Ξυπνάς λοιπόν ένα πρωί και αντικρίζεις δίπλα σου έναν ψηλό μελαχρινό, στην περίπτωση που ανήκεις στο γυναικείο φύλο. Στην περίπτωση που ανήκεις στο αντρικό, συναντάς αντίστοιχα μια ψηλή ξανθιά. Και τι κάνεις; Το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι «Οκ, βάσανα τέλος, βρήκα τον άνθρωπο μου!». Καλά, αλήθεια τώρα; Τόσο απλό νομίζεις ότι είναι;
Φυσικά και δεν είναι τόσο απλό. Φυσικά και ένα καλό κρεβάτι δεν αρκεί για να θεωρήσεις κάποιον «τον άνθρωπό σου». Για την ακρίβεια, θα πρέπει να περάσει από 40 κύματα μια σχέση για να θεωρηθεί «το άλλο σου μισό». Όπου 40 κύματα βλέπε και θυσίες. Πολλές θυσίες. Εντάξει δεν είπαμε να γίνει και sequel του Κάιν και του Άβελ. Αλλά σίγουρα θα θυσιάσεις πολλά πράγματα, πολλές επιθυμίες και θα προσποιηθείς κι ένα ολικό delete του παρελθόντος σου.
Αλλά ας μιλήσουμε καλύτερα με παραδείγματα. Ας αρχίσουμε απ’ τα απλά. Από αυτούς τους μικρούς συμβιβασμούς που όλοι κάνουμε όταν βρισκόμαστε σε σχέση. Του τύπου θα παρακολουθήσεις έστω μία ταινία που δεν ανταποκρίνεται καθόλου στα γούστα σου. Θα ακολουθήσεις την καλή σου έστω μία φορά στα μπουζούκια ενώ εσύ είσαι τύπος του head banging. Και άλλα πολλά τέτοια ευχάριστα διαλείμματα που θα σε βγάλουν απ’ την καθημερινότητά σου με σκοπό να μοιραστείς γούστα κι επιθυμίες. Αυτά είναι τα απλά.
Έφτασε η ώρα να περάσουμε στα πιο σημαντικά και επώδυνα. Όπως καταλαβαίνεις, η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο. Αν δεν καπνίζεις, αλκοόλ οπωσδήποτε. Αν είσαι γενικότερα της υγιεινής διατροφής, ένα smoothie, βρε αδερφέ. Τα πράγματα πάντως σοβαρεύουν. Ας υποθέσουμε λοιπόν πως όλα βαίνουν καλώς, είσαι πολύ ερωτευμένος και κυρίως ευτυχισμένος. Αλλά… Η μαμά δεν εγκρίνει. Και για να μη βιαστεί κανείς να με κακολογήσει ότι έχω απωθημένα με την πεθερά μου, θα σας προλάβω και θα σας ενημερώσω ότι αναφέρομαι στη δική σας μαμά. Πόσοι από εσάς είναι διατεθειμένοι να «διαγράψουν» γονείς, αδέρφια, οικογένεια γενικότερα για χάρη μιας σχέσης; Και πάλι θα σας προλάβω και θα σας πω πως μόνο το 2%-5% θα έκανε μια τόσο μεγάλη θυσία.
Και θα το τεκμηριώσω κιόλας. Σαφώς και το πρώτο πράγμα που περνάει απ’ το μυαλό όλων μας είναι ότι δεν πρόκειται ποτέ να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα την οικογένειά μας για χάρη μιας γκόμενας/γκόμενου. Η οικογένεια είναι ιερό πράγμα, αυτοί οι άνθρωποι θυσιάστηκαν για να μας φέρουν στον κόσμο και μπούρου μπούρου. Ναι σίγουρα είναι ιερό πράγμα, αλλά ξέρω πολύ καλά τι συνειρμό κάνει το μυαλουδάκι σου στη σκέψη «μαμά τέλος». Τέλος καθαρά ρουχαλάκια, τέλος κολαρισμένα πουκαμισάκια, τέλος ζεστό φαγάκι απευθείας σερβιρισμένο μόλις ακουστεί το κλειδί στην πόρτα κι άλλα πολλά τέτοια που συνηθίζουν να κάνουν όλες ή σχεδόν όλες οι μανούλες ανά τον κόσμο.
Ξέρεις τι δύναμη ψυχής θέλει για να πεις αυτό το τέλος; Για να μην ξανασηκώσεις το ακουστικό; Για να μην τρέξεις εκεί στο πρώτο πρόβλημα που θα σου παρουσιαστεί; Μεγάλη! Δεν είναι ένας φίλος που τσακωθήκατε, δεν είναι μια σχέση που τελείωσε. Είναι γονιός, που σημαίνει η καθημερινότητά σου. Κι αν ανήκεις σ’ αυτό το ελάχιστο ποσοστό που θα βάλει πάνω απ’ όλους κι απ’ όλα τη σχέση του από εμένα δέχεσαι συγχαρητήρια.
Ξέρεις πόσες φορές θα κλάψεις πάνω από ένα νεκρό ακουστικό; Πόσες φορές θα κρατηθείς να μη σχηματίσεις τον αριθμό του σταθερού του; Πόσες φορές θα οδηγήσεις μέχρι το πατρικό σου και τελευταία στιγμή θα πεις «πού πάω από εδώ;». Και όχι επειδή τελικά ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου ήταν μια λάθος επιλογή που μετάνιωσες. Αλλά γιατί αν επέλεγες τελικά αυτόν, αν τελικά θυσίαζες όλα τα άλλα για αυτόν, θα ένιωθες πιο μόνος. Γιατί χωρίς το παρελθόν το μέλλον είναι αβέβαιο. Το παρελθόν είναι η βάση, τα θεμέλια και πάνω του στηρίζονται και το παρόν αλλά και το μέλλον σου.
Και ξέρεις πού καταλήγουμε; Στο ότι το κουμπάκι του delete που πατάς με τόση ευκολία στο πληκτρολόγιο του λάπτοπ σου, αυτό το delete friend που κλικάρεις για κάποιον φίλο σου σε κάποιο social media, μην το πατάς και τόσο εύκολα σε ανθρώπους στην πραγματική ζωή. Γιατί δε θα μπορείς πάντα να έχεις τη δυνατότητα της αναίρεσης κι η πραγματική ζωή δεν είναι γεμάτη με μπλε σηκωμένους αντίχειρες αλλά με ανθρώπους με πείσμα, αξιοπρέπεια και εγωισμό που δε θα σε δεχτούν και τόσο εύκολα πίσω.
Μη βάζεις πάνω απ’ όλα ούτε τη σχέση, ούτε την οικογένεια. Πάνω απ’ όλα να βάζεις εσένα και την προσωπική σου ευτυχία, γιατί αυτά είναι το τέλος της διαδρομής. Όλα τα άλλα είναι απλά στροφές, χωματόδρομος, λακκούβες και φανάρια. Εσύ ποια διαδρομή θα διαλέξεις;
Επιμέλεια Κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ναντίν Ξυθάλη
