Συμβιβάζομαι. Ένα ρήμα, εκατοντάδες έννοιες. Συμβιβάζομαι δε σημαίνει αλλάζω, δε σημαίνει ξεχνώ τις αξίες μου και σίγουρα δε σημαίνει καταπιέζομαι. Συμβιβάζεται κανείς όταν αγαπά, όταν ερωτεύεται, όταν προσπαθεί για κάτι που θέλει πολύ. Είναι το μέσο που σε φέρνει από το σημείο Α στο σημείο Β, για να μπορέσεις να πετύχεις ένα αποτέλεσμα, όταν υπάρχουν διαφορές.
Θα κάνεις πίσω σε ένα θέμα, θα μειώσεις μία ανεπιθύμητη συμπεριφορά, θα κρατήσεις την πισινή σε κάτι που εμποδίζει την αμοιβαία ευτυχία. Κι όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι. Όταν έχει κανείς να κάνει με ανθρώπινες σχέσεις, ποτέ δε γίνεται όλα να βαίνουν καλώς. Σταδιακά ξεδιπλώνονται οι διαφοροποιήσεις στη νοοτροπία, την κουλτούρα, τον τρόπο που έχει μεγαλώσει ο καθένας και το πώς σκέφτεται. Φοβίες, ανησυχίες, άγχη που δεν είναι κοινά. Κάτι που εσένα σου φαίνεται αμελητέο, μπορεί να κρατά τον άλλον ξάγρυπνο και κάτι που προβληματίζει εσένα, μπορεί να μην έχει περάσει ποτέ από το μυαλό του άλλου.
Όταν θες κάποιον πολύ, τον ακούς προσεκτικά, μπαίνεις στα παπούτσια του, ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνεις, προσπαθείς να συλλάβεις το συναίσθημά του απέναντι σε οτιδήποτε κι αν είναι αυτό που τον αφορά. Επίσης όταν υπάρχει έντονη ανάγκη για να λειτουργήσει η σχέση, ο συμβιβασμός δε σου φαίνεται σαν καταπίεση, αντίθετα θέλεις να βοηθήσεις τον άνθρωπό σου να νιώσει άνετα, να μην αισθάνεται αντίπαλό σου και να μπορεί να δώσει το 100% του εαυτού του όταν βρίσκεστε μαζί. Δίνεις απλόχερα, μέσα από την καρδιά σου, χωρίς αναστολές και δεύτερες σκέψεις. Ξέρεις ότι κάνοντας πίσω θα καταφέρεις κάτι πιο μεγάλο, πιο δυνατό. Δίνεις ένα κίνητρο στη σχέση να στεριώσει και να αναπτυχθεί. Ένα βήμα πίσω ίσως σε πάει δύο μπροστά.
Κι έτσι αφήνεις την απολυτότητα πίσω, πάντα στο σημείο βέβαια που δε σε αλλάζει ως άνθρωπο, που δε σου δημιουργεί εσωτερικές εντάσεις δίχως τελειωμό και μέχρι εκεί που ο οργανισμός σου αντέχει. Γιατί δε θέλεις να φτάσεις στο άλλο άκρο, εκεί που πιέζεις ανελέητα τον εαυτό σου να δεχθεί μια κατάσταση που μοιάζει με παιχνίδι εξουσίας, εκεί που πνίγεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου στο όνομα της δήθεν ευτυχισμένης σχέσης, που μόνο ευτυχισμένη δε θα είναι. Ο συμβιβασμός δεν αξίζει να γίνεται από άγχος, από ανασφάλεια, από τον τρόμο και τη σκιά ενός χωρισμού, δεν είναι μέσο επιβολής, δεν είναι κανόνας. Κι όταν αντιμετωπίζεται ως τέτοιος χάνει κάθε θετική απόχρωσή του.
Εσύ δίνεις, γιατί θες να δώσεις. Όχι επειδή περιμένεις αντάλλαγμα. Όχι για να αποδείξεις στον άλλον ότι εσύ προσπαθείς ενώ εκείνος όχι. Ούτε για να του περάσεις το μήνυμα. Ο άλλος θα δώσει όταν κι εκείνος με τη σειρά του το θεωρήσει απαραίτητο. Αλλά μόνος του. Όχι μετά τη δική σου απαίτηση. Αυτή η στάση είναι τόσο παθητικά βίαιη που μπορεί να καταστρέψει ό,τι έχετε χτίσει έως τώρα. Πιο πολύ θα πετύχεις την απογοήτευση από την άλλη μεριά, όταν αρχίσεις να απαιτείς και να ζητάς και παράλληλα, όλα αυτά που με ή χωρίς κόπο κάνεις εσύ, δε θα εκτιμηθούν. Γιατί θα θεωρηθούν φαινομενικά, πλαστά, ότι οτιδήποτε κάνεις είναι για το «φαίνεσθαι», για να λάβεις πίσω κι εσύ με τη σειρά σου τα αντίστοιχα «δώρα» από τον άλλον.
Μπορείς όμως να συνεχίσεις να συμβιβάζεσαι χωρίς ανταπόκριση, αν αυτό νιώθεις πως κάνεις; Μέχρι πού μπορείς να φτάσεις για να θρέψεις τα συναισθήματά σου; Έχοντας στο νου ότι κάνεις κάτι καλό για εσένα και τη σχέση σου, πρέπει να προσέχεις να μην αλλοιωθείς, να μη χαθείς από τον δρόμο που έχεις χαράξει. Χωρίς καταπίεση και με μεγάλη υπομονή, ο χρόνος πάντα δείχνει τι αξίζει και τι όχι κι εν καιρώ θα καταλάβεις αν οι συμβιβασμοί σου πιάνουν τόπο ή αν πάνε στράφι. Κι αν στη σκέψη σου τρέχει ένα «ναι αλλά εγώ…» έχεις ήδη χάσει τη μάχη.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ίλυα Τρανούδη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
