Κλείνεις βαλίτσα, έχεις ήδη κάνει check-in τα εισιτήριά σου και κατευθύνεσαι στο αεροδρόμιο. Καθώς φτάνεις δυο ώρες πριν την αναχώρηση της πτήσης σου κάνεις τα πάντα λίγο πριν αυτή πραγματοποιηθεί. Πίνεις καφέ, τρως, δοκιμάζεις κολόνιες και οτιδήποτε άλλο σου κάνει κέφι μέχρι να φτάσει η ώρα. Η ώρα για να οδεύσεις σιγά-σιγά στο διάδρομο ελέγχου και να επιβιβαστείς στο αεροπλάνο. Τελειώνεις με συνοπτικές διαδικασίες τον έλεγχο και φτάνει η στιγμή που κάθεσαι στη θέση σου. Προσδένεσαι με τη ζώνη ασφαλείας και απογειώνεσαι.

Εκείνο το λεπτό, εκείνη η στιγμή και γενικότερα η όλη διάρκεια του ταξιδιού πόσο απολαυστική είναι; Απομακρύνεσαι αργά-αργά απ’ το μέρος που βρισκόσουν και ανεβαίνοντας αρχίζεις να το βλέπεις να μικραίνει όλο και πιο πολύ. Σαν μια μικρή κουκκίδα στο χάρτη. Ώσπου, αυτή η κουκκίδα εξαφανίζεται τελείως και βρίσκεσαι πια στα σύννεφα.

Βρίσκεσαι κυριολεκτικά στον ουρανό και πετάς. Αν κάθεσαι δε και δίπλα στο παράθυρο, τότε κουνάς και τα φτερά σου πάνω-κάτω πιο έντονα. Και αυτό είναι κιόλας. Όταν ταξιδεύουμε με αεροπλάνο πετάμε στ’ αλήθεια. Δίνουμε αυτόματα και ανεξήγητα δύναμη στο σώμα μας και στην ψυχή μας. Είμαστε κυρίαρχοι και αισθανόμαστε σαν μικροί Θεοί, που μπορούν να ελέγξουν τον κόσμο από ψηλά. Έναν κόσμο που νομίζουμε πως μπορούμε να τον αλλάξουμε κιόλας από ‘κει που βρισκόμαστε.

Γιατί το αεροπλάνο δεν είναι ένα απλό μεταφορικό μέσο που το επιλέγουμε επειδή είναι πολύ γρήγορο, άνετο και ξεκούραστο. Δεν είναι μόνο ένα μέσο, το οποίο μας κάνει να γλιτώσουμε την ταλαιπωρία ενός πολύωρου ταξιδιού. Το αεροπλάνο είναι ένα μέσο που μας δίνει την αίσθηση της ελευθερίας. Μας απομακρύνει απ΄τη γη και μας τοποθετεί στον ουρανό. Μας χωρίζει απ’ αυτά που μας πονάνε και μας κάνει να αναθεωρούμε.

Αν έχεις ταξιδέψει έστω και μια φορά με αυτόν τον «ουράνιο δυναμίτη» δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχεις συλλογιστεί, να μην έχεις προβεί στην ανασκόπηση του εαυτού σου αλλά και γενικότερα του κόσμου ολόκληρου. Σίγουρα έχεις αντιληφθεί και έχεις πει μέσα σου πόσο μικροί είμαστε οι άνθρωποι τελικά και πόσο μικρός είναι και ο κοσμάκης που ζούμε.

Από ψηλά όλα μοιάζουν ασήμαντα και μικροσκοπικά. Καθημερινά φορτώνουμε το μυαλό μας με άγχη και προβληματισμούς και εν τέλει μια στιγμή ή ακόμα και μια ώρα αρκεί για να αλλάξουμε την κοσμοθεωρία μας.

Αυτό φανερώνει και τη μαγεία που κρύβει ένα ταξίδι με αεροπλάνο και η διάρκεια μιας πτήσης. Μια πτήση αρκεί για να αισθανθούμε απαλλαγμένοι από σκοτούρες. Μια πτήση αρκεί για να μη σκεφτόμαστε αρνητικά. Μια πτήση αρκεί για να μη μας ενδιαφέρει πότε θα φτάσουμε στον προορισμό μας, αφού εκείνη την ώρα έχουμε μεταφερθεί σ’ έναν άλλο προορισμό χωρίς όνομα.

Βρισκόμαστε στη γοητεία του αγνώστου και του αβέβαιου.  Στην ομορφιά που έχουν τα σύννεφα και δεν μπορούμε να την αισθανθούμε όταν πατάμε στο έδαφος. Στη λάμψη και στο απέραντο γαλάζιο τ’ ουρανού που δεν μπορούμε να αγγίξουμε.

Στο αεροπλάνο, λοιπόν, τα αγγίζουμε όλα αυτά. Αλλά αγγίζουμε και οτιδήποτε άλλο τυγχάνει να μοιάζει άπιαστο σ’ εμάς. Γιατί αυτό το μέσο μεταφοράς διαφέρει από τ’ άλλα. Το αεροπλάνο έχει να κάνει με το συναίσθημα. Με αυτό δεν ταξιδεύεις απλώς, αλλά νιώθεις.

Νιώθεις, όσο κι αν είναι οξύμωρο, ασφαλής. Νιώθεις έτοιμος να αντιμετωπίσεις τα πάντα μόλις κατέβεις απ’ αυτό. Γιατί έχεις παρατηρήσει πως όλοι είμαστε πολύ μικροί. Αυτόματα σου φεύγει η θλίψη και ενδεχομένως ο οποιοσδήποτε φόβος. Σου γεννάται μια απρόσμενη και ανέλπιστη αισιοδοξία. Αποζητάς περισσότερο τον ήλιο, καθώς έχεις έρθει πια τόσο κοντά του.

Όμως, ακόμη κι αν ταξιδεύεις με βροχή και καταιγίδα, τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει την αίσθηση που σου δίνει η εμπειρία του αεροπλάνου. Αναζωογόνηση, φρεσκάδα, απόσταση απ’ τα καθιερωμένα. Δε βλέπεις το έδαφος αλλά το κενό.

Μπορεί να είναι και απ’ τις λίγες φορές που βρίσκεσαι σε κενό και το απολαμβάνεις. Καθ’ ότι το κενό έχει την ικανότητα να σε γεμίσει. Να σε γεμίσει με καθαρό αέρα και ουσιαστικές σκέψεις.

Σκέψεις του τύπου πως πρέπει να ζεις τη στιγμή ό,τι κι αν σου συμβαίνει. Στο αεροπλάνο μια τέτοια σκέψη δεν είναι μόνο σκέψη. Σου δημιουργείται η επιθυμία να την κάνεις και πράξη. Και ίσως αυτό είναι το πιο σημαντικό και δυνατό του στοιχείο. Να σε κάνει να θέλεις να ζήσεις το τώρα χωρίς να σχεδιάζεις το αύριο.

Να σε κάνει να μη θέλεις να φτάσεις εκεί που πηγαίνεις και τι θα συναντήσεις. Αρκεί να διανύσεις τη διαδρομή. Το αεροπλάνο είναι η προσωποποίηση της έκφρασης «σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι». Δέσε σφιχτά τη ζώνη σου, κλείσε τα μάτια σου και απόλαυσε το κενό.

Ένα κενό που μπορεί να συμπληρώσει τα δικά σου κενά με απόλυτη αρμονία. Let’s fly away!

Συντάκτης: Χρύσα Μπόικου
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή