Μπράβο, μπαγασάκο. Κυριακή σήμερα κι οι βόλτες έγιναν ξανά σταθερή και πολύτιμη αξία. Τα απογεύματα μετά τη δουλειά δε στερείσαι πια τον καφέ σου κι αν είδα καλά οι συνήθεις τοξικοί μπελάδες, αυτοί που βιάστηκες να βαφτίσεις έρωτες, απουσιάζουν απ’ την καθημερινότητά σου.
Μπορείς πλέον κι ανασαίνεις κανονικά! Δε λέω, στην αρχή η μοναξιά έτσουζε μα όταν συνειδητοποίησες τη λύτρωση στην ψυχή σου με το που απαλλάχθηκες κι απ’ τους άλλους επικίνδυνους, τους φερόμενους ως φίλους, άρχισε να σου αρέσει. Μια παράσταση που τόσο λάτρευες πάντα, ένα φαγητό στην παλιά πόλη, μια καλοκαιρινή συναυλία, όλα τα ζεις πια. Μα κυρίως, χαμογελάς ξανά. Ο ήλιος πια δε σε φοβίζει ούτε προκαλεί τη μιζέρια σου κάνοντας τα δάκρυα να φαίνονται λογικό επακόλουθο. Κι όλα αυτά τα τραγούδια στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου, δεν ακούγονται πια και τόσο εκνευριστικά, τα ανέχεσαι κιόλας.
Έλεγες προχθές με τεράστια –και δικαιολογημένη ομολογουμένως– υπερηφάνεια ότι ολοκλήρωσες επιτυχώς το πτυχίο σου. Ούτε άλλα πήγαινε-έλα ούτε άλλες απογοητεύσεις για το μάθημα που άδικα αποτύγχανες χρόνια τώρα. Τα κατάφερες κι ας μην το πίστευες. Κι όχι μόνο απόκτησες το πολυπόθητο χαρτί, αλλά κι όλοι όσοι σε αμφισβητούσαν υποκλίνονται πια στο μεγαλείο της πίστης, της επιμονής και κυρίως της οργανωμένης και στοχευμένης προσπάθειάς σου. Είσαι πρότυπο πια, εσύ που άλλοτε εκνεύριζες και τον πιο υπομονετικό με τον αρνητισμό σου.
Και με τον καιρό πιο κόντρα από ποτέ, σε λίγες μέρες ξεκινάς δουλειά. Στα τόσα αναπάντητα βιογραφικά, στις τόσες στημένες συνεντεύξεις για δουλειά, ήρθε εκείνη η μία για την οποία άξιζαν όλες οι προηγούμενες αρνητικές απαντήσεις. Με τα δεδομένα της εποχής, ο μισθός ανταποκρίνεται στα επίπεδα της αξιοπρέπειας και τα ωράρια είναι απόλυτα συνυφασμένα με το μπόι του ανθρώπου που τόσο πάλευες να μην ξεχάσεις πως όντως υπάρχει. Και τα κατάφερες, μπαγάσα μου.
Όλα όσα για τα οποία στο παρελθόν λύγιζες, όλα αυτά που λίγο καιρό πριν ήταν η αιτία για να επιζητήσεις τη μιζέρια σου, όλα μα όλα λύθηκαν. Και μέσα σε αυτά, η οικογένειά σου βράχος δίπλα σου, η υγεία σου πιστός φρουρός σου κι οι λίγοι που επέλεξες για ‘σένα, διαχρονικοί σύμμαχοί σου κυρίως στα λάθη και στις επιπολαιότητές σου.
Κι αφού πάλεψες για να ανακτήσεις τη χαμένη σου δύναμη, βρες μου ένα λόγο που η σημερινή μέρα σε βρήκε πάλι κατσουφιασμένο. Ο προσωπικός διαλογισμός σου σε βρήκε άλλη μία ώρα να σε υποτιμάς, να θυμώνεις με ‘σένα για τα προβλήματα στη δουλειά, για τα οικονομικά που δε βγαίνουν εύκολα, για τον τύπο στο πάρκινγκ, για την κίνηση στην εθνική.
Ξέρεις καλά πως δεν τα κάνεις για να επιζητήσεις σημασία, ήσουν πάντοτε υπερήφανος. Μα βυθισμένος στον αρνητισμό σου, πάντοτε θα γεννάς εμπόδια. Ξεχνάς πολύ εύκολα, τελικά! Εσύ, που κατάφερες να πατήσεις τη θλίψη σου, εσύ που φόρεσες με τόση αξιοπρέπεια τα σκοτάδια σου κι έπεισες όλους τους άλλους πως σου πάνε, ώστε να δείχνεις ακόμα γοητευτικός στην αληθινή λάμψη σου που κυνήγησες και κέρδισες!
Χρωστάς πολλά μπράβο στον εαυτό σου, τελικά. Μα κυρίως του οφείλεις να μην τα ξεχνάς κάθε φορά που κάτι στραβό εμποδίζει την ομαλότητα στα σχέδιά σου. Πρώτα απ’ όλα γιατί εμπόδια θα υπάρχουν πάντα και δεύτερον γιατί ήρθες αντιμέτωπος και κυρίως νικητής με πολύ χειρότερα.
Αξίζεις πολλά κι ακόμα περισσότερα αν αναλογιστείς τα κύματα που μάνιασες μόνος σου, τις φορές που οι αδιέξοδες σκέψεις κατέληξαν κάπου με εσένα σύμφωνο, τις φορές που σε ερωτεύτηκαν μόνο με ένα αυθεντικό χαμόγελο που έσκασες.
Είσαι αληθινός, έμπιστος, αγωνιστής, αγνός οραματιστής και χαμογελάς πιο δυνατά σε κάθε μπόρα σου. Αυτά αρκούν να τα επαναλαμβάνεις κάθε φορά που ο δρόμος σου φαντάζει ατελείωτος. Γιατί αυτά αποδείχτηκαν η πιο ασφαλής διέξοδός σου.
Για όλα αυτά, μπράβο μας!
Επιμέλεια Κειμένου Ήβης Παπαϊωάννου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ήβη Παπαϊωάννου
