στελέχη, κομμάτια που έχουν τη δυνατότητα να πολλαπλασιαστούν ή να προστεθούν δίνοντας έτσι μια πολύπλευρη εκδοχή μας με όλο και περισσότερα χαρακτηριστικά, είτε να αφαιρεθούν και να διαιρεθούν, αφήνοντας το μέσα μας μισό και λίγο. Ποιες είναι όμως αυτές και πώς επιδρούν μέσα μας;

 

1. Μετριοφροσύνη

Σου δείχνει με σαφήνεια πώς πρέπει να ισορροπείς συνεχώς ανάμεσα στην ικανοποίηση και στην ευγνωμοσύνη, ώστε να βελτιώνεσαι. Κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να είσαι συνετός ως προς τις επιδιώξεις σου, επιτρέποντάς σου να χτίζεις την αυτοπεποίθησή σου κι αξιοποιώντας στο έπακρο τα προτερήματά σου και να μάθεις να διαχειρίζεσαι όσο το δυνατόν καλύτερα τα ελαττώματά σου. Δημιουργείς, με λίγα λόγια, κάτι ξεχωριστό που δεν επιζητεί συνεχή επικύρωση απ´ τους συνανθρώπους του. Όταν δεν έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου και δε σου έχει γίνει έμμονη ιδέα το πώς θα φανείς σπουδαίος. Αρκετά συχνά, οι άλλοι πιστεύουν ότι ένας άνθρωπος είναι ντροπαλός ή έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση όταν περνάει σχεδόν απαρατήρητος από μπροστά σου. Και πολλές φορές, δεν εκτιμάται η συγκεκριμένη στάση ζωής που έχει επιλέξει. Λάθος. Δεν πρόκειται για δειλία ή φόβο, αλλά η αλήθεια με την έννοια της εκπροσώπησης του εαυτού του με τέτοιον τρόπο που είναι σίγουρος πως μπορεί να γνωρίζει τις δυνάμεις και τις αδυναμίες των άλλων.

 

2. Έπαρση

Η υπερβολική υπερηφάνεια κάποιου με αποτέλεσμα να φέρεται περιφρονητικά στους άλλους. Μια κατάσταση που δεν έχει τίποτα αληθινό κι ουσιαστικό να σου χαρίσει. Αντιθέτως, σου βγάζει ένα αλαζονικό πρόσωπο που στο τέλος υπάρχει ο κίνδυνος να εθιστείς και κάποια στιγμή να έρθει απότομα η προσγείωση στην πραγματικότητα και να σε «συντρίψει». Η έπαρση γνωρίζει καλά ότι δεν είσαι το άτομο που θα ήθελες να ‘σαι και προσπαθείς με πάρα πολλούς τρόπους να το κρύψεις. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι σε βαλτώνει μακροπρόθεσμα, αλλά φανερώνει και την έλλειψη ενσυναίσθησης που είναι σημαντική στη διαμόρφωση του χαρακτήρα. Εάν βαδίζεις στο δρόμο της ζωής με την πεποίθηση πως είσαι καλύτερος απ´ όλους, στην ουσία σταματάς να νοιάζεσαι για σένα. Υποτιμάς καθετί που έχει μεγαλύτερη αξία κι αντί να προσπαθήσεις του μοιάσεις, το υποτιμάς.

 

3. Αυταρέσκεια

Η αίσθηση του να είσαι συνεχώς ικανοποιημένος από τον εαυτό σου. Μια κατάσταση ελεγχόμενη που αδυνατεί να σε βγάλει έξω απ´ τη ζώνη άνεσής σου κι ως εκ τούτου, τείνεις να μην αντιμετωπίζεις την κάθε μέρα ως μια πολύτιμη μαθησιακή εμπειρία. Μια ευκαιρία να αποκτήσεις ένα νέο σύνολο γνώσεων, εμπειριών κι ικανοτήτων. Αντ’ αυτού, στηρίζεσαι αποκλειστικά και μόνο στα θεμέλια που υπάρχουν ήδη. Γίνεσαι απόλυτα προβλέψιμος κι από ένα σημείο και μετά παύεις να έχεις φιλοδοξίες. Η έλλειψη φιλοδοξιών υπαγορεύει με τον πιο ευδιάκριτο τρόπο τον τερματισμό της ατελούς τελειοποίησής σου. Τόσο σε πρακτικό επίπεδο, όσο και σε συναισθηματικό. Η πραγματοποίηση ενός στόχου που έχεις βάλει κι ο μόχθος για την υλοποίησή του αφαιρεί από μέσα σου τον εφησυχασμό. Το να βλέπεις την καθημερινότητά σου σαν ρουτίνα, σημαίνει ότι δεν απολαμβάνεις όλα εκείνα που σε ωριμάζουν πνευματικά.

 

4. Αυθεντικότητα

Στην ουσία, είναι ο βαθμός στον οποίο είσαι αληθινός στην προσωπικότητά σου και στο πνεύμα σου, παρά τις εξωτερικές προκλήσεις που αποπειρώνται να σου αποσπάσουν την προσοχή, ώστε να μην είσαι απόλυτα φανερός. Η αυθεντικότητα ως προς την φιλοσοφία θεωρείται ότι σχετίζεται με τη λήψη αποφάσεων που αποσκοπούν σ´ έναν μοναδικό, σημαντικό, σκόπιμο κι υπεύθυνο τρόπου ζωής μιας ισορροπημένης προσωπικότητας. Καθώς μεγαλώνεις λαμβάνεις όλο και περισσότερες πληροφορίες για το τι έχει πραγματική κι ουσιαστική αξία για σένα. Και κάπου εκεί αποκτά νόημα η πρωτοτυπία. Εξαρτάται από αυτά που λες, ενεργείς, αντιδράς. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από λίστες, καλούπια και περιορισμούς που πρόθυμα κι εύκολα σε εγκλωβίζουν στην κοινοτοπία. Όταν είσαι γνήσιος, δεν μπορείς να χωρέσεις στα μικροσκοπικά κλουβιά που επιχειρούν να σε βάλουν. Σέβεσαι την κάθε άποψη, αλλά αυτό δε σημαίνει πως η καθεμία θα κουμπώσει κι απόλυτα πάνω σου.

 

Βλέπουμε, λοιπόν, πως η μετριοφροσύνη πολλαπλασιάζει τα καλά, η έπαρση τα διαιρεί, η αυταρέσκεια τα αφαιρεί κι η αυθεντικότητα τα προσθέτει. Το αποτέλεσμα εξαρτάται από τι έχουμε την ικανότητα ν´ αντιληφθούμε ως το πιο ωφέλιμο για εμάς και για τους γύρω μας.

Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου