Ρωτώντας πας στην Πόλη αλλά μαθαίνεις και πράγματα που κανένα google ποτέ δε θα σου πει. Μυστικά μαντζούνια, ερωτήσεις κάπως άβολες ή αδιάκριτες, απορίες για τις μεγάλες ώρες, τιπς για τη δουλειά ή συνταγές ξεχασμένες, ό,τι δεν ήξερες κι ό,τι ήθελες να μάθεις, θα στο πουν τα μικρά μας ρεπορτάζ.
Σήμερα λοιπόν είχαμε απορία να μάθουμε ποιο ήταν εκείνο το πάρτυ που αντί να περάσεις καλά, σου χάλασε το βράδυ κι ακόμα το θυμάσαι ως το χειρότερο πάρτυ της ζωής σου. Τι σύνεβη τόσο κακό που έριξε τη διάθεσή σου στα Τάρταρα; Εμείς ρωτήσαμε και τέσσερα άτομα μας απάντησαν χωρίς φόβο και πάθος!
1. Γράφει η Ε.
Ήταν πριν οκτώ χρόνια στο bachelor party της μεγάλης μου αδερφής. Μετά το φαγητό και το ποτό πήγαμε σ’ ένα club κι έτυχε να βρίσκεται εκεί κι η παρέα του γαμπρού. Σε μικρό νησί ήμασταν, οπότε υπήρχαν αρκετές πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο. Περνούσαμε τέλεια μέχρι που μια παρέα ανδρών άρχισε να μιλάει με μια καλεσμένη της αδερφής μου, η οποία θεώρησε σωστό να τους καλέσει να κάτσουν μαζί μας. Κι εκεί έγινε ο χαμούλης! Άρχισαν να μας μιλάνε, να μας κερνάνε σφηνάκια, να μας «πειράζουν». Κι όσο κι αν εμείς τους αγνοούσαμε, αυτοί δεν υποχωρούσαν. Καταλήξαμε, λοιπόν, θεατές club fight στις 5 το πρωί, καθώς ο γαμπρός μου κι οι φίλοι του προσβλήθηκαν και θέλησαν να μας «προστατέψουν» και να μας «υπερασπιστούν». Γελάμε τώρα κάθε φορά που μιλάμε γι’ αυτό αλλά εκείνη τη νύχτα φύγαμε σχεδόν όλοι τσακωμένοι και με τη διάθεση χαλασμένη.
2. Γράφει η Μ.
Ήμουν τότε πρωτοετής φοιτήτρια και τρελά καψουρευμένη με έναν φοιτητή του τρίτου έτους. Ήμασταν όλοι καλεσμένοι στο πάρτυ της σχολής για το τέλος του εξαμήνου κι εγώ περίμενα πώς και πώς να πά, γιατί ήξερα πως θα είναι εκεί. Μιλούσαμε κιόλας συχνά πυκνά στα σόσιαλ κι υπήρχε κάποιο φλερτ μεταξύ μας, οπότε ήξερα πως θα παρεβρεθεί κι αυτός. Ξεκινάει το πάρτυ κι όλα καλά, πίνουμε, χορεύουμε, ανταλλάσσουμε ματιές και σφηνάκια, μέχρι που κάποια στιγμή έρχεται να μου μιλήσει. «Όπα, εδώ είμαστε», λέω από μέσα μου και δεν προλαβαίνω να τελειώσω αυτήν την εσωτερική σκέψη και μου έρχεται ο ουρανός στο κεφάλι. Ο τύπος γούσταρε τη φίλη μου και προσπαθούσε να την προσεγγίσει μέσω εμού. Μάλιστα, μου ζήτησε να της πω κανέναν καλό λόγο γι’ αυτόν. Έκανα πως δεν ήμουν καλά κι εξαφανίστηκα από το πάρτυ σε χρόνο dt, για να πάω σπίτι μου να κλάψω τη μαύρη μου τη μοίρα κι η ανάμνηση από εκείνο το πάρτυ είναι αρνητική μέχρι και σήμερα.
3. Γράφει ο Γ.
Υπάρχει όντως ένα πάρτυ στο οποίο πήγα κι ήταν το χειρότερο της ζωής μου. Καλεσμένος του τότε φλερτ, πήγα ανυποψίαστος. Σκάω μύτη μόνος μου και πέντε λεπτά αφού έχω φτάσει, έρχεται μήνυμα, ότι το φλερτ δεν μπορεί να έρθει τελικά. Εμένα να με πιάνει κρύος ιδρώτας, γιατί πολύ απλά δε θα ήμουν εκεί αν δεν ήταν για το εν λόγω άτομο. Δυστυχώς ήξερα και τους διοργανωτές, αλλά και τους υπόλοιπους καλεσμένους, οπότε ένιωθα κι άσχημα να σηκωθώ να φύγω, ακόμη δεν ήρθα. Το πάρτυ τελείως βαρετό κ εγώ την έβγαλα μόνος σε μια γωνιά, γιατί δεν έβλεπα την ώρα να φύγω. Μια βασανιστική ώρα πέρασε, ώσπου πήρα την απόφαση να χαιρετήσω και να φύγω. Τι πάρτυ κι αυτό ε;
4. Γράφει ο Κ.
Ήταν τα γενέθλιά του κολλητού μου κι αποφασίσα να του κάνω πάρτυ έκπληξη σε αγαπημένο στέκι, του οποίου γνωρίζουμε κι οι δυο προσωπικά τον ιδιοκτήτη. Όλα καλά, διοργανώνω το πάρτυ, έρχεται εκείνη η μέρα, έρχεται κι ο φίλος και παθαίνει σοκ από τη χαρά του. Η αλήθεια είναι πως όλοι είχαμε πιει λίγο παραπάνω εκείνη τη νύχτα. Ξαφνικά χωρίς να το καταλάβω ακούω φωνές και βλέπω τον φίλο μου με τον ιδιοκτήτη του μαγαζιού να έχουν πιαστεί στα χέρια, κυριολεκτικά και με λούζει κρύος ιδρώτας. Το πάρτυ διαλύθηκε, μαζί κι η χαρούμενη διάθεσή μας. Ένιωθα και ντροπή για τη συμπεριφορά του φίλου μου στον ιδιοκτήτη του μαγαζιού, ο οποίος μας πέταξε έξω και μας απαγόρευσε να ξαναπάμε εκεί. Ακόμα δηλαδή δε μας μιλάει αν μας δει κι ακόμα δεν ξέρω τον λόγο που συνέβη όλο αυτό.
