«Πώς περάσαν τα χρόνια. Τι είναι αυτά που φορώ, ποιο σατέν ποιο μετάξι…» μπορεί να μη σιγοτραγουδάς αλλά είναι η κατάσταση που επικρατεί πλέον στη σχέση σου. Περάσανε λοιπόν τα πρώτα μέλια, ο έρωτας ξεφούσκωσε -ας πούμε- αλλά η σχέση κι η αγάπη αλλά κρατεί. Κι αν πέρασαν οι μήνες και τα χρόνια πολλά έχουν αλλάξει, εκτός από τα συναισθήματά σας. Όλα τα άλλα σκόνη και θρύψαλα. Η ρουτίνα ήρθε και θρονιάστηκε για τα καλά ανάμεσά σας και δε λέει να φύγει ούτε αν της ρίξεις αλάτι, που λένε. Το αλάτι από την άλλη έχει πει αντίο ανάμεσα σ’ εσάς τους δύο. Η σπιρτάδα σαν να χάθηκε.

Κάποιος από τους δύο πάντα γίνεται λίγο πιο βαρύς με το πέρασμα των χρόνων. Αλλά μη μου αγχώνεσαι. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως χάθηκε η επιθυμία, εκτός πια κι αν έχεις απτές αποδείξεις. Σε όλους συμβαίνει, ναι, ξέρω, κλασική ατάκα. Η επιθυμία λοιπόν μπορεί να μην έφυγε αλλά για κάποιο λόγο ήρθε και σκούριασε η φάση.

Τώρα πραγματικά όμως, εσύ από την άλλη πώς να έχεις τρελή επιθυμία βλέποντας τον άλλο να γυρνάει ολημερίς με τρύπιες φόρμες, κοτσίδα, αχτενισιά ή ακόμα και μούσι άξιο αντιγραφής από ηγούμενο, αυτό είναι αξιοπερίεργο. Θα μου πεις βεβαίως βεβαίως, σκούριασε ο άλλος, άμα σκουριάσω κι εγώ δε θα γυρνάει το γραναζάκι. Κι όχι, δε μιλάμε μόνο για πλήρη παραίτηση φροντίδας εξωτερικής εμφάνισης αλλά και για έλλειψη ενδιαφερόντων, ή ακόμα και για έλλειψη ερωτικού ενδιαφέροντος. Ξέρω, αυτό πονάει πιο πολύ αλλά άντεξες τρύπιες κάλτσες και μαραθώνιους πιτζάμας, μπορείς να το ξεπεράσεις κι αυτό. Γιατί αν παραδώσεις τα όπλα η σχέση θα ρίξει αυλαία.

Ας δικαιολογήσουμε όμως λίγο και τον απαθή μας ήρωα. Μπορεί να περνάει προσωπική, εσωτερική ή ακόμα κι επαγγελματική κρίση και να μην μπορεί να το διαχειριστεί. Μπορεί ακόμα να έχει όντως ρουτινιάσει αλλά όχι λόγω της δικής σου ύπαρξης. Άνθρωποι είμαστε, έχουμε και τις μαύρες μας. Μπορεί εσύ να μην το έχεις βιώσει αλλά αν ήμασταν όλοι ίδιοι δε θα υπήρχε και νόημα να σχετιστούμε. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι πρέπον κι εντάξει προς το σύντροφό σου να παρατάς όχι μόνο τον εαυτό σου, αλλά και τα εγκόσμια. Στην τελική γι’ αυτό λεγόμαστε σύντροφοι. Αν δε μοιράζεσαι τη ζωή σου τότε για ποιο λόγο να είστε μαζί;

Και κάπου εδώ έρχεσαι εσύ, ο λογικός ας πούμε, για να ξεκουνήσεις την αγάπη σου και να φέρεις πίσω τα λάφυρα αυτής της σχέσης. Ο ρόλος σου είναι εξαιρετικά σημαντικός και οι αρμοδιότητές σου συγκεκριμένες και σταθερές. Πρέπει να φέρεις πίσω τη φλόγα, θέλεις να το κάνεις, δεν αντέχεις καν τη σκέψη ότι κατευθύνεστε προς το χωρισμό. Πρέπει να ταρακουνήσεις τα νερά γύρω σου ώστε να έχεις τα κατάλληλα αποτελέσματα. Άρχισε να προτείνεις εξόδους κι ενδιαφέροντα στα οποία ξέρεις πως ο άλλος δύσκολα θ’ αντισταθεί. Μαγειρέψτε μαζί, κάντε τον δικό σας αυτοσχέδιο διαγωνισμό χορού, αποφασίστε μία μέρα αποχή από οθόνες, κινητά και τηλεοράσεις για να έχετε τη δυνατότητα να τα πείτε πιο άνετα, παίξτε τις δέκα, είκοσι τριάντα ερωτήσεις. Φτιάξε ατμόσφαιρα στο σπίτι και δοκίμασε καινούριες τεχνικές στην κρεβατοκάμαρα.

Αν πάλι το σπίτι σε πνίγει, θυμήσου τι κάνατε τον πρώτο καιρό της σχέσης και ξανακάνετε παρόμοια ή ακόμα και τα ίδια πράγματα. Σιγουράκι. Η αναδρομή στο παρελθόν ξυπνάει μνήμες και ζωντανεύει συναισθήματα. Κάτι ακόμα που μπορείς να δοκιμάσεις, άκρως αντίθετο από τα παραπάνω, είναι να δώσεις χώρο και χρόνο, μένοντας για λίγο χώρια. Μπορεί να είναι απλά μια φάση κι αν πιέσεις καταστάσεις να φέρεις μη επιθυμητά αποτελέσματα.

Εσύ ξέρεις καλύτερα από τον καθένα το ταίρι σου και μόνο εσύ μπορείς να καταλάβεις πώς ακριβώς θα λειτουργήσει και πάλι. Γνώμες από τον περίγυρο δεκτές, αλλά ως εκεί. Εσύ ζεις μαζί του, εσύ έχεις άποψη.  Και να θυμάσαι, συνήθως, είναι απλώς μια φάση και θα περάσει. Υπομονή κι όρεξη να υπάρχει. Αφού αγαπιέστε, όλα θα γίνουν.

 

Συντάκτης: Χριστίνα Βακαλούμη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου