Η εξάρτηση από άλλα πρόσωπα είναι η χειρότερη μορφή εξάρτησης. Άλλοτε μας το επιβάλλουν και άλλοτε το επιβάλλουμε εμείς στον εαυτό μας, καθησυχασμένοι ότι κάποιος θα βάλει πλάτη για εμάς.

Πολλές φορές προσπαθούμε να αποκτήσουμε την ανεξαρτησία μας, αλλά άνθρωποι δικοί μας, προκειμένου να μας προστατεύσουν μάς βάζουν σε ένα κέλυφος. Μας εγκλωβίζουν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι δε μας προετοιμάζουν κατάλληλα για το τι γίνεται στον έξω κόσμο. Οι εξαρτημένοι από άλλους δεν απέκτησαν την ταυτότητα που θα μπορούσαν να έχουν και ούτε κοίταξαν να αρπάξουν τις ευκαιρίες που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν παρά έμειναν υπό την καθοδήγηση αυτών που θεωρούσαν προστάτη τους ή δικό τους άνθρωπο. Οι άνθρωποι, που δεν πρόλαβαν να ωριμάσουν μόνοι τους, δεν είχαν δικούς τους κύκλους. αλλά μοιράστηκαν άλλους, ξέσπασαν κάνα-δυο φορές, αλλά η δικαιολογία ήταν ότι άλλοι τους προστατεύουν και τους φροντίζουν. Και νοιάζονται για εκείνους, κάνοντάς τους παθητικούς και όχι ενεργητικούς με γνώμη και άποψη. Αναφορικά με αυτούς που το επιβάλλουν στον εαυτό τους δεν μπορούν να γίνουν αυτόνομοι και ανεξάρτητοι, παραχωρώντας έδαφος σε άλλους, δείχνοντας εμπιστοσύνη σε όποιον δείξει την παραμικρή κίνηση φιλανθρωπίας.

Συνεπώς, το να αρνείται κανείς να δεσμευτεί προκαλείται από καταστάσεις που η δέσμευση έγινε ανυπόφορη. Κάποιοι κατάφεραν να ξεφύγουν από τη γυάλα που είχαν μπει και επεδίωξαν να βγουν έξω μόνοι τους. Επέλεξαν να προετοιμαστούν, να αποκτήσουν περισσότερες εμπειρίες, και όντας αυστηροί με τον εαυτό τους, να μπορούν να είναι αυστηροί και με άλλους. Τα στάνταρ τους ανέβηκαν απότομα και απομάκρυναν καθετί που τους κρατούσε πίσω, που τους αποθάρρυνε από κινήσεις που τους πήγαιναν πολλά βήματα μπροστά. Έτσι, εστίασαν σε ό,τι τους χάρισε ικανοποίηση ή αναγνώριση και αφιερώθηκαν σε αυτό, όντας σχεδόν τέλειοι. Προσπάθησαν πολύ για αυτό, αλλά απλώς έχτισαν το δικό τους “brand name”, χωρίς να εξαρτώνται από κανέναν. Έγιναν σίγουροι για τον εαυτό τους και με δικές τους επιλογές επέλεξαν να συνεχίσουν, με το να ακούν τους λίγους και καλούς. Η ταυτότητά μας είναι ρευστή, ειδικά μετά από κορυφώσεις. Οι εντάσεις μάς δίνουν το ερέθισμα που ψάχνουμε για αλλαγή. Να ψαχτούμε για δικά μας λάθη και να ψάξουμε τι μας ταιριάζει από ο,τι μας έχει επιβληθεί.

Συνεπώς, η εξάρτηση από άλλους μας κάνει λιγότερους από αυτό που μπορούμε να γίνουμε, αλλά δε φταίμε αποκλειστικά εμείς. Δεν έχουμε δει πολλά για να κρίνουμε και να έχουμε ευκαιρία στο λάθος. Η παθητικότητα είναι λάθος, αλλά όταν κάποιος μαθαίνει από νωρίς να είναι παθητικός θέλει κάποιον να τον αφυπνίσει και να τον εντάξει σε κύκλους που για να ξεχωρίσει χρειάζεται προσωπικότητα. Όσοι επέλεξαν να επιβληθούν με αυτό τον τρόπο, ίσως γνώρισαν την απώλεια σε απρόσμενο σημείο στη ζωή τους και δεν επέλεξαν τη βελτίωσή τους, αλλά την προστασία δικών τους ανθρώπων από το τι τους επιφυλάσσει η ζωή.

Συντάκτης: Θεόδωρος Σωτηρόπουλος
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.