Η εγκυμοσύνη σου, έσκασε σαν βόμβα στην παρέα σας. Το πρώτο παιδί. Το παιδί όλης της παρέας! Εκτός από την οικογένειά σου έχεις πλέον και άλλους ανθρώπους να ανησυχούν και να χαίρονται γι’ αυτό το γεγονός που αλλάζει τη ζωή σας.

Βλέπεις ανθρώπους δικούς σου αγαπημένους, φίλους δικούς σου και του συντρόφου σου να μεταμορφώνονται όταν είσαστε μαζί. Από χαλαροί και τρελοί τύποι γίνονται προστατευτικοί. Σε προσέχουν. Σε ρωτάνε όλη την ώρα αν πείνασες ή αν κρύωσες. Σε ρωτάνε αν έχεις λιγούρες και αν σου  μύρισε κάτι.  Ξαφνικά νιώθεις πως έχεις πολλές μαμάδες να σε προσέχουν και να αγχώνονται για εσένα. Για σένα και γι’ αυτό το μικρό πλασματάκι που μεγαλώνει μέσα σου.

Και έρχεται η στιγμή της γέννησης. Όλοι είναι εκεί περιμένοντας τη μεγάλη στιγμή. Κι αν δεν μπορούν να είναι, τα τηλέφωνα πέφτουν βροχή. «Γεννήσαμε; Όλα καλά; Το μωρό μας πώς είναι;»

Το μωρό σου δεν είναι μόνο δικό σου και του συντρόφου σου. Είναι το μωρό σας. Το μωρό όλων. Οι προτάσεις για να το βαφτίσουν άπειρες. Θέλουν όλοι να δεθούνε περισσότερο, έχουν μαζί σου τη χαρά και την ευθύνη, όχι από υποχρέωση μα γνήσια και ειλικρινή αγάπη, θέλουν να αποκτήσουν συγγενικές σχέσεις. Το αγαπάνε πριν ακόμα γεννηθεί.

Και μεγαλώνει. Και όλοι είναι εκεί. Σε γενέθλια,γιορτές, σε βόλτες στο πάρκο. Στην καθημερινότητα. Κι όταν έρθει κι άλλο μωρό, είναι και πάλι όλοι εκεί. Η αγάπη πολλαπλασιάζεται. Και μεγαλώνει και γίνεται προστασία σ’αυτούς τους μικρούς μπελάδες που ήρθαν για να αλλάξουν τη σύσταση της παρέας, να ωριμάσουν ακόμα και τους πιο τρελούς, να μαλακώσουν ακόμα και τους πιο απόμακρους. Θέλουν να τα πάρουνε βόλτα. Να τα κοιμίσουν στο σπίτι τους όσο εσύ θα απολαμβάνεις ένα ποτήρι κρασί με το σύντροφό σου. Τα κακομαθαίνουν με δώρα και γλυκά. Αλλά τους μαθαίνουν παράλληλα και όμορφα πράγματα. Να είναι ευγενικά. Να είναι αγαπημένα μεταξύ τους. Να ακούνε τη μαμά και τον μπαμπά.

Κι εσείς, οι γονείς τους, παρατηρείτε από μια μεριά και είστε ευτυχισμένοι. Τόσο ευτυχισμένοι που οι σημαντικότεροι άνθρωποι της ζωής σας είναι τόσο σημαντικοί και για τους φίλους σας. Πόση ευτυχία και πόσα ευχαριστώ κρύβετε μέσα σας γι’ αυτούς. Πόση συγκίνηση σας διακατέχει κάθε φορά που τα παιδιά σας σάς ζητάνε να δούνε τους «θείους» τους. Αυτούς τους «θείους» που μπορεί να μην έχουν σχέση εξ αίματος αλλά έχουν πιο ουσιαστική σχέση.

Είναι πραγματική ευλογία οι φίλοι σου, αυτοί που έχετε μοιραστεί τόσες στιγμές, να είναι εκεί προστάτες και συνεργοί ταυτόχρονα. Να αγαπάνε τα παιδιά σου και να τους αγαπάνε κι αυτά. Νιώθεις αμέσως μια ηρεμία γνωρίζοντας πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θα είναι εκεί ακόμα και σε μέρη και καταστάσεις που ίσως εσύ να μην μπορείς να είσαι.  Νιώθεις ευτυχία γιατί τα παιδιά σου έχουν, όχι μία, αλλά πολλές περισσότερες οικογένειες. Ανθρώπους που τα γνωρίζουν από μωρά και τα αγαπάνε με όλη τους την καρδιά, ανιδιοτελώς. Αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν εσύ τους αγαπάς λίγο παραπάνω και τους ευγνωμονείς που υπάρχουν στη ζωή τη δική σου και των παιδιών σου. Είναι οι υπέροχοι φίλοι σου που αγαπούν και τα παιδιά σου. Να τους προσέχεις.

Συντάκτης: Χριστίνα Βακαλούμη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου