Η εργασία, αν και απαραίτητη για τα προς το ζην, πολλές φορές είναι και η κύρια πηγή άγχους και θυμού για πολλούς από εμάς. «Κάνε αυτό που αγαπάς, ή αγάπα αυτό που κάνεις» μας έλεγαν, αποδείχθηκε όμως δύσκολο στην πράξη, καθώς δε φαίνεται να μπορούμε ν’ αποφύγουμε τις ενοχλητικές καταστάσεις που μας οδηγούν -δικαίως- στην οδό της τρέλας. Μιλάω φυσικά για τη σχέση εργοδότη-εργαζόμενου που ποτέ δε σταματά να μας εκπλήσσει κι εκεί που λέμε ότι τα έχουμε ακούσει όλα, ξαφνικά όλο και κάτι νέο θα μας «κουφάνει» αφήνοντάς μας μόνο μία επιλογή. Άραγε πόσα «δε θα με τρελάνετε εσείς» κρύψαμε πίσω από ένα χαμόγελο; Τώρα, το χαμόγελο της Τζοκόντα ήταν; Το χαμόγελο του τρελού ήταν; Το αφήνω σ’ εσάς. Παρακάτω ακολουθούν οι 30 πιο μισητές ατάκες που έχουν ποτέ ακουστεί στον χώρο εργασίας:
1) «Εδώ είμαστε όλοι μια οικογένεια.»
Νομίζω πως όλοι πλέον γνωρίζουμε, ότι η συγκεκριμένη είναι μια ατάκα-παγίδα, καθώς αυτό σημαίνει ότι η εκμετάλλευση θα είναι το αμέσως επόμενο βήμα.
2) «Οι υπερωρίες εκτιμώνται κι αναγνωρίζονται.»
Ίσως και ν’ αναγνωρίζονται, πληρώνονται όμως; Ιδού η απορία.
3) «Εμείς όταν ξεκινήσαμε και με 500€ ευχαριστημένοι ήμασταν, σήμερα η νεολαία όλο παραπονιέται.»
Και μπράβο σας, αλλά επειδή εμείς δε θέλουμε 150.000 ευρώ δάνειο στην τράπεζα, ούτε έχουμε μπάρμπα στη ΔΕΗ, λέμε να παίρνουμε έναν μισθό ανθρώπινο. Αν δε σας πειράζει, δηλαδή.
4) «Μόλις βρεθεί προσωπικό θα πάρεις το ρεπό σου, μόνο αυτό σε ενδιαφέρει;»
Ναι, τι άλλο; Δουλεύει ένας άνθρωπος αλλά πρέπει και να ξεκουράζεται.
5) «Δεν υπάρχουν αρμοδιότητες, εδώ όλοι τα κάνουν όλα.»
Α οκ, οπότε σήμερα λέω να κάνετε εσείς λάτζα κι εγώ θα κάθομαι στην καρέκλα να πίνω φραπέ.
6) «Αυτός ο μήνας ήταν λιγάκι δύσκολος, θα πληρωθείς τον επόμενο μήνα.»
Οκ, μέχρι τότε θα σας στέλνω τα έξοδά μου, για να μου τα πληρώνετε.
7) «Το γνωρίζω ότι έχεις ρεπό, αλλά σε χρειάζομαι σε μια ώρα.»
Αν κάτι μας έμαθε αυτή η ατάκα, είναι πως στο ρεπό μας δε σηκώνουμε το κινητό, ποτέ.
8) «Άδεια; Μην είσαι υπερβολικός, ένα κρύωμα είναι, πιες ένα παυσίπονο κι έλα στη δουλειά!»
Η στιγμή που ένα ερώτημα ταλανίζει το μυαλό σου, τη θέλεις όντως αυτή τη δουλειά;
9) «Το δώρο των εορτών θα πληρωθεί μέσω τράπεζας, θα το βγάλεις και θα μου το φέρεις.»
Άδειες και δώρα; Τι είναι αυτό; Τρώγεται;
10) «Αν δεν κάνεις αυτό που σου ζήτησα, θα βρεθεί κάποιος που θα το κάνει.»
Επειδή κάποιος έχει ανάγκη από δουλειά, δε σημαίνει ότι πρέπει να το εκμεταλλευτούμε κιόλας, Τι; Όχι;
11) «Παρέχουμε φιλικό περιβάλλον και περιθώριο ανάπτυξης.»
Το χαμόγελο εδώ, κρύβει πολλές λέξεις, κυρίως όμως: Φιλικό ως προς τι; Το περιβάλλον ή τον εργαζόμενο;
12) «Η απόδοσή σου έχει πέσει, αν έχεις κάποιο προσωπικό πρόβλημα να το αφήνεις έξω από τη δουλειά.»
Και σας ερωτώ. Αν το προσωπικό σου πρόβλημα είναι η δουλειά, τότε τι γίνεται;
13) «Τα τιπς πρέπει να μπαίνουν στο ταμείο, σας δίνω παραπάνω από αρκετά χρήματα.»
Εκτός από παράνομο είναι και ανήθικο, τα τιπς είναι για τους εργαζόμενους κι όχι για τους εργοδότες, εκτός κι αν οι δεύτεροι κάνουν 9 ώρες στο πόδι με δίσκο.
14) «Οι υπάλληλοι αμείβονται βάσει των υπηρεσιών που παρέχουν.»
Τώρα αυτό, είναι σίγουρο;
15) «Αν χρειαστείς κάτι, να μου το πεις.»
Να σου το πω αφεντικούλι, γιατί; Για να με φακελώσεις;
16) «Το ξέρω ότι δουλεύεις 2 εβδομάδες χωρίς ρεπό, αλλά δε βρίσκω άτομα για να δουλέψουν.»
Και τι φταίει ο καψερός; Ευθύνη του εργοδότη είναι να βρει ικανό προσωπικό; Άκου να δεις κάτι πράγματα!
17) «Πάνω στην πίεση της δουλειάς, θα πω και μια κουβέντα παραπάνω, μη με παρεξηγείς.»
Όχι, φυσικά και δεν παρεξηγώ, απλώς δε θα το επιτρέψω.
18) «Παντρεύεσαι; Μα τώρα δεν είναι καλή στιγμή έχουμε πολλή δουλειά.»
Χίλια συγγνώμη, θα το ακυρώσω και πείτε μου εσείς ποια ημερομηνία σας βολεύει.
19) «Δυστυχώς δεν επιτρέπεται να φύγεις νωρίτερα, άμα δεν αισθάνεσαι καλά κάνε λίγη υπομονή.»
Άμα πέσεις κάτω, θα σε σηκώσουμε. Έχεις ευθύνη προς το μαγαζί, όχι προς την υγεία σου.
20) «Θέλω να είσαι λίγο πιο διαχυτικός προς τον πελάτη.»
Και τι δηλαδή πρέπει να κάνω; Να τον πάρω αγκαλίτσα;
21) «Δεν επιτρέπεται εδώ διάλειμμα εντός του ωραρίου.»
Όλα τα έχουμε ακούσει, αυτό μας ξεπερνάει.
22) «Θα πρέπει να μείνεις παραπάνω, υπάρχει νέος υπάλληλος και χρειάζεται εκπαίδευση.»
Δυο ερωτήσεις έχω μόνο: Θα πληρωθώ γι’ αυτό; Εμένα γιατί με αφορά;
23) «Τις παρεξηγήσεις να τις λύνετε μεταξύ σας.»
Θυμίζει λίγο παλιά ταινία Western. Παίρνουμε τα όπλα κάνουμε 10 βήματα και πυροβολούμε, πιο εύκολο ακούγεται από το να βοηθήσει ο εργοδότης.
24) «Δε σε προσέλαβα για να σκέφτεσαι, αλλά για να πράττεις.»
Ναι, γιατί ως γνωστόν είμαι άβουλο πλάσμα, δε μου επιτρέπεται να σκέφτομαι.
25) «Μη μου φέρνεις πρόβλημα, να μου φέρνεις λύσεις.»
Πού υπογράφω για τη μεταβίβαση της επιχείρησης; Γιατί από όσο ξέρω δεν είναι στις αρμοδιότητές μου να βρίσκω λύσεις.
26) «Εμείς κάποτε δουλεύαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ!»
Εμείς θέλουμε και προσωπική ζωή.
27) «Παραίτηση; Γιατί; Έχεις κανένα παράπονο;»
Από πού να ξεκινήσω; Ψήσε καφέ να στα πω.
28) «Εσείς οι νέοι με τις σπουδές σας νομίζετε ότι μπορείτε να γίνετε διευθυντές μέσα σε μια μέρα, εμείς ρίξαμε αίμα κι ιδρώτα για χρόνια.»
Κι εμείς περάσαμε άγχος και βουλιμία διαβάζοντας 18 ώρες την ημέρα.
29) «10 μέρες δούλεψες αυτόν τον μήνα με την άδεια που πήρες και μιλάς κιόλας;»
Ε δεν το ‘ξερα ότι οι άδειες είναι για να νιώθουμε ενοχές που δε δουλεύουμε, ευχαριστώ για την υπενθύμιση.
30) 10 η ώρα το βράδυ: «Συγγνώμη, ελπίζω να μην ενοχλώ αλλά…»
Όχι, ενοχλείς, χωρίς αλλά, και καληνύχτα.
Συντάκτης: Σταυρίνα Τσατσανίδη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
