Ξυπνάς ένα Δευτεριάτικο πρωινό και η μέρα είναι ηλιόλουστη, ό,τι πρέπει για μέρα χαλάρωσης. Στο δρόμο ανταμώνεις δυο παιδάκια που τσακώνονται -για κάποιο παιχνίδι που έπαιζαν μάλλον- και σου φαίνεται τόσο όμορφη και αστεία η παιδική τους αθωότητα! Και τώρα cut! Κρατάμε αυτή τη σκηνή και πάμε να το δούμε από μια άλλη οπτική γωνιά. Δευτέρα, πάλι. Οι ακτίνες του ήλιου παλεύουν να φεγγίσουν πίσω από τα καταπιεστικά και αυταρχικά σύννεφα. Εσύ παλεύεις να αρνηθείς πως ξημερώνει, δυσκολεύεσαι να αποχαιρετίσεις το Σαββατοκύριακο. Μετά την τρίτη αναβολή του ξυπνητηριού για «άλλα πέντε λεπτά», αποφασίζεις πως είναι η ώρα να ετοιμαστείς για τη δουλειά/σχολή. Στο δρόμο συναντάς ξανά τα δύο παιδάκια της προηγούμενης περίπτωσης. Αυτή τη φορά δε σου φαίνονται καθόλου αθώα. Αντιθέτως, τα βλέπεις σαν μικρά διαβολάκια που ουρλιάζουν για χαζομάρες. Σε αυτά τα δύο σενάρια, τα παιδάκια είναι τα ίδια και απαράλλακτα. Η άποψη σου προς αυτά δε μεταβάλλεται λόγω της μέρας ή του καιρού, αλλά σε ευρύτερο επίπεδο εξαιτίας της ψυχολογικής σου κατάστασης.

Το πώς αισθανόμαστε, ο εσωτερικός μας κόσμος, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τα πάντα γύρω μας. Δύσκολα ένα άτομο που υποφέρει αβάσταχτα εσωτερικά μπορεί να προσποιηθεί πως είναι καλά. Άμα μπορεί τότε μπορεί να είναι τρία πράγματα: καλός/ή ηθοποιός, αναίσθητος/η ή πολύ δυνατός χαρακτήρας. Θέλει τρομερά κότσια να χαμογελάς, ενώ γκρεμίζονται όλα μέσα σου! Μέσα στα πολλά πράγματα που επηρεάζει η ψυχολογία μας ανήκουν και οι πρώτες εντυπώσεις. Αυτό δεν είναι και τόσο καλό εφόσον οι πρώτες εντυπώσεις παίζουν πάντα κομβικό ρόλο στην μετέπειτα σχέση σου με κάθε άτομο. Αν  για παράδειγμα το δεδομένο χρονικό διάστημα που γνωρίζεις κάποιον, δεν έχεις πολλή όρεξη, αυτό σε κάνει πιο ανασφαλή. Βλέπεις πιο καχύποπτα τον κόσμο γύρω σου και νιώθεις πως καθένας που γνωρίζεις ίσως και να ‘χει βαθύτερους σκοπούς.

Η πρώτη εντύπωση είναι ασφαλώς πολύ σημαντική, αφού είναι αυτή που μένει στη μνήμη μας και ανατρέχουμε σε αυτή κάθε φορά που κάνουμε απολογισμό για τη συμπεριφορά κάποιου ανθρώπου. Μέσα από τα πρώτα τρία κιόλας δευτερόλεπτα, σύμφωνα με τους ειδικούς, ασυναίσθητα εκπέμπουμε διάφορες πτυχές του χαρακτήρα μας. Για παράδειγμα από τη χειραψία, τον τρόπο που τοποθετούμε το σώμα μας στο χώρο ή ακόμα και με την ένταση της φωνής μας, ένας άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί εάν είμαστε ντροπαλοί, η ψυχή της παρέας, ματαιόδοξοι, ανασφαλείς. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να βελτιώσεις την πρώτη σου εικόνα. Μπορείς να φροντίσεις να είσαι πάντα ευγενικός, να δουλέψεις τον τρόπο που χαμογελάς, να προσπαθείς να μη δείχνεις τα συναισθήματά σου. Αλλά ας μην ξεχνάμε πως τα συναισθήματα είναι αυτόνομα και δε δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Δεν μπορούμε να επιλέξουμε πότε θα νιώσουμε και πότε θα ξενιώσουμε. Και επειδή είναι ζόρικο να μας παιδεύει κάτι, αυτό έχει αντίκτυπο στη στάση και την ψυχολογική μας διάθεση. Συνεπώς, ένα κοινωνικό άτομο όταν διακατέχεται από θυμό ή θλίψη δε θα μπορέσει να ανταπεξέλθει και σε μια πρώτη γνωριμία να δείξει το πρόσωπο του «κοινωνικού».

Αν και οι πρώτες μας κρίσεις δεν είναι πάντοτε σωστές, δεν πρέπει να ξεχνάμε το ενδεχόμενο πως κάποιος ίσως να μην είναι ο εαυτός του τη δεδομένη στιγμή. Να είστε επιφυλακτικοί, αλλά και ευγενικοί με τον κόσμο. Ποτέ δεν μπορείτε να ξέρετε τι φορτίο κουβαλά καθένας μέσα του.

Συντάκτης: Κατερίνα Παλατέ
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.