Τα social media έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας κι ένα απ’ τα κορυφαία στην παρούσα φάση φαίνεται να είναι το Instagram. Οι περισσότεροι έχουν λογαριασμό και χρησιμοποιούν την εφαρμογή σε καθημερινή βάση. Είναι ένα μέσο που δίνει τη δυνατότητα ν’ ανακαλύψει κανείς ανθρώπους και νέες εικόνες. Όμως, η χρήση του, ταυτόχρονα με τη δημοφιλία του έχει αλλάξει κι έχει αποκτήσει άλλη διάσταση. Τα follow και τα likes είναι αναπόσπαστο κομμάτι ακόμη και της επαγγελματικής καριέρας κάποιου. είναι τεράστιο μέσο επιρροής και παράθυρο στις προσωπικότητες. Και με τις σχέσεις τι γίνεται;

Ίσως ο κόσμος των σόσιαλ να μην πηγαίνει πακέτο με την εμπιστοσύνη. Όχι βέβαια ότι οι σχέσεις είναι βουτηγμένες σε αυτή, όσο κι αν θέλουμε να προσπαθούμε για το αντίθετο. Όμως η διαρκής έκθεση όλων των προσωπικών στιγμών και πληροφοριών φτιάχνει μια βιτρίνα που μπορεί να χαζέψει όποιος επιθυμεί, ακόμη και να κάνει καμιά ερώτηση στο «κατάστημα» κι αυτό καμιά φορά -αν και δίκαιο- είναι δύσκολο να το παρακολουθείς να συμβαίνει. Πώς διαχειρίζεται κάνεις μια τέτοια κατάσταση, όταν δηλαδή τα likes και follow σε άλλους χρήστες φτάσουν να γίνουν θέμα της ίδιας της σχέσης;

Το πρώτο σκαλοπάτι αφορά στο κατά πόσο έχει κανείς δικαίωμα να το κάνει θέμα. Στα πρώτα ένα-δυο στοχευμένα likes, ίσως αποφασίσει να το αφήσει να περάσει, αλλά αν έχουν πέσει στην αντίληψή του και μηνύματα; Τότε τα πράγματα δυσκολεύουν και η ψυχραιμία αρχίζει να χάνεται. Και πάλι όμως, είναι το ίδιο με το να πεις “με ενοχλεί να φλερτάρεις άλλους ανθρώπους”; Με δυο λόγια είναι φλερτ ή μια κανονικότητα που δεν έχουμε μάθει να συμπεριλαμβάνουμε στα νέα δεδομένα της σχέσης; Ακόμα κι αν πρόκειται γι’ αθώα μηνύματα, δεν παύουν να τριγυρίζουν στο μυαλό και να ενισχύουν τις αμφιβολίες, όμως είναι θέμα προσωπικό, ας συμφωνήσουμε σε αυτό. Πώς μπορεί να είναι κανείς σίγουρος μετά ότι δε θα προχωρήσει σε κάτι παραπάνω κι αν αποτελεί δείγμα μιας γενικότερης στάσης απέναντι στην αποκλειστικότητα, εκεί είναι το θέμα.

Τα σύγχρονα ζευγάρια χωρίζουν και μαλώνουν πολύ συχνά για τέτοιου είδους θέματα. Εν μέρει, μια αντίδραση είναι δικαιολογημένη και βασίζεται σε στοιχεία που βλέπει κανείς- άρα είναι απτά, όμως ο χωρισμός για έναν τέτοιο λόγο παραμένει ακραία εκδήλωση ζήλιας. Δεν είναι ό,τι καλύτερο να δεις μηνύματα με κάποιον άλλον ή likes σε προφίλ αγνώστων. Όμως, ο χωρισμός είναι σπασμωδική κίνηση γιατί παραμένει στα πλαίσια του πλατωνικού. Σαφώς και παίζει ρόλο το είδος της επικοινωνίας· εφόσον πρόκειται για μια μη αποδεκτή συμπεριφορά, πρέπει να συζητηθεί και να βρεθεί μια κοινή γραμμή. Κανείς δεν πρέπει να βιαστεί και να βγάλει βιαστικά συμπεράσματα, όμως. Απ’ την άλλη, θίγεται και το θέμα της εμπιστοσύνης. Αν χαθεί, είναι σχεδόν ακατόρθωτο να κερδηθεί ξανά. Κι είναι τουλάχιστον δύσκολο να είσαι σε μια σχέση που φοβάσαι το κινητό του άλλου.

Ακόμη και ο πιο δυνατός έρωτας μπορεί να επηρεαστεί αρνητικά σε μεγάλο βαθμό απ’ την επήρεια του Instagram- είναι εφικτό και να καταστραφεί ολοσχερώς. Όρια και να κατεβάζουμε τα πράγματα στην πραγματικότητα, αυτά είναι τα δυο βασικά μέτρα που μπορεί κανείς να πάρει. Ο σκοπός δεν είναι να ψάχνει κανένας τον λογαριασμό του άλλου, αλλά ούτε και να κυνηγάει φαντάσματα. Είναι κάτι που φθείρει από τον μύθο που διατηρείς για τη σχέση σου μέχρι και το επίπεδο το δικό σου. Το χειρότερο είναι ότι μπαίνει κανείς στη διαδικασία της σύγκρισης με κάποιον άλλο χρήστη- άρα και περσόνα που προβάλει, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος για να γίνει αυτό. Κι ως αποτέλεσμα κάνει κακό στον ίδιο του τον εαυτό.

Άλλωστε ας μην ξεχνάμε το εξής. Είναι μια βιτρίνα που μόνοι μας έχουμε επιλέξει να βρίσκεται σε κοινή θέα. Κι ας μη γελιόμαστε, δεν είναι όλα ρεαλιστικά, όσα λέμε και δείχνουμε στο insta. Άρα ας χαλαρώσουμε αν λέγεται και τίποτα. Άλλωστε, αν το σκεφτείς και πιο έξυπνα, αυτός είναι κι ο πιο έξυπνος τρόπος να μη λέγεται.

 

Συντάκτης: Μελίνα Κοσμίδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου