Πόσες φορές έχει τύχει να βγεις έξω με φίλους και να πιείτε λιγάκι παραπάνω; Θες γιατί τον τελευταίο καιρό είχατε αγχωθεί πολύ κι είπατε να το ρίξετε λίγο έξω; Θες γιατί είχε γενέθλια ο κολλητός και δεν υπήρχε περίπτωση να μην το γιορτάσετε; Ή απλά γιατί δεν ξέρατε τα όριά σας ή ποια ποτά δε φτιάχτηκαν για σας; Ή μήπως ήταν εκείνη τη φορά που χώρισες ή χώρισε ο καλύτερός σου φίλος και το ένα ποτηράκι έφερε το άλλο αφού ακούγατε μόνο σκληρά καψουροτράγουδα;

Σίγουρα ο καθένας μας αντιμετωπίζει διαφορετικά τις καταστάσεις τις οποίες βιώνει στη ζωή του. Άλλοι είναι πιο συναισθηματικοί κι εκδηλωτικοί, άλλοι πιο σκληροί και πιο ανθεκτικοί, άλλοι απλά αναίσθητοι. Ή έστω κάποιο απ’ αυτά τα στοιχεία προσπαθούμε να προβάλλουμε προς τα έξω. Όταν όμως έχεις πιει, οι άμυνές σου μειώνονται. Δεν μπορείς να προβάλλεις τις ίδιες αντιστάσεις που θα είχες αν ήσουν νηφάλιος.

Το επόμενο πρωί σε βρίσκει ξαπλωμένο ανάσκελα στο κρεβάτι να κοιτάς το ταβάνι -όταν αυτό δε γυρνάει- και να σκέφτεσαι τι στο καλό έκανες χθες. Ξέρεις από μέσα σου ότι η περίοδος ανάρρωσης θα είναι επίπονη. Ποιος αντέχει αυτό τον διαολεμένο πονοκέφαλο; Ακόμα και το τικ τακ του ρολογιού σε κάνει να θες να το σπάσεις σε κομμάτια. Γιατί θα μου πεις το ξεραμένο στόμα πάει πίσω; Διψάς τόσο πολύ και τίποτα δε σε ξεδιψάει πραγματικά. Άσε που φοβάσαι να πιεις κιόλας γιατί το στομάχι σου μοιάζει με καράβι σε τρικυμία.

Προσπαθείς λοιπόν να κοιμηθείς λίγο ακόμα γιατί το να σηκωθείς μοιάζει με άθλο. Έλα όμως που κάθε φορά που σε παίρνει ο ύπνος το πιθανότερο είναι να δεις κάποιον εφιάλτη. Οπότε αγανακτισμένος ανοίγεις τα μάτια σου και παίρνεις τη σκληρή απόφαση να σηκωθείς. Αφού σου παίρνει κανένα δεκάλεπτο να σταθεροποιηθείς, το καταφέρνεις και κατευθείαν σπεύδεις στην κουζίνα για να φτιάξεις μια κούπα καφέ. Ή μάλλον ένα μπολ.

Κι εκεί που κάθεσαι στο τραπέζι, σου έρχονται μια μια σταδιακά οι εικόνες της χθεσινής νύχτας. Αποκλείεται να πήρες τηλέφωνο τον πρώην σου και να τον έβρισες. Σιγά να μη χώρισες την κοπέλα σου χωρίς λόγο. Μήπως η παραίτηση που βροντοφώναξες στα μούτρα του αφεντικού σου να ήταν ακόμα ένας εφιάλτης; Ή μήπως δεν ήσουν εσύ αυτός που φώναζες τον κολλητό σου ξενέρωτο την ώρα που προσπαθούσε ο άνθρωπος να σε μαζέψει και να σε πάει σπίτι;

Τι γίνεται λοιπόν όταν συνειδητοποιείς τι έγινε το προηγούμενο βράδυ κι εικόνες απ’ τη χθεσινή σου κατάντια σου χτυπάνε την πόρτα; Συνήθως τις εικόνες αυτές τις συνοδεύει μια κυρία που ονομάζεται Ντροπή. Ιδιαίτερα σπαστική βέβαια, έρχεται ως συνέπεια σε τυχόν ανάρμοστη συμπεριφορά μας κατά τη διάρκεια ενός μεθυσιού μας και μας φωνάζει για όλα όσα κάναμε. Οπότε μετά το hangover έρχονται κι οι κόρες της Ντροπής, οι Τύψεις.

Έτσι βρίσκεσαι να υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι δε θα ξαναπιείς ποτέ και να προσπαθείς να διαχειριστείς το άγχος που σου προκάλεσε το χθεσινό σου ανδραγάθημα. Ποιος με είδε άραγε; Ξεφτιλίστηκα πολύ; Μήπως δεν έχω πια φίλους;

Και τσουπ να το πρώτο μήνυμα δουλέματος απ’ τους κολλητούς. «Κάποιος παραχάρηκε χθες, ε; Η φωτογραφία αυτή σε δείχνει κουκλάκι!». Απ’ τη μία θες ν’ ανοίξει η γη να σε καταπιεί, απ’ την άλλη σε πιάνει σπαστικό γέλιο. Θες όμως και να τους δείρεις λίγο που σε κοροϊδεύουν, αλλά και να τους ευχαριστήσεις που σε μάζεψαν και δε σε άφησαν να βρεθείς στα σύνορα.

Τόσες συναισθηματικές μεταπτώσεις δεν πρέπει να είναι και τόσο φυσιολογικές, σκέφτεσαι. Μπας κι απέκτησα καμιά μόνιμη βλάβη; Δυστυχώς, το κακό με το να πίνεις είναι το ότι αν και φαίνεται εκείνη τη στιγμή να σε βοηθάει να περάσεις καλά, ουσιαστικά δεν το λες κι έξτρα βοηθητικό ως προς τις υποχρεώσεις σου για την επόμενη μέρα. Πώς θα πας στη δουλειά και μάλιστα πώς θα μπορέσεις να καμουφλάρεις τη φάτσα σου, που από μακριά ουρλιάζει ότι έχεις πονοκέφαλο; Ακόμα κι υποχρεώσεις να μην έχεις γιατί να πρέπει για δυο μέρες να κυκλοφορείς σαν φάντασμα;

Γι’ αυτό το παν είναι να ξέρεις να περνάς καλά χωρίς να χαλιέσαι. Πιες, γέλα, πέρνα καλά, αλλά μη φτάνεις σε σημείο που δεν ξέρεις τι κάνεις. Έτσι, σίγουρα το επόμενο πρωί θα είναι ευκολότερο κι απαλλαγμένο από τύψεις που θα σε κάνουν να σιχτιρίζεις μια ωραία βραδιά. Άσε που δεν έχεις ν’ ανησυχείς για το τι μπορεί να είπες στον κάθε ανυποψίαστο περαστικό. Βρες τα όριά σου και τέσταρε τις αντοχές σου. Το παν είναι να ξέρεις να σταματάς εκεί που χρειάζεται για να μπορείς να προστατεύσεις τον εαυτό σου.

Συντάκτης: Μαρία Τσιρίγου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη