Λάθη όλοι κάνουμε, ο τρόπος διαχείρισης μας ξεχωρίζει

Ναι, σου συνέβη κι εσένα. Έχει συμβεί σε όλους, άλλωστε. Όλοι, λίγο-πολύ, έχουμε κάνει λάθη, άλλοτε πιο σοβαρά κι άλλοτε πιο ήπια. Αστοχίες συμβαίνουν καθημερινά -είτε σε μια σχέση, είτε στα επαγγελματικά, είτε γενικότερα σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής. Είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες και συναισθήματα, που συχνά δεν ελέγχουμε, και φυσικά κανένας μας εδώ πέρα δεν έχει έρθει με manual.

Όσο κι αν προσέξεις, κάποτε δε θα καταφέρεις να αποφύγεις μια άτυχη επιλογή κι έναν εσφαλμένο υπολογισμό. Θα πάρεις λάθος αποφάσεις και θα ακολουθήσουν συνέπειες, μα ό,τι κι αν συνέβη, αυτό που πραγματικά μετράει και καθορίζει την εξέλιξη των πραγμάτων είναι ο τρόπος που θα τα διαχειριστείς, με ψυχραιμία κι ιδανικά υπέρ σου.

Έστειλες, για παράδειγμα, ένα μήνυμα στον προϊστάμενό σου το οποίο προοριζόταν για αλλού. Μίλησες απότομα στο παιδί σου μετά από μια εξαντλητική μέρα. Ξέχασες το ραντεβού για σινεμά με τον σύντροφό σου λόγω φόρτου εργασίας. Ξέφυγες από μια σημαντική προθεσμία.

Η εύκολη ίσως λύση θα ήταν να κάνεις την πάπια. Να μην το συζητήσεις, να κάνεις σαν να μη συνέβη ποτέ. Έλα, όμως, που συνέβη και το να αποφεύγεις να το αντιμετωπίσεις δε θα βοηθήσει καθόλου. Εξάλλου, οι άλλοι ξέρουν το λάθος σου και περιμένουν μια εξήγησή ή έστω μια συγγνώμη.

Μην υποτιμάς τη δύναμή της μα μην τη σκορπάς κι αν δεν την εννοείς. Το να ζητήσεις συγγνώμη δηλώνει πως έχεις καταλάβει αυτό που έκανες και προϋποθέτει ωριμότητα και πρόθεση αλλαγής συμπεριφοράς. Σίγουρα για κάποιους είναι δύσκολο να παραδεχθούν το λάθος τους, αλλά η συγγνώμη είναι λυτρωτική και για τις δυο πλευρές.

Το να λειτουργήσεις με αντιπερισπασμό είναι μια ακόμη λύση, η οποία όμως δεν ενδείκνυται. Είναι τελείως άκυρο κι ανώριμο να θυμηθείς ένα λάθος που έκανε ο άλλος και να του το αναφέρεις κιόλας, περνώντας σε μια αμυντική επίθεση. Είναι προσβλητικό κι ύπουλο να σκαλίζεις περασμένες, τάχα, υποθέσεις. Εξάλλου, σίγουρα δε θα σε βοηθήσει σε καμία περίπτωση.

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις, λοιπόν, είναι να παραδεχτείς το λάθος σού όσο πιο άμεσα γίνεται. Ξεκινώντας απ’ τον εαυτό σου ώστε, να το εμπεδώσεις, και στη συνέχεια μιλώντας στον άνθρωπο που τον αφορά επίσης, αν υπάρχουν εμπλεκόμενοι. Φυσικά, την παραδοχή καλό θα ήταν να τη συνοδεύει μα ενεργητικότητα ν’ αλλάξεις τα πράγματα. Ακόμα κι αν δεν καταφέρεις να αντιστρέψεις μια αστοχία γυρνώντας την προς όφελός σου, μπορείς να διδαχθείς και να εξελιχθείς μέσα απ’ αυτή.

Μέσα απ’ την παραδοχή και τη σωστή διαχείριση των λαθών χτίζεις σχέσεις εμπιστοσύνης. Έχει άλλη βαρύτητα ο λόγος σου σε αντίθεση με την περίπτωση υπεκφυγής. Ο άλλος είτε είναι εργοδότης/ σύντροφος/παιδί/συνάδελφος/φίλος/γονιός αναγνωρίζει το θάρρος σου να μην κρυφτείς πίσω απ’ το δάχτυλό σου και την πρόθεσή σου να διορθώσεις την κατάσταση.

Αν  λειτουργείς έτσι, με ειλικρίνεια και πείσμα για βελτίωση, έχεις πετύχει ήδη. Περισσότερο κι απ’ τις ίδιες τις πράξεις μας, άλλωστε, μας καθορίζουν οι αντιδράσεις μας στα απρογραμμάτιστα. Τα λάθη κάποτε δεν ελέγχονται, η διαχείρισή τους, όμως;