Μια πρόταση για φτηνότερες διαδρομές με ταξί τα βράδια Παρασκευής, Σαββάτου και Κυριακής πυροδότησε κάτι περισσότερο από διάλογο και προκάλεσε καταιγίδα αντιδράσεων. Ο αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών, Κωνσταντίνος Κυρανάκης, πρότεινε να επιδοτείται το κόμιστρο των ταξί τις μέρες που ο κόσμος «βγαίνει, πίνει και διασκεδάζει», ώστε να μειωθούν τα τροχαία από οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ. Το σκεπτικό απλό: αν είναι πιο φτηνό το ταξί, ίσως ο κόσμος αφήσει το αυτοκίνητο και πάει σπίτι του ασφαλής.
Η αντίδραση όμως από την πλευρά των επαγγελματιών ήταν κάθε άλλο παρά θετική. Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Ιδιοκτητών Ταξί Αττικής, Θύμιος Λυμπερόπουλος, δε μάσησε τα λόγια του: «Θέλει να επιδοτεί και να προωθεί το αλκοόλ στους νέους; Αν είναι δυνατόν!» δήλωσε σε ραδιοφωνική του παρέμβαση, κατηγορώντας τον υπουργό για «γελοιοποίηση της λέξης επιδότηση» και χαρακτηρίζοντας την πρόταση «κακή και βρώμικη». Παράλληλα, ανακοίνωσε 48ωρη απεργία ταξί μέσα στην εβδομάδα ως απάντηση.
Ο Κυρανάκης, από την πλευρά του, όχι μόνο δεν ανακάλεσε, αλλά επανήλθε πιο αποφασισμένος και πιο εκνευρισμένος. «Αυτοί που γελάνε, να πάνε στα επείγοντα να τους κοπεί το γέλιο», δήλωσε στο OPEN. Ο στόχος, όπως επιμένει, είναι ξεκάθαρος: να μη βρίσκεται κανείς πίσω από το τιμόνι όταν έχει πιει. Ο αναπληρωτής υπουργός, όμως, αδυνατώντας να απαντήσει πειστικά για το πώς θα εφαρμοστεί η μείωση χωρίς να θίγονται οι οδηγοί, πρότεινε ένα ειδικό ταμείο, που θα χρηματοδοτείται από πρόστιμα τροχαίας και παραβάσεις που καταγράφουν οι κάμερες. Δηλαδή, ένα υποθετικό ταμείο για μια υποθετική επιδότηση. Και εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση πετάει στον δρόμο επαγγελματίες, χωρίς καμία σοβαρή πρόβλεψη.
Η κυβέρνηση, πάντως, δείχνει να κρατά αποστάσεις. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, ξεκαθάρισε: «Δε θα επιδοτείται κάποιος για να πίνει». Όπως είπε, ήταν μια «σκέψη» που δε θα προχωρήσει. Αντίθετα, επέμεινε ότι το σημαντικό είναι να προωθείται το μήνυμα «Μην οδηγείς – Άσε το αυτοκίνητο ή βρες κάποιον νηφάλιο να οδηγήσει».
Η κόντρα πήρε και προσωπική χροιά, με τον Κυρανάκη να πετάει το γάντι στον πρόεδρο του ΣΑΤΑ: «Ο Λυμπερόπουλος είναι άλλη ιστορία. Εγώ κάνω διάλογο με την ομοσπονδία». Κάπου ανάμεσα στην πρόθεση για πρόληψη και στην επιβίωση ενός επαγγελματικού κλάδου, η δημόσια συζήτηση ξέφυγε από το θέμα: την ασφάλεια στους δρόμους. Το ερώτημα παραμένει —μπορούμε να συνδυάσουμε πρόληψη χωρίς να συγκρουστούμε με κάθε λογής συμφέρον;
Ίσως, πριν σηκώσουμε όλοι τους τόνους, να θυμηθούμε: τα τροχαία από μεθυσμένους οδηγούς δε «λυγίζουν» ούτε από επιδοτήσεις ούτε από απεργίες. Θέλουν πολιτική βούληση, συλλογική ευθύνη και λιγότερο εγωισμό. Με ή χωρίς φτηνά ταξί.
