Στην εποχή μας οι σχέσεις έχουν χάσει για τα καλά την ιδιωτικότητά τους. Εκεί που ήταν δυο, έχουν γίνει τρεις κι ο τρίτος  είναι ο κόσμος. Τι θα πει ο ένας, τι θα πει ο άλλος, τι γνώμη έχει ο φίλος, ο συνάδελφος, ο συμφοιτητής, μέχρι κι εκείνη η αχώνευτη παρέα απ’ το λύκειο έχει άποψη.

Εμείς φταίμε γι’ αυτό και μόνο εμείς. Που φοβόμαστε το άγνωστο, μην τυχόν και βγούμε έξω απ’ το comfort zone μας, θα πάθουμε τίποτα. Τρέμουμε να μην πληγωθούμε και τρέχουμε να μάθουμε πληροφορίες από όποια πηγή υπάρχει, για τον άνθρωπο που μας ενδιαφέρει. Μας αρέσει κάποιος και πέφτουμε στη λούπα να ρωτήσουμε τον οποιοδήποτε τον γνωρίζει, για να μάθουμε πληροφορίες για εκείνον. Πόσο μα πόσο λάθος η στρατηγική μας;

Έναν κοινό φίλο στο Facebook να έχουμε με το προσεχώς αντικείμενο του πόθου μας και δεν αποκλείεται να στείλουμε μήνυμα για να ενημερωθούμε. Νομίζεις ότι δε συμβαίνουν αυτά; Μια χαρά γίνονται και παραγίνονται. Το αποτέλεσμα; Ολέθριο!

Αρχικά, ρωτώντας δίνεις τροφή για να σε συζητήσουν αλλά και να γνωρίζουν τι κάνεις και ποιον θες κι εδώ σπάει η ιδιωτικότητα που θίξαμε στην αρχή. Δεύτερον, ποιος μας λέει εμάς ότι οι πληροφορίες που θα μας μεταφέρουν είναι έγκυρες; Αυτές οι καταστάσεις τις περισσότερες φορές είναι ένα σπασμένο τηλέφωνο, που οδηγεί σε τεράστιους φαύλους κύκλους. Φάσκουν κι αντιφάσκουν, άλλα σου έχουν πει κι αργότερα άλλα διαπιστώνεις μόνος.

Θες κι άλλο; Η ιστορία έχει δείξει πως η καλοσύνη κι οι αγνές ανιδιοτελείς προθέσεις δε συναντώνται και τόσο συχνά. Ως επί το πλείστον, εννοούμε πως οι καλοθελητές που σπεύδουν να σε βοηθήσουν και αν σου συμπαρασταθούν στην ερωτική σου ιστορία δεν έχουν πάντα καλές προθέσεις.

Μπορεί σε εσένα να δείχνουν κάτι τέτοιο, αλλά τα πραγματικά τους κίνητρα μπορεί να είναι άλλα. Ακούγεται όντως κακό, για κάποιους ίσως κι αδιανόητο, αλλά αρκεί να σκεφτεί κανείς πως ο κόσμος γουστάρει πολύ να χώνει τη μύτη του σε υποθέσεις άλλων.

Είναι τόσο εύκολο να κρίνεις, χωρίς καν να ξέρεις τα δεδομένα. Να μιλάς, να κράζεις μαζί με τους φίλους σου, να κάνεις σενάρια, που όχι σε ταινία επιστημονικής φαντασίας δε θα μπορούσαν να σταθούν αλλά ούτε σε καθημερινό σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης. Κι όλα αυτά για τη ζωή κάποιου άλλου, τέλειο;

Μην εμπιστεύεσαι κανέναν απόλυτα, εδώ κι ο ίδιος μας ο εαυτός έχει φτάσει σε σημείο να μας προδώσει. Μόνο λίγους, πολύ λίγους, εκείνους που αγαπάς και σε αγαπούν κι αυτό το ‘χει αποδείξει ο χρόνος. Δε χρειάζεσαι κανέναν καλοθελητή για να σου πει για εκείνον που σε ενδιαφέρει, αρκείς μόνο εσύ, άντε και το ένστικτό σου.

Σ’ αρέσει; Μη σκέφτεσαι τίποτα, πήγαινε και σχημάτισε την άποψή σου! Μην τους ακούσεις, τίποτα δεν πρόκειται να μάθεις απ’ τους άλλους αν δεν πας μόνος σου να γνωρίσεις αυτό που σε ενδιαφέρει. Εξάλλου, το πώς φέρθηκε σε εκείνους έχει να κάνει με τη συμπεριφορά τους, όχι απαραίτητα τη δική του και το παρελθόν είναι κάτι που δε έπρεπε να σε ενδιαφέρει.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να ακούμε λόγια τρίτων και να τα πιστεύουμε αφιλτράριστα, η ουσία κρύβεται στις πράξεις. Ό,τι κι αν γίνει, όπως κι αν έρθουν τα πράγματα θα έχεις τη δική σου  μοναδική γνώμη και κανείς δε θα μπορεί να σε πείσει για το αντίθετο. Μπορεί να είχαν δίκιο, μπορεί να είχαν άδικο, θα δείξει. Θα κρίνεις μόνος σου.

Αν πάντως δεν κάτσει, δεν πειράζει, θα έρθουν άλλα καλύτερα. Μόνο αυτά επιφυλάσσει το μέλλον.

Συντάκτης: Μάρω Καλλιοντζή
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη