Έχεις αντιμετωπίσει τις λάθος αποφάσεις σου αυστηρά και πολλές φορές άδικα. Ειδικά για τα πρόσωπα εκείνα που αγάπησες κι αποδείχτηκαν κατώτερα των περιστάσεων, όπως και γι’ άλλες καταστάσεις της ζωής σου. Είναι εύκολο να κρίνεις σκληρά τον εαυτό σου. Κι είναι δύσκολο να του δώσεις ελαφρυντικά. Ξεχνάς την ανθρώπινη υπόστασή σου, κι αυτό ίσως σε πνίγει.

«Κάθε επιλογή σου επιβάλλεται να ‘ναι τέλεια. Να μη συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο.» Αυτό ακριβώς σ’ έμαθαν. Δε σου είπαν, όμως, ότι είναι αδύνατο να συμβαίνει πάντα. Σε βάζουν να βαδίσεις στον κακοτράχαλο δρόμο της καταπίεσης.

Γνωρίζεις πολύ καλά πως η πίεση έχει δύο όψεις. Καταλαβαίνεις κάθε πτυχή του χαρακτήρα σου που σε ωθεί να επιθυμείς ακόμα περισσότερες σωστές επιλογές. Σε ταξιδεύει σε μέρη που δεν είχες πάει ποτέ πριν. Σε παρακινεί να εξελιχθείς. Αλλά, επίσης, σε τραυματίζει. Σε σπάει σε κομμάτια. Διότι πιστεύεις ότι τίποτα δεν είναι πιο οδυνηρό απ’ το να μην παίρνεις πίσω ό,τι έδωσες. Έτσι ο εγωισμός θα γίνει ο καλύτερός σου φίλος κι οι κίνδυνοι θα εμφανιστούν μπροστά σου.

Είναι πολλές οι νύχτες που δεν μπορούσες να κοιμηθείς, γιατί μετάνιωνες για τις αποτυχίες σου. Σκέφτεσαι ότι αφιέρωσες κάθε λεπτό της ζωής σου για να υποστηρίξεις τις αποφάσεις σου και θυσίασες, τελικά, πολλά περισσότερα από αυτά που θα ‘πρεπε. Ρωτάς τον εαυτό σου τι θα συνέβαινε αν σκεφτόσουν διαφορετικά.

Επειδή, στο τέλος, εσύ εργάστηκες σκληρά κι απαιτείς να το αποδείξεις. Νιώθεις τόσο εξαντλημένος. Ανακάλυψες ότι η προσδοκία έχει τη δύναμη να μετατρέψει τα όνειρα σε εφιάλτες, να μεταμορφώσει τις επιθυμίες σε πόνους. Και το έμαθες με τον σκληρό τρόπο.

Σιγά-σιγά, αφήνεσαι να δέχεσαι πως όταν πέσεις, θ’ ανέβεις -δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Το εσωτερικό φως για λίγο γίνεται αδύναμο. Εσύ εξακολουθείς να υπάρχεις και να παλεύεις. Μερικές φορές, πρέπει να επιδιορθώνεις τον εσωτερικό σου κόσμο. Αποδέχεσαι πως δεν είναι όλα χαλύβδινα εκεί μέσα. Έχεις κερδίσει απίστευτη ισχύ, ώστε να ξεπεράσεις όλα τα εμπόδια που θα βρεθούν μπροστά σου.

Στην προσπάθειά σου να αλλάξεις κατεύθυνση και τα ασήμαντα να γίνουν σημαντικά, σου ξεφεύγει ότι είναι ανθρώπινο να σφάλλεις κι ότι σου επιτρέπεται, πότε-πότε, να αισθάνεσαι άσχημα. Μην εγκαταλείπεις, όμως, τα όνειρά σου και μην παρακολουθείς τον κόσμο με τα μάτια κάποιου άλλου.

Η πορεία προς την επίτευξή των στόχων σου δεν είναι κάτι απλό. Κάθε πάθημα δεν είναι ασήμαντο, ούτε άχρηστο. Αγωνίστηκες και δεν άφησες τις δικαιολογίες να σε οδηγήσουν στην αδράνεια. Αρνήθηκες να ‘σαι εκείνος ο χαρακτήρας που ζει με αυταπάτες. Αυτές που λένε ότι τα πάντα εξαρτιόνται από ‘σένα και μόνο. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που καθορίζουν την καθημερινότητα.

Κοιτάζεις πίσω και βλέπεις με καθαρό μυαλό πια. Όλα φαίνονται αδιάφορα. Θ’ αργήσεις να χαμογελάσεις. Δεν πειράζει. Ο χρόνος θα κάνει τη δουλειά του για το δικό σου καλό. Να του ‘χεις εμπιστοσύνη.

Πρέπει να εκφράζεις τη λύπη σου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οπότε μην ντρέπεσαι. Αν δεν είσαι έτοιμος να προχωρήσεις, βρες μια έξοδο που θα σου επιτρέψει να μεταφέρεις τα συναισθήματα που ‘χεις δημιουργήσει και μάθε να μη βασανίζεσαι με σκέψεις που δεν έχουν σημασία, πλέον.

Εκπλήρωση. Περιπέτεια. Αποδοχή. Πάθος. Αυτές οι ανάγκες μετριούνται πιο δύσκολα. Είναι ένα τυχερό παιχνίδι, ανεξάρτητα απ’ το τι θα κερδίσεις και τι θα χάσεις. Κανένας δεν μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και θα αποτελούν πάντα βασικές επιλογές και συχνά θα σε τροφοδοτούν τα μεγαλύτερα σφάλματά σου.

Ο μεγαλύτερος εχθρός και σύμμαχός σου είναι πάντα ο ίδιος. Η φωνή των συναισθημάτων, που ψιθυρίζει στο αφτί σου τα ομορφότερα ψέματα και τις σκληρότερες αλήθειες. Θυμήσου πως όταν όλα τα άλλα αποτύχουν, θα αποκτήσεις τη σοφία και τη γνώση.

 

Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη