Υπάρχουν πολλοί τύποι ανθρώπων σε αυτή τη ζωή, εμείς εδώ στο Pillowfights έχουμε αδυναμία σε εκείνους που δεν το βάζουν ποτέ κάτω. Κάτσε σκέψου τις αποτυχίες σου, όλα εκείνα τα «αν τότε έκανα αυτό, τι θα γινόταν άραγε;». Όλες εκείνες τις φορές που τα παράτησες, ενώ μπορούσες, διάολε. Τα ερωτηματικά σου, δίνουν την απάντηση στο γιατί δεν έπρεπε να σταματήσεις να προσπαθείς. Πόνεσες, έκλαψες, έπεσες όμως μετά από όλα αυτά σηκώθηκες και πλέον ανήκεις κι εσύ στους δυνατούς.

Σε εμάς που όταν βάζουμε κάτι στο νου μας θα το κάνουμε ο κόσμος να γυρίσει τούμπα. Ηφαίστεια κινούμενα, με μια λάβα που καταπίνει το οποιοδήποτε εμπόδιο, στο πέρασμά της. Άτομα αφοσιωμένα, που κοιμούνται και ξυπνούν στη σκέψη του πώς θα επιτύχουν καλύτερα το στόχο τους. Η επίτευξη γίνεται εμμονή και μαζί της φέρνει κούραση σωματική καθώς και ψυχική μα η χαρά της ικανοποίησης δεν περιγράφεται.

Το άγχος διακατέχει όλο μας το «είναι», τα χέρια μας ιδρώνουν, έχουμε φαγούρα σε διάφορα σημεία του σώματος, η υπερένταση είναι η αγαπημένη μας φίλη και πολλοί από εμάς έχουμε μέσα στο πρόγραμμα της πιθανές κρίσεις πανικού. Ψυχοσωματικά προβλήματα που έρχονται και φεύγουν.

 Δεν είναι όμως όλοι έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που ναι μεν κυνηγούν την επιτυχία αλλά για τα μάτια του κόσμου. Τρέμουν μην τυχόν απογοητεύσουν τους γύρω τους. Έρευνες αποκαλύπτουν πως κάπου υστερούν, συνήθως κουβαλούν συμπλέγματα κατωτερότητας καθώς κι ανασφάλειες. Έτσι λοιπόν για αυτούς υπάρχει η καλύτερη κάλυψη, εκεί όμως έχουν για παρέα τους τη δυστυχία.

Το να είσαι θύτης της επιμονής και της τελειομανίας είναι προσόν που εκπέμπει από μέσα σου. Ο μόνος που θέλεις να ικανοποιήσεις είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Είμαστε άτομα, που ποτέ δεν είμαστε ευχαριστημένα και πάντα θεωρούμε πως θα μπορούσαμε και καλύτερα. Κολακείες και καλά λόγια μπαίνουν από το ένα αυτί και βγαίνουν από το άλλο. Τη βρίσκουμε να μας τη λένε για τα λάθη μας καθώς γνωρίζουμε πως μόνο έτσι μαθαίνουμε και βελτιωνόμαστε. Δεν είμαστε φυσιολογικοί όπως λένε, δεν αφήνουμε τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους.

Ένα από τα κακά που μπορείς να μας κάνεις, είναι να γίνεις ανταγωνιστικός. Γνωρίζουμε πολύ καλά, πως παίζουμε σε πολύ ανώτερη πίστα από ό,τι εσύ, αλλά σαν σωστοί πολεμιστές δεν υποτιμάμε πότε τον εχθρό μας.

Το χειρότερο που μπορείς να μας κάνεις, είναι να πες τη φράση που λειτουργεί σαν κόκκινο πανί: «Αυτό, δεν μπορείς να το κάνεις».  Όπως ο ταύρος τρελαίνεται κι ορμάει στον ταυρομάχο έτσι κι εμείς μόλις την προφέρεις τρέχουμε για να αποδείξουμε το αντίθετο.

Μόνο που έδειξες δυσπιστία σε εμάς και παράλληλα στις δυνατότητές μας, μας πείσμωσες και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο δεν έχεις να κάνεις καμία άλλη δουλειά απ’ το να κάτσεις αναπαυτικά σε μια καρέκλα και να παρακολουθήσεις τη νίκη μας.

Να ξέρεις όμως πως μόλις αυτή θα έρθει, εσύ θα πάρεις πόδι απ’ τη ζωή μας. Δε θέλουμε αρνητικούς κι ηλίθια ρεαλιστές ανθρώπους δίπλα μας. Τρελούς θέλουμε που να πιστεύουν και να ενθαρρύνουν τις παλαβομάρες μας, εκείνους που στο επιστέγασμα των κόπων μας, θα μας συγχαίρουν.

Το εύκολο σε αυτή τη ζωή, είναι το να επαναπαυτείς στην απραξία. Η εμπειρία μιας παλιάς αποτυχίας απωθεί τη σκέψη μιας νέας προσπάθειας. Μα αν δεν προσπαθήσεις, είσαι ήδη χαμένος. Απέβαλε το φόβο της ήττας, ρίσκαρε και στην τελική και να χάσεις, τι έγινε; Ο χαμένος τα παίρνει όλα, μας μάθαιναν μικρά. Θα γνωρίζεις βαθιά μέσα σου, πως προσπάθησες, πως δεν αφέθηκες έρμαιο στα χέρια της κάποιας μοίρας ή του κάποιου Θεού.

Δε νικά ο επιμένων, νικά ο πιο επιμένων από τον επιμένων. Σκέψου, όλοι θέλουν να είναι επιτυχημένοι. Δεν είναι όμως όλοι, γιατί αυτός ο δρόμος είναι ο λιγότερο περπατημένος. Ο λόγος; Είναι ο πιο δύσκολος και τα δύσκολα η ζωή τα στέλνει μόνο στους πολύ δυνατούς. Σε όσους μπορούν να τα αντέξουν ,σε εκείνους που δε θα το βάλουν κάτω.

«Έχω χάσει πάνω από 9000 βολές στην καριέρα μου. Έχω χάσει σχεδόν 300 παιχνίδια. 26 φορές έχασα το παιχνίδι, γιατί είχα την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου ότι θα κερδίσω με το τελευταίο σουτ. Έχω αποτύχει ξανά και ξανά στη ζωή μου. Για αυτό το λόγο έγινα πετυχημένος». Michael Jordan, ο καλύτερος καλαθοσφαιριστής, όλων των εποχών.

 

Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Καλλιοντζή: Πωλίνα Πανέρη

Συντάκτης: Μάρω Καλλιοντζή