Μία από τις πιο αξιόπιστες κι ασφαλείς απαντήσεις, σε ζωτικής σημασίας ερωτήσεις που αφορούν στις ανθρώπινες σχέσεις, είναι η λέξη «εξαρτάται». Κι αυτό επειδή μεταξύ των ανθρώπων και των όσων διαδραματίζονται εντός κι ανάμεσα τους, τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε μη αναστρέψιμο ολοκληρωτικά. Τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ.

Πάρτε για παράδειγμα την έκφραση του ερωτισμού των ανθρώπων γύρω σας. Τόσες αναγνώσεις κi ερμηνείες, όσες και οι ίδιοι οι άνθρωποι.Όπως κι εκείνο το αγαπημένο ερώτημα των απανταχού παρ’ ολίγον σιτεμένων: τι ακριβώς συμβαίνει, με τον ερωτισμό στα περίφημα 40;

Εξακολουθούν να κάνουν οι άνθρωποι σεξ, μεγαλώνοντας; Εξαρτάται.

Για ποιους ανθρώπους γύρω μας μιλάμε; Για τους παντρεμένους; Τους χωρισμένους; Τους μονάχους μονάχους; Τους έτοιμους να τα παρατήσουν όλα, μεσούσης της κρίσης, δένοντας μια πέτρα στο λαιμό τους; Βλέπετε ο κόσμος γύρω μας αποτελείται από μονάδες πολυμορφικές και κάθε περίπτωση λογίζεται πολύπλοκη και ως εκ τούτου μοναδική. Συνεπώς, κατηγορηματική απάντηση στο γενετήσιο τούτο ερώτημα δεν υπάρχει.

Η σεξουαλικότητα του καθενός μας, μοιάζει με ένα βαρέλι μοναδικό κόκκινο κρασί, που παλιώνει στο κελάρι. Σε αυτό το σημείο, να επισημάνουμε ότι κάθε κρασί παλαιώνεται διαφορετικά. Και βεβαίως δεν παλαιώνονται όλα τα κρασιά. Το ίδιο ισχύει και για το σεξ.

Η αλήθεια είναι πως ούτε όλοι οι άνθρωποι ξεδιπλώνουν αρετές στο κρεβάτι όσο περνάνε τα χρόνια, ούτε όμως και όλες οι εκφάνσεις ερωτισμού βρίσκονται στην καλύτερή τους στιγμή όταν είναι ακόμη φρέσκιες.

Η τύχη κάθε σεξουαλικότητας και ο τρόπος που θα πορευτεί, εξαρτάται από παράγοντες οι οποίοι καθορίζουν την πορεία της, πολύ πριν ο αλήτης χρόνος σημάνει τα τρομερά 40.

Όλοι το έχουμε εμπεδώσει, ότι οι σεξουαλικές συμπεριφορές βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με την ηλικία μας. Τα προκαταρκτικά, η διάρκεια της πράξης, ο τρόπος προσέγγισης, αλλά και όλες οι στιγμές της ερωτικής επαφής, σχετίζονται με τις ορμόνες και την εμπειρία. Οι ίδιες ορμόνες και η όποια εμπειρία, εξακολουθούν να ξαπλώνουν μαζί μας εφ΄ όρου ζωής.

Το αν και πως κάνεις σεξ στα 40 σου, εξαρτάται, κατ’ αρχήν, από το αν και πως έκανε σεξ νωρίτερα. Διότι καταλαβαίνετε πως, αν κάποιος δεν υπήρξε θερμός οπαδός του σεξ στα 20 του, όταν οι μηχανές του οργανισμού δούλευαν αλύπητα, στα 40 του, όπου αλύπητες γίνονται οι οργανικές πιέσεις, δεν έχει να περιμένει και πολλά.

Έτσι, δυστυχώς τα κακά νέα για τους εραστές, είναι πως τελικά δεν είναι στο σύνολο τους σαν το καλό κόκκινο κρασί. Δεν γίνονται όλοι καλύτεροι όταν παλιώνουν. Μερικοί απλά ξινίζουν.

Όσοι πάλι, συνήθιζαν στα 20 να πειραματίζονται, ανοίγοντας ορθάνοιχτα τα παράθυρα των σεξουαλικών τους οριζόντων, μοιάζει δύσκολο να σφραγίσουν στα ξαφνικά τις πόρτες της απόλαυσης, μόνο και μόνο επειδή προσγειώθηκαν ένα πρωί στα ένδοξα 40.

Για να το θέσουμε και με όρους οινοφιλίας, αν κάποιος ζήσει ως νέος σαν κρασί Μποζολέ, στατιστικά παίζει και να γεράσει σαν κρασί Βουργουνδίας. Αυτό, εν ολίγοις, που προσπαθώ να πω, είναι ότι η σεξουαλικότητα, ως έννοια και συμπεριφορά, δεν είναι ξεκομμένη από την προσωπικότητα, ούτε φυσικά από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στη ζωή του καθενός.

Διαθέσεις, συνθήκες, υποχρεώσεις, επιθυμίες, δυσλειτουργίες, συντροφικότητα, χρόνος, ανάγκες, ανασφάλειες, εμπειρίες, όλα έχουν το ρόλο τους, σε αυτή την ενδιαφέρουσα διαδικασία εξέλιξης.

Και σαφώς πολλά από τα συν τω χρόνο ανεπιθύμητα, επηρεάζουν αρνητικά την ερωτική μας ζωή, αλλά δεν τη σκοτώνουν κιόλας.

Εξάλλου, με όλα αυτά που μας ταλανίζουν τελευταία τη ζωή, η κρίση της μέσης ηλικίας δε συμβαίνει στα 40, αλλά πολύ νωρίτερα. Ως εκ τούτου, η ερωτική διάθεση βάλλεται ήδη από τα 30, καθώς οι άνθρωποι παλεύουν να σταθούν στα πόδια τους και δε μπορούν.

Στα 40, ότι είναι να συμβεί έχει συμβεί, οπότε ή το έχεις πάρει απόφαση και ξαναβρίσκεις τους ρυθμούς σου, ή έχεις πάρει τα βουνά, οπότε και πάλι η φύση θα σε οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι.

Όταν είμαστε 20 χρονών  το μόνο που σκεφτόμαστε είναι να κάνουμε σεξ, με τα πυροτεχνήματα της κορύφωσης να είναι ο μόνος μας στόχος. Ύμνος στην κενότητα, δε λέω, αλλά έχει κι αυτή τα πλεονεκτήματα της.

Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε να εκτιμάμε και άλλα πράγματα στη σεξουαλική διαδικασία. Τα συναισθήματα και η παρουσία του Άλλου, δεν πάνε πλέον άκλαφτα κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής. Επιπλέον απορίες του τύπου «μα πως είναι δυνατόν  να μείνω με τον ίδιο άνθρωπο για όλη μου τη ζωή;» έχουν από καιρό απαντηθεί.

Και ναι, το σεξ με τον ίδιο άνθρωπο, μπορεί και μετά από δεκαετίες να μην είναι βαρετό. Αρκεί κανείς να διατηρεί το σώμα και το μυαλό του σε εγρήγορση.

Το ερωτικό παιχνίδι, μολονότι αλλάζει κανόνες, εξακολουθεί να  παραμένει ενδιαφέρον σε κάθε ηλικία. Βλέπετε, ακόμη κι όταν η φύση δεν υποστηρίζει πλέον συμπεριφορές sex addicts, κανείς από όσους γνωρίζω δεν θέλησε, στη χρυσή του ηλικία, να πετάξει τα κλειδιά της ερωτικής απόλαυσης στο πηγάδι.

Διότι το σεξ, είναι πάντα μια ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με το σώμα μας κι από όσο γνωρίζω, όλοι συνεχίζουμε να έχουμε σώμα, ακόμη κι αν αυτό δεν διατηρεί το σφρίγος και τις αναλογίες της νιότης. Από την άλλη, το να επιθυμεί κανείς να συνεβρεθεί ερωτικά με το σύντροφο του, εξίσου πολύ όσο επιθυμεί να ερωτοτροπήσει με τον πολυέλαιο στο σαλόνι, δεν παύει να είναι μια ένδειξη δυσλειτουργίας της σχέσης. Όχι όμως της ηλικίας.

Τα ζευγάρια που κηρύττουν σεξουαλική εκεχειρία, προφανώς παλεύουν γι’άλλα άλυτα ζητήματα, πέραν του σεξ. Δεν είναι το σώμα που δε μας ελκύει πια. Είναι άλλα πράγματα, λιγότερο επιφανειακά.

Και παρ’όλο που κανείς ποτέ δεν πέθανε, επειδή δεν έκανε σεξ, ωστόσο η ερευνητικά διαπιστωμένη αλήθεια, είναι ότι η ικανοποίηση της ερωτικής επιθυμίας λειτουργεί ως ελιξίριο για τον οργανισμό, αλλά και τη σχέση. Φαύλος κύκλος.

Κοινώς, δε σταματάμε να ερωτοτροπούμε επειδή γερνάμε, γερνάμε επειδή σταματάμε να ερωτοτροπούμε.

Ο έρωτας και ο ερωτισμός, σε κάθε ηλικία, παραμένει ζήτημα αισθήσεων, εν ολίγοις εγκεφαλικό. Και η εγκεφαλική λειτουργία δεν παροπλίζεται στα 40. Για μερικούς τυχερούς ανθρώπους δεν παροπλίζεται και ποτέ. Είναι μια διαδικασία αέναη και μέχρι να φτάσουμε στην απόλαυση του αποτελέσματος, παραμένει στοίχημα μεγάλο .

Ένα στοίχημα που βάζει ο καθένας μας με τις επιλογές και τον εαυτό του. Διότι, όπως όλα τα σπουδαία που καταφέρνουμε στη ζωή, η τελική έκβαση εξαρτάται πάντα από εμάς.

Από το πόσο προσπαθήσαμε.

Συντάκτης: Ιωάννα Λιζάρδου