Άκου τώρα ένα μυστικό: Όταν μιλάς με ένα ζευγάρι και ρωτήσεις τους συντρόφους «Πώς γνωριστήκατε εσείς οι δύο;»και τότε τους δεις με χαμόγελο και διάθεση να σου εξηγούν, πώς γνωρίστηκαν και πώς ήρθαν κοντά σταδιακά, τότε να ξέρεις ότι κάτι δυνατό υπάρχει ακόμα σε αυτή τη σχέση, σημαίνει ότι υπάρχει ακόμα πάθος στη σχέση τους και ότι πολλά ακόμα μπορούν να φτιάξουν μεταξύ τους. Όταν όμως δεις τους συντρόφους να είναι κάπως απαθείς και αδιάφοροι στην ερώτησή σου και η απάντηση που παίρνεις είναι του στιλ «Ε, μέσω κοινής παρέας, ε μια μέρα συναντηθήκαμε τυχαία σε ένα σεμινάριο» και δεν υπάρχει διάθεση για υπερανάλυση και αναβίωση αυτής της πρώτης γνωριμίας και επαφής, τότε τα πράγματα μάλλον δεν είναι και πολύ καλά ανάμεσα σε αυτό το ζευγάρι.

Πάμε, λοιπόν, να δούμε σε ποια επίπεδα μπορεί να φτάσει η σχέση μας, αν δεν τη φροντίζουμε, αν δεν την αναζωογονούμε, αν δεν αντιμετωπίζουμε με σεβασμό και ειλικρίνεια τον σύντροφό μας και εν τέλει, τον ίδιο μας τον εαυτό.

Όπως θα έχεις δει κι εσύ βέβαια, στην αρχή μιας σχέσης, όλοι είμαστε κατενθουσιασμένοι και σχεδόν μαγεμένοι απ’ αυτό το πρωτόγνωρο συναίσθημα που βιώνουμε, σε τέτοιο βαθμό που όλα μας φαίνονται υπέροχα και -σχεδόν- τέλεια πάνω σε αυτόν τον νέο άνθρωπο που έχει μπει στη ζωή μας. Πιάνουμε τον εαυτό μας να κάνει αβίαστα και χωρίς δεύτερη σκέψη για το ταίρι μας, είμαστε διατεθειμένοι να κουραστούμε, να ξεβολευτούμε. Ξενυχτάμε μερόνυχτα, επιδιώκοντας να περάσουμε με αυτόν τον άνθρωπο όσες παραπάνω ώρες γίνεται και αδιαφορούμε για το πώς θα πάμε την επομένη στη δουλειά, αν προλάβουμε την πρώτη ώρα στη σχολή ή αν τελικά προλάβουμε εκείνες τις πρωινές εκκρεμότητες που εδώ και καιρό τις αναβάλλουμε ξανά και ξανά. Μέχρι που το σκηνικό αρχίζει και χαλάει.

Κι όσο κι αν παραμέριζες τα όποια ελαττώματα, τώρα όλα αυτά μοιάζουν στα μάτια σου ενοχλητικά! Αρνείσαι να δεχτείς όλη αυτή την αταξία, αρνείσαι να δεχτείς  ότι ο σύντροφό σου (τελικά) έχει και κάποια «ελαττωματάκια», που μόνο μικρά και αμελητέα δεν είναι πλέον για σένα. Ενώ λοιπόν ενοχλείσαι από πράγματα -είτε μικρά είτε μεγάλα- εσύ δεν τους δίνεις ιδιαίτερη βάση, θεωρώντας ότι εσύ είσαι ο περίεργος της σχέσης κι ελπίζοντας πως ίσως δε θα επαναληφθούν τέτοιες συμπεριφορές στο μέλλον. Και τι γίνεται μετά; Tα κρατάς όλα αυτά σαν ανάμνηση, δεν τα εκφράζεις και δεν τα επικοινωνείς με τον σύντροφό σου. Και βέβαια, ο χρόνος περνάει, παρατηρείς να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά αυτές οι καταστάσεις που σε στενοχωρούν και εσύ αρχίζεις να χτίζεις μέσα σου μια «Αντίσταση», γιατί δυσανασχετείς με τη συμπεριφορά του, αλλά συνεχίζεις να μην εξωτερικεύεις τίποτα.

Έτσι, περνάει ο χρόνος, η ενοχλητική συμπεριφορά συνεχίζεται κι εσύ βράζεις σαν καζάνι με νερό καλά κλεισμένο μέσα στην κατσαρόλα. Έρχεται τώρα το δεύτερο επίπεδο της σχέσης, αυτό της «Απέχθειας». Τώρα μιλάμε για την περίοδο που με το που δεις αυτή την ενοχλητική συμπεριφορά του συντρόφου σου, αρχίζεις να διαμαρτύρεσαι. Στο επίπεδο αυτό, δυστυχώς έφτασες, γιατί όταν πρωτοείδες να γίνεται, αυτό που τώρα τόσο σε ενοχλεί, δε μίλησες ποτέ ανοιχτά.

Και δε σταματάμε βέβαια εδώ. Οι δύο σύντροφοι ολοένα κι εκνευρίζονται περισσότερο ο ένας με τον άλλον, θυμώνουν, φωνάζουν, θα τους δεις ακόμη και να ουρλιάζουν! Έχουν πλέον αφήσει στην άκρη το κομμάτι της επικοινωνίας και με την παραμικρή αφορμή, επιτίθεται ο ένας στον άλλον. Ο άνθρωπος που έχει απέναντί του (ο ένας σύντροφος), συχνά στο μυαλό του, έχει πάρει τον τίτλο του αντιπάλου, είναι το κόκκινο πανί, πάνω στο οποίο θα εκτονώσει όλα όσα συγκρατούσε τον τελευταίο καιρό. Εδώ μιλάμε για το στάδιο της «Απόρριψης», ένα στάδιο στο οποίο δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι χωρίζουν, είναι σε απόγνωση, δεν ξέρουν από πού να το πιάσουν.

Και είναι βέβαια και το τελευταίο και χειρότερο στάδιο, αυτό της «Απάθειας». Εδώ το ζευγάρι έχει ξεπεράσει τα νεύρα του και το θυμό του, έχει σταματήσει να ουρλιάζει. Ωστόσο, δεν αισθάνεσαι κανείς μέσα του, τίποτα, η σχέση δεν αναπνέει πια. Στην καλύτερη, να αποτελεί ο ένας έναν καλό φίλο του άλλου, αλλά τι να το κάνεις όταν έχει επέλθει η πλήρης ακινητοποίηση του μεταξύ τους ερωτισμού; Θα τα δεις αυτά τα ζευγάρια να βγαίνουν έξω για φαγητό, τρώγοντας ήσυχα, ο καθένας προσηλωμένος πάνω από το πιάτο του. Δε θα ανταλλάξουν βλέμματα, δε θα ανταλλάξουν την παραμικρή κουβέντα. Δεν καβγαδίζουν ποτέ και συχνά είναι και πολύ ευγενικοί ο ένας με τον άλλον. Καμιά φορά  μπορεί και να μας ξεγελάσουν και να νομίζουμε ότι το πάνε καλά, αλλά οι αγαπημένοι μας ψυχολόγοι εδώ θα διαφωνήσουν. Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για μια τέτοια σχέση και για να σωθεί θέλει τιτάνιες προσπάθειες και από τις δύο πλευρές, πριν αναλάβουν τα ηνία οι δικηγόροι.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν όλοι μας ότι όταν επικοινωνούμε σωστά, άμεσα και ειλικρινά με τον αγαπημένο μας εξ’ αρχής, δε θα  φτάσουμε σε αυτά τα προβληματικά τέσσερα «Α» της σχέσης. Μοιραστείτε τις σκέψεις σας, τους ενδοιασμούς σας, τη χαρά σας και τον ενθουσιασμό σας για τη ζωή και για το ταίρι σας. Ξεδιπλώστε τον εαυτό σας στην ακουαρέλα της καθημερινόητάς σας και θα δείτε τη σχέση σας να απογειώνεται, να έχει διάρκεια, να παραμένει βιώσιμη και αξιοζήλευτη, όσα χρόνια κι αν περάσουν!

 

 

Συντάκτης: Ειρήνη Μακρινού
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου