Δώσ’ τα μου όλα ή το απόλυτο τίποτα κι εγώ δε θα σου θυμώσω. Αν όμως μου δώσεις λίγο, τότε υπόσχομαι να μη σε συγχωρήσω ποτέ. Γιατί έτσι μειώνεις το απόλυτο που νιώθω εγώ. Κι αυτό δεν το δέχομαι. Δε θα χαλάσεις εσύ το πιο όμορφο συναίσθημα στο κόσμο.

Γιατί ο έρωτας είναι όμορφο πράγμα. Κατακλύζει κάθε σου σκέψη, σε κάνει να βλέπεις τον κόσμο με άλλο μάτι. Τα τραγούδια που ακούς νιώθεις πως έχουν γραφτεί για σένα, ταυτίζεσαι μαζί τους. Ε, δεν ανήκει σ’ όλο αυτό η μετριότητα.

Τη στάση αυτή υιοθετεί η Μαρίζα Ρίζου με το «Όλα ή τίποτα»:

«όλα η τίποτα καλέ μου

δε θέλω μετριότητες

δε θέλω «θέλω και δε θέλω»

δε θέλω λίγο να με θες»

Θέλει πολλή εσωτερική δουλειά η υιοθέτηση της στάσης αυτής. Γιατί βασικό είναι ν’ αγαπήσεις τον εαυτό σου και να έχεις επίγνωση πως αυτό που σου αξίζει είναι το απόλυτο. Τι νόημα έχει να καταναλωνόμαστε σε χαζούς έρωτες που δεν έχουν να μας προσφέρουν τίποτα το ιδιαίτερο; Κανένα. Συμβιβαζόμαστε καθημερινά σε τόσους τομείς της ζωής μας. Ε, όχι ρε φίλε, είναι ανεπίτρεπτο να το κάνουμε και στον έρωτα.

Ας είμαστε ονειροπόλοι και ρομαντικοί. Ας αφήσουμε τη ζωή μας να μοιάζει με ταινία. Ας βάλουμε εισιτήριο με αμοιβή την άφεση στο συναίσθημα. Να ερωτευτούμε, να κάνουμε έρωτα, να τσακωθούμε, ν’ αγκαλιαστούμε, να κλάψουμε, να χωρίσουμε, να πέσουμε στα πατώματα. Κι όλα αυτά στο ζενίθ τους. Άλλωστε, τι θα εξιστορούμε στα νιάτα όταν ασπρίσουν τα μαλλιά μας αν όχι ιστορίες για γκομενάκια;

Κι αν δεν είναι διατεθειμένοι να μας δώσουν το απόλυτο; Ε και σ’ αυτό απαντά το τραγούδι.

«κι αν δε μπορείς, φύγε απ’ τη μέση

να έρθει επιτέλους το καλό»

 

 

Έτσι κι αλλιώς αν δεν αποχωρίσει το μέτριο από τη ζωή σου, δε θα έχεις ποτέ χώρο για τίποτα πέρα απ’ αυτό. Διότι συμβιβασμός μία, συμβιβασμός δύο, κάποτε θα γίνει αυτό το σύνηθες (το μέτριο) και το ζητούμενο (το απόλυτο) θα μείνει σαν σχέδιο που ήταν πραγματικά πολύ φιλόδοξο μα δε βρέθηκε κανείς γενναίος να το τολμήσει.

«Αν θες μαζί να περπατάμε, έλα

δίπλα μου έλα

δε σε τραβάω δε με τραβάς

κι όταν φοβάσαι γέλα.»

Ας βρούμε κάποιον να περπατά δίπλα μας και να μη δειλιάζει. Να γελά όταν φοβάται και να μην τρέχει να κρυφτεί. Οι άνθρωποι που φοβούνται να δοθούν ολοκληρωτικά είναι άτομα που έχουν άλυτα θέματα και κανείς δεν μπορεί να τους βοηθήσει να τα λύσουν, αν δεν αποφασίσουν μόνοι τους να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Είναι άτομα μη διαθέσιμα για επικοινωνία. Κι όσο κι αν πιστεύεις πως μπορείς να τους βοηθήσεις, όσο κι αν θέλεις, δεν μπορείς. Και δεν είναι δίκαιο ούτε για σένα να προσπαθείς ούτε για εκείνους να πιέζονται να σου δώσουν κάτι που δεν τους βγαίνει.

Οι στίχοι αυτού του τραγουδιού εμπνέουν όσους έχουν δοθεί σε λάθος άτομα να θέσουν νέα όρια στις σχέσεις τους και να ψάξουν να βρουν αυτό που πραγματικά τους ταιριάζει. Να μη χάνουν την ελπίδα για έναν ιδανικό έρωτα και να ζουν απορρίπτοντας κάθε τι λιγότερο. Οπότε άκου τη Μαρίζα, μιας και ντύνει η ίδια το τραγούδι αυτό με μουσική, στίχο και φωνή και ψάξε να βρεις αυτό που σου ταιριάζει. Τίποτα λιγότερο.

Συντάκτης: Χριστιάνα Ανδρέου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου