Σε μία σχέση ο ένας απ’ τους δύο γουστάρει πάντα περισσότερο. Πάντα. Αυτό το «περισσότερο», όμως, μπορεί να ‘ναι μια απόσταση ένα τσιγάρο δρόμος ή μια ολάκερη καπνοβιομηχανία παρέα με ένα βυθό αλκοόλ. Αν σου φαίνεται υπερβολή, τότε δεν έχεις βρεθεί απ’ την άλλη μεριά. Αυτή που γουστάρει περισσότερο, με έτη φωτός διαφορά. Αυτή που βρίσκεσαι στο φεγγάρι κι εξομολογείσαι στα αστέρια τη φωτιά που καίει μέσα της, πιο δυνατή κι απ’ τη δική τους. Κι αυτά σε σιχτιρίζουν γιατί τους μιλάς ασταμάτητα για τον άνθρωπό σου. Και μετά ξυπνάς απότομα όταν παραδέχεσαι στον εαυτό σου ότι δεν είσαι εσύ ο άνθρωπος του ανθρώπου σου.  Ω, άνθρωπε, τι σου ‘μελλε να πάθεις!

Και να μάθεις. Ελπίζω. Μη μου πεις ότι δεν είχες καταλάβει τίποτα; Εκτός κι αν ήσουν σε σχέση με οσκαρικό ηθοποιό, διπολικό ή σχιζοφρενή. Που και σε αυτές τις περιπτώσεις, άναψε κάνα κερί που γλύτωσες. Η πρώτη ερώτηση που θέλω να σου κάνεις είναι αν ήσασταν όντως σε σχέση. Το να βρίσκεστε όποτε ο άλλος το αποφασίζει, δεν πιάνεται. Συνήθως είναι επειδή δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει κι εσύ είσαι εκεί. Κι αυτό λέγεται καβάντζα.

Το να κάνετε σεξ συχνά-πυκνά επίσης δεν πιάνεται. Γιατί σε αυτή την περίπτωση μοιράζεται μαζί σου ένα μόνο μέρος του. Κι έχει κι αυτό επίσημη ονομασία. Το λέμε “fuck buddies”. Κι επειδή κάποιες φορές ο διπολικός ή σχιζοφρενής είσαι εσύ που ζεις μια σχέση κατά φαντασία, καλό θα ήταν να αναφέρουμε και το αυτονόητο: Το να κάνετε παρέα δεν είναι σχέση. Δηλαδή είναι αλλά φιλική.

Αν στα παραπάνω μπορείς να απαντήσεις με το χέρι στην καρδιά ότι, ναι, είσαστε σε σχέση, τότε συνέχισε να διαβάζεις μπας κι ανοίξουν τα μάτια σου σε όλα αυτά που αλληθώριζαν για να μην τα παραδεχτείς.

Πρώτα από όλα, υπάρχουν μερικές ξεκάθαρες ενδείξεις. Μετά θα τα ακούσει κι ο άλλος ένα χεράκι, μη νομίζεις. Εσύ, λοιπόν, που είσαι απ’ τη μεριά εκείνου που γουστάρει, βγάλε για λίγο τα ροζ γυαλιά (ή τα μαύρα) και κάτσε να διαβάσεις.

Αν ο άνθρωπός σου διαθέτει ελάχιστο ή μηδενικό χρόνο για εσάς, ενώ εσύ πάντα κάπως καταφέρνεις να χωρέσεις 24 ώρες σε 25, τότε μάλλον δεν είσαι προτεραιότητά του. Ούτε καν στο top 5. Όσο δραστήριο πνεύμα κι αν είναι, αν δεν έχει το χρόνο να μοιραστεί μαζί σου όλα αυτά που έκανε σήμερα, τότε δεν ενδιαφέρεται να ‘σαι ακριβώς μέρος της ζωής του.

Αν οι εκδηλώσεις τρυφερότητας είναι μετρημένες στα δάχτυλα, αν η απάντηση είναι «κι εγώ» κάθε φορά που λες αυτό που αισθάνεσαι, αυτό ίσως και να μην είναι αποτέλεσμα πιο σκληρού και λιγότερο εκδηλωτικού χαρακτήρα. Και τα παλικάρια κλαίνε. Συνήθως σε τουαλέτες για να ξαναφτιάξουν τη μάσκαρα και να μην καταλάβει κανείς τίποτα. Αλλά κλαίνε. Απλώς όχι για εσένα αυτή τη φορά.

Αν σου πει «σε νοιάζομαι», να ξέρεις ότι δεν εννοεί ότι σε αγαπάει. Η απόσταση σε αυτά τα δύο ρήματα είναι όση κι η απόσταση ανάμεσα σε αυτά που νιώθετε ο ένας για τον άλλον.

Τέλος, αν εσύ κάνεις σχέδια για τους δυο σας κι η απάντηση που παίρνεις είναι «θα δούμε», τότε να ξέρεις ότι πιο πιθανό είναι να πατήσεις στο φεγγάρι κυριολεκτικά παρά να δεις τα σχέδιά σου να γίνονται και δικά του. Το «θα δούμε» είναι ο ευγενικός τρόπος να σου πει «όχι».

Εσύ τώρα, ναι, εσύ που λες αυτά τα ευγενικά «όχι». Ήρθε η σειρά σου.

Μπορεί να το ‘χεις δείξει με όλους τους παραπάνω τρόπους κι ακόμα περισσότερους, αλλά πες το κιόλας. Χωρίς ευγένειες. Μία φορά. Ακόμα και ψιθυριστά. «Δεν είμαι ο άνθρωπός σου. Δεν είμαι ερωτευμένος/η. Δε σε αγαπώ όπως εσύ εμένα. Δεν μπορώ να σου δώσω αυτό που θες. Δε θα γίνω ποτέ αυτό που ονειρεύεσαι πως είμαι για εσένα.» Πες το έστω και μία φορά. Τι έχεις να χάσεις; Τον πασατέμπο σου για να περνάει η ώρα; Αν δε νιώθεις ήδη έρωτα για εκείνον τον άνθρωπο, μάλλον δε θα τον νιώσεις ποτέ, ακόμα κι αν το θες. Αν δεν κάνει την καρδιά σου να χοροπηδάει σήμερα, δε θα την κάνει ούτε αύριο. Γι’ αυτό πες το σήμερα.

Αν το ‘χεις δείξει, αν το ‘χεις πει κι ακόμα δεν ακούει, δε βλέπει, τότε μη μένεις εκεί. Φύγε. Και για τους δυο σας, φύγε. Γιατί ο λίγος, τελικά, δεν είναι εκείνος που δεν κατάφερες να αγαπήσεις όπως του αξίζει, όπως κάθε άνθρωπος έχει την ανάγκη να αγαπηθεί. Ο λίγος είσαι εσύ που τον κρατάς μακριά απ’ την επόμενη ευκαιρία του. Την ευκαιρία του να πάρει όσα σου έδωσε. Όσα δε θα μπορούσες να δώσεις εσύ ποτέ.

Ελευθέρωσέ τον κι απελευθερώσου.

 

Συντάκτης: Γιάννα Κατ.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη