«Δε σου κάνω στοματικό, αν δε μου κάνεις.»

Έχεις ακούσει ποτέ για τους άγραφους νόμους του σεξ; Σου ‘χει τύχει να βρεθείς ενώπιον μίας ερωτικής συμφωνίας που δεν αφορά στο είδος της σχέσης που έχεις με το άλλο άτομο, αλλά στον τρόπο διεξαγωγής της ερωτικής πράξης; Έχεις παρατηρήσει ότι, όσο περισσότερο μεγαλώνεις κι όσο περισσότερους συντρόφους αλλάζεις, τόσες περισσότερες είναι οι απαιτήσεις και τα όρια που θέτει ο παρτενέρ σου αλλά κι εσύ ο ίδιος στο κρεβάτι;

Η αλήθεια είναι ότι οι πιθανότητες να μην έχεις ζήσει κάτι απ’ τα παραπάνω είναι ελάχιστες. Το σεξ, είναι αλήθεια ότι πρόκειται για την κατάσταση εκείνη κατά την οποία ο άνθρωπος έρχεται σε επαφή με τα ζωώδη ένστικτά του, παύει να σκέφτεται λογικά και ακολουθεί τις αισθήσεις του, χωρίς ενδοιασμούς. Παρ’ όλα αυτά, η ίδια αυτή ελεύθερη φύση του συγκεκριμένου σπορ μεταφράζεται στα πολυφορτωμένα μας μυαλά ως “error”, με αποτέλεσμα να ψάχνουμε τρόπους να την εκλογικεύσουμε και να τη φέρουμε σε οικεία σε μας μέτρα.

Ένα απ’ τα πλέον κραυγαλέα παραδείγματα αυτής της συνθήκης είναι ο όρος «Δε σου κάνω στοματικό, αν δε μου κάνεις κι εσύ», ατάκα που χρησιμοποιείται εξίσου κι απ’ τα δύο φύλα. Στην ακόμα πιο τραβηγμένη εκδοχή της, μπορεί κανείς να τη βρει ως «Μη μου κάνεις στοματικό, γιατί δεν πρόκειται να σου κάνω εγώ», και κάπως έτσι φτάνουμε στη διαπίστωση ότι η προσπάθεια να βάλουμε όρια στο κομμάτι «σεξ» μάλλον απέτυχε παταγωδώς.

Τα προκαταρκτικά, βλέπεις, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ζάχαρη στο γλυκό που πας να ετοιμάσεις. Αν την ξεχάσεις ή την παραμελήσεις ή επιλέξεις να μην τη συμπεριλάβεις, το γλυκό θα σου βγει άνοστο, ανούσιο και πιθανώς να κόψει. Είναι σαν εκείνες τις σκηνές πάρτι που βλέπεις σε κάτι αμερικάνικες ταινίες, όπου ο οικοδεσπότης απαγορεύει το αλκοόλ σε ένα μάτσο ενήλικες και τους υποχρεώνει να παίξουν επιτραπέζια φορώντας καπελάκια και πίνοντας πορτοκαλάδα: καλά κι άγια όλα αυτά αλλά εκτός τόπου και χρόνου στην προκειμένη περίπτωση. Επί της ουσίας, οι οδηγίες που επιτρέπεται να δώσουμε κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης θα ‘πρεπε να αποσκοπούν στη μέγιστη ικανοποίησή μας, κι όχι στην καταδυνάστευση των ενστίκτων μας και τον εξευτελισμό της όλης διαδικασίας.

Όταν συνευρίσκεσαι με έναν άλλο άνθρωπο, είτε πρόκειται για την πρώτη σας φορά είτε για τη χιλιοστή, η απόλαυση και των δύο θα ‘πρεπε να προέχει. Εξάλλου, τα φιλιά, τα χάδια, το στοματικό ή η διείσδυση (είτε κολπική είτε πρωκτική) εξυπηρετούν ένα και μοναδικό σκοπό: τον ερεθισμό και την ικανοποίησή σας. Κι ενώ το σεξ πρόκειται πράγματι για ένα παιχνίδι, κι αληθεύει ότι κάθε παιχνίδι επιβάλλεται να διακατέχεται από κάποια στοιχειώδη όρια και περιορισμούς, για να επιφέρει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, σκέψου πόσο καλύτερο θα ήταν αν εσύ κι ο σύντροφός σου ήσασταν εντελώς ελεύθεροι να κάνετε ό,τι θέλετε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού αυτού, χωρίς φόβους κι ανησυχίες να σας δεσμεύουν.

Ακόμα πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά στο θέμα του στοματικού, αν και συγκαταλέγεται στην κατηγορία των προκαταρκτικών, τίποτα δεν το εμποδίζει απ’ το να παίξει ρόλο και σε άλλες σκηνές του έργου, παρατείνοντας ή διευκολύνοντας τη λήξη του. Με δυο λόγια, αν σου έρθει να γλείψεις τον άλλον, καν’ το, χωρίς να περιμένεις απαραιτήτως να το κάνει κι αυτός ως «αντάλλαγμα». Το σεξ δεν είναι κάποιου είδους δεσμευτική συμφωνία ούτε πρόκειται να γίνει καλύτερο αν το αντιμετωπίσεις έτσι. Απ’ τη στιγμή που θα αφεθείς στα ένστικτα και τις ορμόνες σου, δε χρειάζεται να σκεφτείς τίποτα περαιτέρω.

Το μυστικό πίσω απ’ το «πώς θα το καταφέρεις αυτό» κρύβεται στη σχέση που θα αποφασίσεις να διατηρήσεις με την έννοια του τι περιμένει ο άλλος από ‘σένα. Είναι απόλυτα λογικό, όταν κάνεις σεξ με έναν άνθρωπο, να θέλεις να δώσεις την καλύτερη δυνατή παράστασή σου, να κρατήσεις τον έλεγχο και να τον χρησιμοποιήσεις προς όφελος και των δυο. Είναι κατανοητό, επίσης, ότι ο μόνος τρόπος που γνωρίζεις για να το κάνεις αυτό είναι ακολουθώντας περπατημένες κι αντιγράφοντας αξιοθαύμαστους προκατόχους σου, με στόχο την επίτευξη των ίδιων –ή και καλύτερων– αποτελεσμάτων.

Στο σεξ δεν υπάρχει σενάριο, όμως, γιατί, όσο εσύ θα προσπαθείς να θυμηθείς και να εκτελέσεις σωστά τις ατάκες σου, το κοινό σου –που θα ‘πρεπε να είναι συμπρωταγωνιστής σου– ξενερώνει, και τότε σίγουρα έχεις χάσει στο παιχνίδι σου.