Ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται, αντιμετωπίζουν και φιλτράρουν τις σχέσεις οι άνθρωποι ποικίλλει. Το «υγιής», «ευτυχισμένη», «πετυχημένη», «καταδικασμένη» σχέση δεν είναι για όλους το ίδιο. Ο καθένας θέτει τους όρους του, βάσει των ορίων του. Υπάρχουν, έτσι, κι εκείνοι που αποκλείουν το ενδεχόμενο μιας σχέσης από απόσταση, αφού ιδεολογικά δεν πιστεύουν σ’ αυτή. Θεωρούν πως ακόμα κι αν αυτή δημιουργηθεί, σύντομα θα διαλυθεί. Υπάρχουν, όμως, κι οι άλλοι που πιστεύουν πως στον έρωτα τα εμπόδια είναι απλές προκλήσεις που αποδεικνύουν τη γνησιότητα των συναισθημάτων, επιβιώνοντας κι ευτυχώντας μέσα σε τέτοιες σχέσεις.

Η αλήθεια είναι πως οι απολυτότητες είναι επικίνδυνες και πως ένα τέτοιο σενάριο, όπως αυτό της σχέσης από απόσταση, ποτέ δεν είναι ίδιο, αφού παίζουν ρόλο πολλά -τα χιλιόμετρα, οι χαρακτήρες, η διάρκεια, η φάση του καθενός και φυσικά η δύναμη των συναισθημάτων. Όσο κάθετα αρνητικός, όμως, κι αν δηλώνει κάποιος, τι συμβαίνει όταν ερωτευτεί κάποιον που βρίσκεται μακριά ή για κάποιον λόγο και για κάποιο διάστημα θα πρέπει να μπουν κάποια χιλιόμετρα ανάμεσά τους; Θα νικήσει το συναίσθημα, τελικά, ή θα επιβληθεί η λογική;

Η ανεξαρτησία κι η μοναξιά δεν είναι για όλους. Υπάρχουν άνθρωποι κατά βάση ανασφαλείς που επιζητούν καθημερινά την επιβεβαίωση και μια σχέση από απόσταση τους τρομάζει, αφού πρακτικά δεν έχουν τον άνθρωπό τους δίπλα τους. Και θεωρητικά έχει τα δίκια του όποιος σκέφτεται έτσι, αφού όντως δε θα μπορεί να βλέπει και να αγκαλιάζει τον άνθρωπό του κάθε μέρα, άρα καλύτερα καθόλου. Σωστά; Σωστά, εκτός κι αν υπάρξει έρωτας, γιατί τότε όλα ανατρέπονται.

Λένε πως ό,τι κοροϊδεύουμε γυρνάει πάνω μας. Έτσι ο ορκισμένος εχθρός της απόστασης κάποια στιγμή θα βρεθεί αντιμέτωπος με ‘κείνη και τότε θα πρέπει να πάρει μία απόφαση. Το δοκιμάζει ή ρίχνει οριστικά τους τίτλους τέλους. Η επιλογή δική του. Αν τελικά το συναίσθημα επικρατήσει (πράγμα αυτονόητο όταν μιλάμε για αμοιβαία ερωτευμένους, που δεν μπορούν να φανταστούν πως θα χάσουν τον άνθρωπό τους) τότε γεννιέται μια σχέση εξ αποστάσεως.

Αν είναι η πρώτη φορά, θα σου φανεί βουνό. Κάθε αρχή και δύσκολη αλλά όχι ακατόρθωτη, όταν πρόκειται για τον άνθρωπο που διάλεξες να αγαπήσεις. Η αλήθεια είναι πως η ζωή σου θα αλλάξει πολύ κι ίσως κάποια στιγμή –ή μάλλον πολλές στιγμές– νιώσεις την ανάγκη να τα παρατήσεις, όμως πριν το κάνεις σκέψου γιατί το άρχισες όλο αυτό, δηλαδή σκέψου την αιτία που σε έπεισε για όλα αυτά, τον άνθρωπό σου, όσα σε κάνει να νιώθεις, την ιδέα να τον χάσεις για πάντα, και τότε θα δεις πως αντέχεις, τελικά, λίγο ακόμη.

Τα τηλέφωνα θα αυξηθούν σημαντικά, οι βίντεο κλήσεις θα δίνουν και θα παίρνουν και τα μηνύματα θα ανάβουν φωτιές στα δάχτυλα απ’ τη συχνότητά τους. Η ζήλια κι ο έλεγχος κι απ’ τις δυο μεριές θα γίνουν εντονότερα, κι ίσως μαζί να ‘ρθουν κι αρκετές σκηνές, εντάσεις και καβγάδες. Μην τρομάξεις, είναι απλά ο λάθος τρόπος να δείξετε το ενδιαφέρον σας κι η ανασφάλειά σας που σας φτάνουν εκεί. Ούτε να ζεις με το μαύρο σύννεφο ενός ενδεχόμενου κέρατου. Απιστεί αυτός που δεν αγαπά κι αυτός που δεν αγαπά δεν μπαίνει καν στη διαδικασία μιας σχέσης από απόσταση.

Θα ‘ρθουν στιγμές που θα νιώθεις την ανάγκη να κάνετε μαζί τα πιο απλά. Να δεις μια ταινία με τον σύντροφό σου, να πας για ποτό και φαγητό και μετά να κοιμηθείτε αγκαλιά, αλλά δε θα ‘ναι εκεί, και τότε θα νιώσεις πιο μόνος από ποτέ, όμως ούτε και τότε μη δειλιάσεις και τα παρατήσεις. Να εστιάσεις στην επόμενη συνάντησή σας και να μετρήσεις αντίστροφα γι’ αυτήν.  Για τη στιγμή εκείνης της πρώτης αγκαλιάς μετά από καιρό αξίζουν όλα.

Δε θα ‘ναι εύκολο και δεν αποκλείεται να αποδειχθεί μάταιο.  Ναι, ίσως και να μην τα καταφέρετε.  Ακόμα, όμως, κι αν όλα στραβώσουν κι η σχέση διαλυθεί, αν οι προσπάθειές σου δεν ανταμειφθούν, εσύ τουλάχιστον μέσα σου πάντα θα ξέρεις ότι προσπάθησες και δεν τα παράτησες.

 

Συντάκτης: Ειρήνη Καμπανού
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη