«Η Νάντια και η Βάσω είναι μαζί», μου ανακοίνωσε ο Κωνσταντίνος ένα ωραιότατο Σάββατο.
«Εν μέρει φταις και εσύ και ο άλλος», συνέχισε.
Τον κοίταξα αποσβολωμένη. Από πού να το πιάσω όλο αυτό; Πίνω μια γουλιά καφέ μπας και κερδίσω λίγο χρόνο να ανασυνταχτώ. «Κάτσε ρε συ, τι εννοείς μαζί; Και τι σχέση έχω εγώ με τον Βασίλη;».
«Μαζί ρε παιδάκι μου, είναι ζευγάρι, γκέγκε; Και φταις και εσύ όπως και ο Βασίλης για όλο αυτό. Είστε και οι δυο πολύ χειμαδιό με αυτές τις απόψεις, δε σας πειράζει και αυτό τις ενθαρρύνει. Τουλάχιστον τη Νάντια, για την άλλη άστο, είναι χαμένη υπόθεση».
«Μαλάκα πρέπει να κάνουμε κάτι να επιστρέψει η Νάντια από το λεσβιασμό».
Το μάτι μου γυρίζει, η πίεση μου ανεβαίνει και καταλαβαίνω ότι ο καφές δεν αρκεί. Τσίπουρο χρειάζεται η υπόθεση.
«Κάτσε ρε συ Κωνσταντίνε, τι είναι δηλαδή ο λεσβιασμός όπως το λες, γρίπη να της δώσουμε αντιβίωση; Σύνελθε ρε!».
Όπως καταλαβαίνετε, αυτή η συζήτηση δεν οδήγησε πουθενά, η Νάντια και η Βάσω είναι ακόμη μαζί, χτυπημένες από «λεσβιασμό» και ο Κωνσταντίνος εξαφανίστηκε.
Εγώ και ο Βασίλης εξακολουθούμε να ενθαρρύνουμε αυτή την ακατονόμαστη συμπεριφορά ή πειραματισμό ,όπως το χαρακτηρίζουν μερικοί εκεί έξω. Μάλιστα από τότε έχω ακούσει και τα εξής:
«Εντάξει μωρέ η Νάντια δεν είναι και πολύ ωραία γκόμενα οπότε τι περίμενες, λεσβία θα γίνει». «Άρρωστη». «Θα πεθάνουν οι γονείς της έτσι και το μάθουν». «Γιατί ρε συ τις κάνεις παρέα, μήπως είσαι και εσύ κρυφολεσβία;» και άλλα τέτοια κωμικοτραγικά.
Η άγνοια ανθρώπων της γενιάς μου δεν με προβληματίζει, απλώς με εκπλήσσει και συχνά με κάνει και αναζητώ το τσίπουρο και άλλα συναφή αλκοολούχα, ειδικά όταν βρίσκομαι σε παρέες όπου το θέμα συζητείται.
Η εικόνα δύο γυναικών σε ένα κρεβάτι, καναπέ, γυμναστήριο, αυτοκίνητο, μπανιέρα, ντους και όπου αλλού έχουν γυριστεί σκηνές πορνό με δύο γυναίκες, δεν ενοχλεί σχεδόν κανέναν, ειδικά τον Κωνσταντίνο.
Όταν όμως πρόκειται για δυο καθημερινές γυναίκες που ξυπνούν το πρωί αναμαλλιασμένες και τρέχουν στη δουλειά τους όπως όλοι μας, είναι κατευθείαν μια συμπεριφορά παρέκκλισης και προϊόν κοροϊδίας, μειωτικών σχολίων και αυθαίρετων συμπερασμάτων.
Φυσικά, όσο πιο πολύ τεστοστερόνη, τόσο πιο μειωτικά τα σχόλια.
Το 40% των γυναικών παραδέχεται ότι έχει φαντασιώσεις με άλλες γυναίκες είτε παρέα με τον σύντροφο τους, είτε γενικά σα μια εμπειρία. Υπάρχει και ένα 37% ανδρών που παραδέχεται φαντασιώσεις με κάποιον άνδρα. Οι περισσότερες από αυτές τις παραδοχές είναι συχνά αυτό: φαντασιώσεις. Σας εκπλήσσει; Εμένα πάλι όχι. Η φαντασία, ο πειραματισμός και οι φαντασιώσεις όταν εμπιστεύεσαι τον σύντροφο σου είναι απαραίτητες. Ας αποενοχοποιηθούμε λιγάκι.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Ένα 16% γυναικών που παραδέχεται ότι θα πειραματιζόταν με άλλες γυναίκες και ένα 8-10% ανδρών που θα πειραματιζόταν με κάποιον άλλο άνδρα. Από αυτά τα ποσοστά, το 4% σε κάθε ομάδα δηλώνει ότι έχει αποκλειστικά και μόνο προτιμήσεις προς το ίδιο φύλο. Χα!
Η Νάντια δεν πειραματίζεται, ούτε της την έδωσε κάποια μέρα να «φάει γρασίδι», να γίνει «τζιβιτζιλού», «μπιφτεκού», ούτε απλά γουστάρει να δοκιμάσει και το «τριβίδι» γιατί ρε αδερφέ βαρέθηκε τους γκόμενους.
H απόφαση της ήταν μια συνειδητή επιλογή που η αποδοχή της την βασάνιζε χρόνια.
Η σεξουαλική της προτίμηση αφορούσε περισσότερο τον άνθρωπο παρά το φύλο.
Την παραδέχτηκα και την παραδέχομαι γιατί είχε τα αρχίδια να ακολουθήσει αυτό που πραγματικά ήθελε χωρίς διαχωρισμούς και κομπλεξισμούς και κυρίως με πολύ σεβασμό στη σύντροφό της.
Η καθημερινότητά τους είναι δύσκολη. Είναι ένας συνεχής αγώνας υπεράσπισης της μη αρρώστιας τους, της φυσιολογικότητας τους, της ανάγκης τους να εκφραστούν όπως γουστάρουν. Έχασαν φίλους, συγγενείς και δουλειές.
Δεν ξέρω αν κάποιος χρειάζεται μια προσωπική εμπειρία για να δει και την άλλη πλευρά. Ή γιατί κάποιος να χρειάζεται την προσωπική εμπειρία για να το καταλάβει όλο αυτό.
Ξέρω όμως το εξής: αν υπάρχει κάποια Νάντια στη ζωή σας, μείνετε εκεί.
