Κάποιες φορές τα πράγματα πάνε απλά όλα λάθος. Θες ο νόμος του Μέρφι, θες η φύση ορισμένων υποθέσεων; Η δικαιοσύνη δεν είναι πάντα δίκαιη. Και δε μιλάμε απαραίτητα για λαδώματα, αλλά για υποθέσεις που είναι ο λόγος του ενός απέναντι στον άλλον. Πώς να πείσεις ένα δικαστήριο ότι ο πελάτης δε σε πλήρωσε όταν αυτός ισχυρίζεται πως το έκανε; Πώς να σε πιστέψουν ότι εκείνος ο θείος σου σε παρενοχλούσε σ3ξουαλικά όταν ήσουν μικρή όταν έχει τόσο καλό όνομα στην κοινωνία και όλοι οι μάρτυρες λένε πως δε θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο; Πώς να εξηγήσεις ότι είσαι θύμα bullying στον εργασιακό σου χώρο, άμα δεν υπάρχουν στοιχεία και είσαι μόνος εναντίον όλων; Πώς να αποδείξεις ότι ο/η σύζυγός σου σε κακοποιεί λεκτικά, σου πετάει πράγματα και σε χαστουκίζει, όταν δεν υπάρχουν σημάδια στο σώμα σου;

Δυστυχώς, κάποιος που σχεδιάζει καιρό να σε κατηγορήσει άδικα είναι πολύ καλύτερα προετοιμασμένος από εσένα. Και κάποιος που κατηγορείται ορθά, χωρίς όμως χειροπιαστά στοιχεία, κάνει τα αδύνατα δυνατά για να σε βγάλει αναξιόπιστο. Συνήθως βρίσκουν τους καλύτερους και ακριβότερους δικηγόρους που ξέρουν πώς να χρησιμοποιήσουν κενά ή αντιφάσεις των νόμων αλλά και να υπονομεύσουν την αξιοπιστία μαρτύρων και τυχόν στοιχείων. Χρησιμοποιούν ψευδομάρτυρες, καθυστερούν τις διαδικασίες για να προετοιμαστούν καλύτερα, προβαίνουν σε συναισθηματικές αφηγήσεις για να πείσουν τους ενόρκους και τους δικαστές, κάνουν ερωτήσεις με σκοπό να κάνουν τον καταγγέλοντα να χάσει την ψυχραιμία του. Πρόκειται για μια διαδικασία πολύ ψυχοφθόρα, όπου βλέπεις το πρόσωπό σου να διαβάλλεται συνεχώς και να αμφισβητείται, κατακλύζεσαι απ’ την απόγνωση και νιώθεις πως τα χέρια σου είναι δεμένα.

Και κάπως έτσι, βλέπεις τον κακοποιητή σου να βγαίνει από την πόρτα του δικαστηρίου αθώος, αφού πρώτα φυσικά σε μηνύσει για συκοφαντική δυσφήμιση. Και ο κόσμος σου καταρρέει. Και τώρα; Τώρα τι; Ένα τέτοιο σενάριο είναι ο απόλυτος εφιάλτης για όσους πιστεύουν στη δικαιοσύνη. Η αίσθηση της αδικίας, της αδυναμίας και της διάψευσης των προσδοκιών σου για προστασία μπορεί να σε παραλύσει. Όμως, η ιστορία δεν τελειώνει εκεί. Αντίθετα, τώρα ξεκινά το πιο δύσκολο αλλά και πιο σημαντικό κομμάτι: η ανασυγκρότηση.

Ξεκίνα αναζητώντας στήριξη κι αναγνωρίζοντας τα συναισθήματά σου. Δε χρειάζεται να αντιμετωπίσεις αυτό το βάρος μόνος. Μίλα σε ανθρώπους που σε πιστεύουν. Φίλοι, οικογένεια, ομάδες υποστήριξης, ή ακόμα και θεραπευτές μπορούν να γίνουν το δίχτυ ασφαλείας σου. Ένα δίκτυο ανθρώπων που σε στηρίζουν μπορεί να λειτουργήσει ως το πρώτο βήμα για να νιώσεις ότι δεν είσαι μόνος σε αυτή τη δοκιμασία. Η αίσθηση της αδικίας και της προδοσίας μπορεί να σε πνίγει. Είναι φυσιολογικό να νιώθεις θυμό, θλίψη ή ακόμα και ενοχή. Αλλά είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι δεν ευθύνεσαι εσύ για όσα έγιναν. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να επεξεργαστεί αυτά τα συναισθήματα.

Μπορείς να αναζητήσεις εκ νέου νομική βοήθεια. Η απόφαση ενός δικαστηρίου δεν είναι πάντα το τέλος της υπόθεσης. Εξερεύνησε αν υπάρχει δυνατότητα έφεσης. Άλλαξε δικηγόρο, αν το κρίνεις απαραίτητο. Ένας καλός δικηγόρος μπορεί να σου εξηγήσει τις επιλογές σου. Μπορείς να κινηθείς ξανά νομικά αν προκύψουν νέα στοιχεία ενώ εάν μηνύεσαι για συκοφαντική δυσφήμιση, η δική σου υπεράσπιση μπορεί να γίνει η αφετηρία για να αποκαταστήσεις την αλήθεια. Εάν πάλι δεν μπορείς να διεκδικήσεις την αλήθεια σου στο δικαστήριο, υπάρχουν άλλοι τρόποι να ακουστείς και να μην αφήσεις τη φωνή σου να σιγήσει. Γράψε για την εμπειρία σου, μίλα σε ομάδες υποστήριξης ή οργανισμούς ή/και χρησιμοποίησε τα social media.

Πολλοί άνθρωποι που πέρασαν παρόμοιες εμπειρίες βρήκαν σκοπό στη διεκδίκηση της αλλαγής. Εάν είσαι έτοιμος/η και πιστεύεις ότι κάτι τέτοιο θα σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα, μπορείς να παλέψεις για κάτι μεγαλύτερο και να προσπαθήσεις να γίνεις μέρος της λύσης. Προσπάθησε να εντρυφήσεις στις νομικές διαδικασίες και να γνωρίσεις το σύστημα που σε απογοήτευσε. Πάλεψε για την αλλαγή του νόμου. Στήριξε άλλους που βρίσκονται σε παρόμοια θέση και μίλα για την αλήθεια σου σε δημόσιες πλατφόρμες. Εάν απλά θέλεις να ξεχάσεις όσα έγιναν, στόχευσε εκεί. Κανείς δε θα σε κρίνει και το μόνο που έχει σημασία είναι να νιώσεις καλύτερα και να μπορέσεις να συνεχίσεις. Μπορεί να νιώθεις ότι η ζωή σου έχει οριστεί από αυτό που συνέβη, αλλά η ιστορία σου δεν τελειώνει εδώ. Η δικαιοσύνη μπορεί να σε απογοήτευσε, αλλά η δύναμή σου να προχωρήσεις και να δημιουργήσεις κάτι νέο παραμένει δική σου.

Κλείνοντας, η μάχη για την αλήθεια και την αξιοπρέπεια δεν είναι εύκολη, ούτε πάντα δίκαιη. Είναι φυσικό να υπάρχει φόβος ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά, όμως αυτό δεν πρέπει να αποθαρρύνει κανέναν από το να διεκδικήσει το δίκιο του. Κάθε φωνή που μιλάει ενάντια στην αδικία έχει αξία, ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι άμεσο ή απόλυτο.

Για όσους δε βρίσκουν δικαίωση, αυτό δε σημαίνει το τέλος. Η αλλαγή δε χρειάζεται να είναι ένας αγώνας ενάντια σε ένα σύστημα ή μια αποστολή να «σωθεί ο κόσμος». Μπορεί να σημαίνει απλά να προχωρήσεις, να ξαναχτίσεις τη ζωή σου, και να βρεις τη δύναμη μέσα σου να συνεχίσεις, παρά την αδικία που βίωσες.

Το σημαντικό είναι ότι δεν είσαι μόνος. Η ιστορία σου είναι δική σου και έχει σημασία, είτε τη χρησιμοποιήσεις για να φέρει την αλλαγή είτε γίνει απλά μια υπενθύμιση της δύναμής σου να συνεχίσεις. Σε έναν κόσμο που χρειάζεται περισσότερη δικαιοσύνη, κάθε μικρή νίκη– ακόμα και αυτή της επιβίωσης μετά από μια αδικία– είναι μια πράξη αντίστασης.

 

Πηγή φωτογραφίας από την ταινία «Tack» που είχε ως κεντρικό της θέμα το #metoo και την υπόθεση βiaσμού της Αμαλίας από προπονητή ιστιοπλοΐας, μετά την πρώτη αποκάλυψη βιaσμού της από παράγοντα του χώρου, και πρωτοστάτισσα του κινήματος στην Ελλάδα, Ολυμπιονίκη, Σοφία Μπεκατώρου. 

Συντάκτης: Μαρία Σκαρμούτσου