Βιώνοντας την κρίση πανικού από την άλλη πλευρά

Βιώνεις ή βίωσες μια κρίση πανικού και ξέρεις πώς είναι. Θες να σου πω τώρα πώς είναι και για μας που δεν την έχουμε βιώσει ποτέ μας, αλλά την έχουμε βάλει στη ζωή μας για τα καλά; Δεν είναι εύκολο ξέρεις, ούτε απλό. Δεν είναι απλώς από επιλογή να κάνεις δικό σου το πρόβλημα του άλλου και να θέλεις να βοηθήσεις μέχρι τέλους. Να πονάς μαζί του και ν’ απελπίζεσαι μαζί του. Δεν είναι καπρίτσιο, δεν είναι περιέργεια, είναι αγάπη!

Άκου λοιπόν, όπως σε όλες τις περιπτώσεις, υπάρχουν κι εδώ δύο όψεις του νομίσματος. Η κρίση πανικού πλέον στις μέρες μας έχει γίνει πιο συχνή κι από απεργία. Μη φοβάσαι να μιλήσεις και μην ντρέπεσαι. Όταν πας μια βόλτα και με το ζόρι κάθεσαι σ’ ένα τραπεζάκι κοντά στην έξοδο κινδύνου βλέποντας εκατοντάδες άλλους να είναι άνετοι και να φαίνονται εντάξει πίνοντας τον καφέ τους ή τρώγοντας ένα τεράστιο γεύμα το οποίο εσύ δεν μπορείς καν ν’ αγγίξεις από το άγχος σου, την ίδια ώρα κάποιος μπορεί να βλέπει εσένα και να σκέφτεται το ίδιο. Δεν μπορείς να ξέρεις τι κρύβει εντός του και τι περνά ο καθένας, δεν είσαι μόνος.

Τίποτα δεν έρχεται τυχαία στη ζωή και η κρίση πανικού είναι όντως ένα καμπανάκι για να σε ξυπνήσει και να σε βάλει στη διαδικασία να αντιμετωπίσεις όλα αυτά που σε φέρνουν στο αδιέξοδο της και να γίνεις πιο δυνατός. Μη βάζεις τον εαυτό σου στο ρόλο του θύματος γιατί δεν είσαι! Ούτε καταραμένος είσαι! Υπάρχει τρόπος να τη νικήσεις και μπορείς να ζήσεις φυσιολογικά, φτάνει να το πάρεις απόφαση. Είσαι ευλογημένο και τυχερό πλάσμα. Τα προβλήματα δεν έρχονται για να μας διαλύσουν. Εμείς οι ίδιοι διαλέγουμε πως θα τα αντιμετωπίσουμε και οι συνέπειες είναι πάντα δικές μας, κανενός άλλου.

Έχεις ένα άνθρωπο δίπλα σου ο οποίος ξέρει, αλλά δε φεύγει. Δε φοβάται να μείνει δίπλα σου και δεν το παίρνει προσωπικά εάν εσύ ανά πάσα στιγμή θες να φύγεις, ή κοκκινίζεις, τρέχεις στην τουαλέτα ή μέσα στο κρύο λούζεσαι από ιδρώτα. Αλλά να θυμάσαι πάντα, αυτός δεν το ζει, δεν ξέρει! Θα αντιδράσει βεβιασμένα και μπορεί να θυμώσει. Και δε συμβαίνει γιατί ντρέπεται, θυμώνει γιατί νιώθει ανήμπορος να βοηθήσει μπροστά στον πανικό σου. Δε θέλει να σε βλέπει να υποφέρεις και ξέρει ότι υπάρχει λύση. Θέλει να μείνει δίπλα σου και να σου κρατήσει το χέρι, αλλά δεν ξέρει αν αυτό θα σε ηρεμήσει, αν θα σε φέρει σε δύσκολη θέση ή αν θα σε κάνει να νιώσεις ντροπή γιατί δήθεν δεν πρέπει να κλαις. Εξήγησέ του τι θα σε βοηθήσει τη δεδομένη στιγμή και τι όχι. Δε σε κρίνει, απλά δεν ξέρει τι να κάνει για να σε ηρεμήσει.

Δε σου αξίζει να ζεις έτσι κι είναι κρίμα να χάνεις στιγμές από τη ζωή σου τόσο άδικα. Υπάρχουν άνθρωποι που παρακαλούν για ακόμα μια μέρα. Κι ακόμα κάτι. Εάν δε θέλεις εσύ να βοηθήσεις τον εαυτό σου, κανείς δεν μπορεί να το καταφέρει ποτέ. Σήκωσε λοιπόν το κεφάλι και τρέχα κατά πάνω της.

Κάποιοι λένε, ότι οι πραγματικά δυνατοί είναι αυτοί που ξέρουν πότε πρέπει να ζητήσουν βοήθεια. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη που δε χρειάζεται βοήθεια σε κάποια στιγμή της ζωής του. Όλοι αυτοί που θαυμάζεις, με τη βοήθεια κάποιου άλλου έφτασαν εκεί. Όπως και να ΄χει να θυμάσαι. Εκείνος που στέκεται βουβός δίπλα σου σχεδόν κρατώντας την αναπνοή σου, όσο εσύ τραβάς το ζόρι σου, σ’ αγαπάει κι είναι δίπλα σου. Πάρε ανάσα λοιπόν κι άσ’ τον να σε βοηθήσει.